Mira Kolenc
Po wypracowaniu istoty ludzkiej - nie, to nieprawda - gdy wygrasz w loterii miłosnej, a następnie pomyśl o tym, co powinieneś zrobić ze swoim hitem (wiesz, to z miłością jak z wielką wygraną w loterii) : piękna i stresująca jednocześnie), to znaczy, gdy raz ktoś padnie na mężczyznę, czy to przypadkiem, czy losem pozostanie otwarty, z kim dzieli się wspólny sposób, co do następnego taktu, wtedy tylko te prawdziwe Wyzwania miłości. Oczywiście jest to powszechna wiedza, Hollywood nie musiało nam tego udowadniać.
„Gdy zakochasz się w osobie, z którą dzielisz ideę wspólnej ścieżki, dalej niż następny takt, pojawią się tylko prawdziwe wyzwania miłości”.
O tym, jak znaleźć wszystko, czego nie da się dokładnie wyjaśnić, istnieją najpiękniejsze bajki, pod warunkiem później, raczej nędzne raporty o przeżyciu, które sugerują dziwny i szorstki świat. Jako nowicjusz w tym świecie „pary”, osoby z dawną tradycją zwykle poddawane są szczegółowemu egzaminowi wstępnemu, który składa się z wielu pytań i wydaje się, że jedynym celem jest sprawdzenie powagi tych, którzy chcą naturalizować.
Był czas, kiedy pary, jeśli mogłyby sobie na to pozwolić, chciały przede wszystkim jednej rzeczy: dużej odległości przestrzennej od siebie. Nie tylko dlatego, że zaaranżowałeś więcej niż kochałeś. Nie, jeden utrzymywał uprzejmą odległość od drugiego ja, z którym łączyło się od czasu do czasu, ale poza tym nadal kultywował przede wszystkim własne pasje i dziwactwa, które dorastał w ciągu swojego życia. Tylko tłum musiał siedzieć jeden na drugim i znosić stałą obecność drugiego.
Dziś jednak kwestia wspólnego mieszkania jest już negocjowana w pierwszym akapicie wstępnego badania wniosku imigracyjnego o imigrację do świata „pary”. Pomijając szeroko rozpowszechnione opowieści o parach, które były szczęśliwe przez wiele lat, dopóki nie dzieliły mieszkania, więc dopóki jedna z nich nie wpadła na pomysł zbudowania czterech ścian razem. Wydaje się, że pytanie to zostało uznane za test lakmusowy na głębię romansu. Połączenie się i znalezienie w równaniu wspólnych mebli daje rozwiązanie: wielka miłość.
Mężczyźni mogą na początku myśleć, że wspólne mieszkanie zwiększa częstotliwość seksu. Z tego powodu odważnie przyjmuje się także różową pluszową lub białą czystą koncepcję wnętrza, kolekcję wypchanego tatusia, tatuaże ścienne lub włochatego kota. Panie wzdychają, to musi być prawdziwa miłość, podczas gdy pod stołem ze spiczastym ołówkiem otwiera się rachunek kosztów i dochodzi do rezultatu, takie wspólne mieszkanie jest również znacznie tańsze. Przynajmniej czułem. Ponadto, dojazdy między dwoma miejscami są straszną stratą czasu, skarży się, a później z niecierpliwością oczekuje na wykorzystanie tego nowo zdobytego czasu ze wspólnymi programami telewizyjnymi.
„W pewnym momencie ktoś zawsze pozostawia za sobą drugiego, który stopniowo wpada w rolę wroga”.
Kto kocha, chce wytyczać granice, stać się jednym z drugim. Praktycznie niemożliwe, tę tęsknotę należy następnie wynegocjować na stronach wtórnych. Wspólny wybór kanapy, poczucie wspólnoty. Wspólne budowanie, walka z instrukcjami i wkrętarka akumulatorowa, pracujące nad zjednoczoną przyszłością. Później, podczas sprzątania, sprzątania, robienia zakupów i gotowania, poczucie wspólnoty jest dziwnie słabsze. W pewnym momencie ktoś zawsze pozostawia za sobą drugiego, który stopniowo wsuwa się w rolę wroga. Zebrany czas jest teraz wykorzystywany na dyskusje, a ten odpowiednik, którego kiedyś tak kochaliśmy, traktujemy oczywiście bezgranicznie surowiej, jak pozwolilibyśmy jednemu z naszych przyjaciół. Dziwne, w co naszym zdaniem kochanek wierzy we wszystko.
Czemu nie zatrzymać skurczu czasu w domu opieki, kiedy nie musisz już pogodzić życia zawodowego i miłości lub wspólnego mieszkania w Rzymie, gdzie spędzasz trzy miesiące w roku i cieszysz się stanem wyjątkowej przyjemności. To tylko raz taki pomysł. Oczywiście możesz również wynająć dużą rezydencję, zatrudnić pracowników i pozwolić innym pozostać mną w eleganckiej odległości. Bo ani poczucie jedności, ani miłości nie jest proporcjonalne do przestrzennej bliskości.
Zdjęcia / video: Oscar Schmidt.
