Kolektywizm vs. indywidualizm

„Nowoczesne społeczeństwa mogą istnieć tylko wtedy, gdy istnieje zdrowa równowaga między kolektywizmem a indywidualizmem”.

Socjolog Grigori Judin

Nie, w republice alpejskiej nie było protestu, gdy kanclerz Austrii Sebastian Kurz przemówił w swoim przemówieniu do świata Światowe Forum Ekonomiczne Na początku 2020 r. Między wierszami wskazano na zasadniczą zmianę systemu. Rozproszone, krótkie komunikaty prasowe bez dalszych wyjaśnień, kilka wypowiedzi organizacji pozarządowych - to wszystko. Od początku roku wypowiedzenie przez Kurza wojny kolektywizmowi, które według niego przyniosło tylko jedno: „... a mianowicie cierpienie, głód i niewiarygodną nędzę”. Europejski system wartości. Ponieważ krótko mówi się o „kolektywizmie”, brzmi to jak „komunizm”, a raczej życzenia „neoliberalizmu” (zobacz o klimacie tutaj).

„Myślę, że wszyscy musimy uważać, aby kwestia ochrony klimatu nie była niewłaściwie wykorzystywana do ochrony osób starszych idee kolektywistyczne ogłaszać, kto zawsze zawodził - bez względu na to, gdzie na świecie - i który przyniósł tylko jedno: a mianowicie cierpienie, głód i niewiarygodną nędzę ”.

Kanclerz Sebastion Kurz na Światowym Forum Ekonomicznym 2020

Przemówienie w Davos: Sebastian Kurz ostrzega przed tendencjami totalitarnymi - ale chce "ochrony klimatu"

Austriacki premier Sebastian Kurz przemawiał podczas przemówienia na Światowym Forum Ekonomicznym (WEF) w Davos w sprawie powiązania między ekonomicznie liberalną Pol…

Za warunkami

Ale co kryje się za terminami kolektywizm i rzekomym antypolem indywidualizmu? Odnosi się to do systemów wartości, które dają pierwszeństwo zbiorowości - czyli społeczeństwu politycznemu lub w skrócie: nam wszystkim - lub które koncentrują się na jednostce i jej interesach. Jedna rzecz pomiędzy: to ma niewiele wspólnego z komunizmem. Chodzi o znacznie więcej: jak definiuje się społeczeństwo?

Bardzo ważne jest, że nawet jeśli kolektywizm i indywidualizm są błędnie rozumiane jako przeciwieństwa, to w rzeczywistości reprezentują one dwa niezależne wymiary współistnienia.Nawet jeśli społeczeństwo koncentruje się na wspólnym interesie, niekoniecznie oznacza to ograniczenie wolności jednostki. Ale: kolektywizm i indywidualizm również mogą mieć nieco inne znaczenie w zależności od perspektywy, na przykład na poziomie ekonomicznym, politycznym czy społecznym.

Definicje
Pod kolektywizm rozumiany jest jako system wartości i norm, w którym dobro zbiorowości ma najwyższy priorytet. Interesy jednostki są podporządkowane interesom zbiorowo zorganizowanej grupy społecznej.
,de indywidualizm to system myśli i wartości, w którym osoba jest w centrum uwagi.
Należy zauważyć, że indywidualizm i kolektywizm w porównaniu kulturowym nie są przeciwległymi biegunami o jednakowym wymiarze, ale dwoma całkowicie niezależnymi wymiarami; w rzeczywistości indywidualizm i kolektywizm korelują dokładnie zero w porównaniu kulturowym. * Podobnie jak indywidualizm, kolektywizm nie jest konstrukcją sztywną, tj. tylko dlatego, że w społeczeństwie istnieją głównie wartości kolektywistyczne, nie oznacza, że ​​wartości indywidualistyczne również w nim nie istnieją.
Źródła: D.Oyserman, HM Coon, M. Kemmelmeier: Nowe podejście do indywidualizmu i kolektywizmu

Poziom polityczny

„Austria to republika demokratyczna. Twoje prawo pochodzi od ludu ”, mówi artykuł 1 austriackiej konstytucji. Wyboru dokonuje się w obliczu wielu różnych opinii. Dlatego też zadaniem systemów demokratycznych jest organizowanie się w taki sposób, aby indywidualne interesy były wyważone, a decyzje były oparte na domniemanej ogólnej woli, zgodnie z panującą opinią.

Interesy społeczne

Niezależnie od tego, jak się patrzy na demokrację, jej sukces opiera się w szczególności na jej osiągnięciach na rzecz kolektywu, społeczeństwa jako całości. Osiągnięcia, które w rzeczywistości są tylko socjalizm włączone: prawa człowieka, wolność słowa, solidarność, świadczenia socjalne i wiele innych. Osiągnięcia kolektywistów, którym zachwiana jest obecna zmiana wartości na indywidualizm czy neoliberalizm.

Wzory do naśladowania indywidualizmu

Weźmy za przykład USA: amerykański sen zawsze był snem jednostki - i jej wolności. I pokazał, że równość może stać się także kwestią finansową, że opieka nad chorymi nie jest rzeczą oczywistą, że zabezpieczenie na starość nie dotyczy wszystkich.

Rosja jest prawdopodobnie najlepszym przykładem zmiany systemu wartości i jej konsekwencji - zarówno politycznych, jak i społecznych. „Rosja jest jednym z najbardziej indywidualistycznych krajów w historii” - wyjaśnia socjolog Grigori Judin. Chociaż z ludem radzieckim kojarzą się dwie rzeczy, kolektywizm i nienawiść do indywidualizmu. Judin: „Sprowadziliśmy okrojoną wersję systemu liberalno-demokratycznego: liberalizm bez demokracji. To stawia nas w bardzo dziwnej sytuacji. Ponieważ wszystkie badania pokazują, że nie ma żadnego powodu, by myśleć ani o Sowietach, ani o dzisiejszym narodzie rosyjskim. Generalnie zestawienie indywidualizmu i kolektywizmu jest przedsięwzięciem wątpliwym z punktu widzenia nauk społecznych: jego ojcowie założyciele byli bardziej zainteresowani syntezą ”.

Równowaga

Z socjologicznego punktu widzenia nie jest to kwestia przeciwstawienia indywidualizmu i kolektywizmu. Judin: „Współczesne społeczeństwa mogą istnieć tylko wtedy, gdy istnieje między nimi zdrowa równowaga. Naszym problemem jest to, że w Rosji panuje agresywny indywidualizm, który karmi się strachem i przez to przekształca się w brutalną konkurencję, całkowitą wzajemną nieufność i wrogość. […] Jeśli chcesz zrobić z siebie durnia, wystarczy, że użyjesz słowa „dobro wspólne”.

Ale to nie uszczęśliwia wszystkich, wyjaśnia socjolog: „Jeśli mówisz, że w Rosji brakuje życia zbiorowego, to znaczy też, że zawsze istnieje taka potrzeba. Istnieje wiele oznak, że ludzie ogólnie mają trudności z radzeniem sobie z tym niedoborem. […] Człowiek jest tak stworzony, że potrzebuje wspólnych celów, tożsamości ”.

Bezpieczeństwo zbiorowe

Ale są też inne opinie: Fakt, że klimat społecznego oziębłości, obojętności i egoizmu jest wynikiem niepohamowanego indywidualizmu, braku spójności, ego zamiast nas winić niemieckiemu filozofowi Aleksandrowi Grau jako błędną diagnozę. Niemcy pogrążają się w zbiorowym komforcie: „Nasze społeczeństwo nie jest bynajmniej indywidualistyczne i ma obsesję na punkcie autonomii, niezależności i niezależności. Jest odwrotnie. Głęboko przestraszony i przytłoczony konsekwencjami autonomicznego, wolnego stylu życia, współczesny człowiek tęskni za bezpieczeństwem i bezpieczeństwem. Zaczyna się na poziomie planowania życia prywatnego. […] Wartości indywidualistyczne, ponowoczesny styl życia niezależnych jednostek? Najlepiej na powierzchni. […] Zamiast tego króluje trwające w okresie dojrzewania poszukiwanie sensu, które nie ma absolutnie nic wspólnego z niezależnością i indywidualnością, ale tęskni za zaangażowaniem i zbiorowym bezpieczeństwem ”.

Nieograniczona wolność gospodarcza?

Tak wiele opinii? Ani trochę. Ci, którzy w dzisiejszych czasach mówią o kolektywizmie i indywidualizmie, zbyt często mają na myśli palący problem neoliberalizmu lub ekonomicznego liberalizmu. I nawet jeśli termin ten można rozumieć jako koncepcję polityczną czy ideologię, to chodzi przede wszystkim o jedno: o szeroką swobodę gospodarki, oderwaną od zbyt dużej rządowej regulacji. Najlepiej bez związku i partnerów społecznych. A więc indywidualizm i wolność kapitału. Liberalizacja trwa od dawna, na przykład Austria pod pozorem prywatyzacji poszła tą drogą kilkadziesiąt lat temu. Na przykład część opieki zdrowotnej lub usług socjalnych już dawno została „sprywatyzowana”, to znaczy „stowarzyszenia” zależne od dotacji lub „outsourcowane” firmy, które zostały założone. Nawiasem mówiąc, głównie pod kierunkiem politycznym i instrukcjami.

Komu służy polityka? Ludzie?

Niezrozumiały? Tam, gdzie niektórzy mówią, że państwo nie wypełnia już swoich najbardziej podstawowych zadań wobec społeczeństwa (lub ludzi), inni uważają, że mandat ten nigdy nie istniał i nadal nie istnieje. Rząd republiki służy tylko i wyłącznie. W konstytucji nie ma celu państwowego, jakim jest „dobrobyt dla wszystkich”. (Tutaj, nawiasem mówiąc, na temat celów państwowych.) Przysięga kanclerza Austrii brzmi: „Ślubuję, że będę ściśle przestrzegać konstytucji i wszystkich praw republiki oraz będę wypełniać swój obowiązek zgodnie z moją najlepszą wiedzą i przekonaniem.” Żadne słowo, że kanclerz nie istnieje dla dobra wszystkich.

Kanclerz Kurz nie ukrywa swoich indywidualistycznych celów. Gospodarka wydaje mu się przede wszystkim ważna, co jest zgodne z obowiązującym prawem: „Potrzebujemy ambitnej ochrony środowiska i klimatu, a jednocześnie silnego wzrostu gospodarczego i sukcesu gospodarczego. Jestem całkowicie przekonany, że możemy odnieść sukces, jeśli jako Unia Europejska. polegajcie na naszych mocnych stronach, a mianowicie na naszym otwartym społeczeństwie, na naszym wolnym społeczeństwie, a przede wszystkim na naszej wolnej i silnej gospodarce w Europie ”.

INFO: Kto korzysta z polityki?

Jedno jest pewne: „dobrobyt ludu” w żadnym wypadku nie jest określony w konstytucji. Jedynie termin „republika” ma oznaczać dobro wspólne, można go przeczytać na oficjalnych stronach internetowych www.oesterreich.gv.at i www.parlament.gv.at. Za interpretację odpowiada rząd. „Od XX wieku Wolfgang Mager czy Josef Isensee zauważyli zacieranie się znaczenia i inflacyjne użycie tego słowa. Termin demokracja zdeterminował i zastąpił termin republika, zacierając różnice w znaczeniu „rząd wybrany przez lud” (demokracja) i „polityka służąca dobru wspólnemu” (republika), jak wskazał Hans Buchheim ”. mówi dalej Wikipedia.

Zdjęcia / video: Shutterstock.