Steffi
Wat hebben Shisandra-bessen, rozebottel, taiga-wortel en panax-ginseng met elkaar gemeen? Ze behoren allemaal tot de groep van adaptogenen. Aan het einde van de 40-jaren, een zekere Dr. Nikolai Lazarev plant samen die het aanpassingsvermogen of de weerstand van het menselijk organisme tegen stress verhoogt. In tal van experimenten in de Sovjet-Unie op arbeiders en soldaten werden zowel stressgerelateerde symptomen zoals slaapstoornissen, mentale en fysieke uitputting verzacht, en hun optreden onder verhoogde belasting kan worden vermeden. En dat zonder gewenningseffecten of bijwerkingen.
Een belofte te mooi om waar te zijn: planten die het lichaam wapenen tegen elke vorm van stress, versterking en daardoor noch aanzetten tot, noch verslaving. Adaptogenen.
Arnold Schwarzenegger als een prototypische "Überrussen" in "Red Heat" in gedachten, de auteur was klaar voor een proef met de wonderbaarlijke kruiden. Ik wilde eigenlijk niet vertrouwen op kwalitatief twijfelachtige Russische studies. Twee TCM-artsen werden om hun expertise gevraagd en maakten een ander beeld. "Een zeer fundamenteel principe van TCM is dat er nooit een kruid of voedsel is dat gezond is voor iedereen", Dr. Christopher Po Minar.
En ging nog verder: "Ik zou de inname van de door jou genoemde adaptogenen zonder medische supervisie zeker als extreem kritisch beschouwen en absoluut niet aanbevelen." Shi Chun Wen, ook een TCM-arts uit Wenen, bevestigde dat alleen de rozewortel als min of meer onschadelijk werd geclassificeerd, omdat "Yin en Yang-neutraal".
Zelf-experiment rosacea vs. Maca
"Een lepel Maca ochtend in de amandelmelk en dezelfde loopt men het drumwerk konijntjes uit reclame -. De manier waarop in elk opzicht"
Dat vergemakkelijkte de keuze. In de volgende natuurvoedingswinkel werd ik op verzoek aangeboden, rozenwortel in capsulevorm. "We bevelen hem aan als mensen klagen over vermoeidheid en gebrek aan energie", liet de verkoopster weten. "En 9 van 10-klanten kocht het opnieuw". Dat klonk veelbelovend.
Evenzo hebben studies een eetlustremmend effect gevonden bij ratten met een eetbuistoornis. Dit wilde ik gebruiken bij een aanstaande reis naar de Verenigde Staten. Maar helaas - fout. Alleen tijdens het eten was ik onvermoeibaar.
Maca (foto) bleek een hit te zijn. De knol uit de Peruaanse Andes is ook een van de adaptogenen. Terecht, denk ik. Een lepel hiervan in de ochtend amandelmelk en ik ren als de haas van de batterij reclame. Zelfs bij gebrek aan slaap en hoge fysieke stress, is er nog steeds energie om het libido-bevorderende effect te gebruiken!
adaptogens
Maca (Lepidium meyenii, foto): De tuinkersplant komt alleen voor in de Peruaanse Andes, waar het wordt gebruikt om de vitaliteit en vruchtbaarheid te vergroten. De knol wordt gedroogd en gemalen en wordt gekenmerkt door goede compatibiliteit zonder gewenningseffecten. Ook moet het libido-bevorderende effect niet worden veroorzaakt door een verandering in de hormoonhuishouding.
Panax Ginseng (Koreaanse ginseng) dankt zijn potentie ginsenosides evenals polysacchariden. Er zijn aanwijzingen voor immunocompromiserende eigenschappen. Verder heeft rode ginseng een positief effect op erectiestoornissen, maar het is ongunstig voor hypertensie.
Rhodiola rosea (rozen wortel): Effectief bij vermoeidheid en vermoeidheid. Dit lijkt verband te houden met verhoogde serotonine-uitscheiding en vermindering van corticosteroïden. Het fruitvlieg-experiment toonde een levensverlengend effect van maximaal 20 procent.
Eleutherococcus senticosus (Borstige Taiga root): In Siberië wordt de plant van oudsher gebruikt om het fysieke uithoudingsvermogen te vergroten en het immuunsysteem te versterken. In Sovjetstudies werd verhoogde functionaliteit gevonden onder zware stress, waaronder slaapgebrek.
Schisandra chinensis (schisandra-bessen): Worden gebruikt om de afweer van het immuunsysteem te bevorderen, maar ook voor toning en vitalisering. Dankzij het vermogen om stress te verminderen, ook als slaapmiddel. Lingnans zijn hier de belangrijkste groep van actieve ingrediënten.
Faszien, een oude bekende!
In mijn jeugd was bindweefsel in de eerste plaats een vrouwenthema. Vrouwentijdschriften gaven aanbevelingen voor de "cellulitisangst" met martiale middelen om een back-up te maken: met Bürstenkuren, epileren, Kaltwassergüssen en soortgelijke kwellingen.
Ondertussen hebben we allemaal fascia en niet alleen op de dijen. Volgens recent onderzoek doet het glasvezelnetwerk dat het lichaam doordringt veel meer dan
dacht. Onze mobiliteit hangt waarschijnlijk in grote mate af van de kwaliteit van de fasciale structuren. Omdat als er een gebrek aan lichaamsbeweging, eenzijdige belasting of letsel is, deze samen kunnen blijven en uitharden, wat leidt tot verkeerde houding en pijn. Een theorie die ik onmiddellijk kon toepassen op mijn gebochelde en bijbehorende spanningen.
Faszientherapie
Fascia (volgens lat. Fascia, de band) trekt als een net door het lichaam en omhult spieren, botten en organen. Dit zijn vezelbundels, die bestaan uit collageen, elastine en vloeistof. Onlangs konden immuuncellen, zenuwcellen en ook een verbinding met het vegetatieve zenuwstelsel worden gedetecteerd. Lang gezien in de geneeskunde als verpakking, de grondlegger van osteopathie AT Still
1899 wijst al op zijn belangrijke rol voor het organisme.
In de loop van de vorige eeuw ontstonden verschillende osteopathische technieken, zoals Rolfing volgens Ida Rolf, of het fasciale afleidingsmodel van Stephen Typaldos. Niettemin is pas in de laatste decennia systematisch onderzoek gedaan naar fasciaweefsel, en dus een herevaluatie van betekenis. vooral met betrekking tot zijn rol in bewegingssequenties.
Dit werd voorafgegaan door de ontdekking dat de kangoeroe zijn sprong te danken heeft aan 90 procent van zijn fascia. De bespreking van de lumbale fascia als een mogelijke trigger van niet-spinale schijfgerelateerde rugpijn veroorzaakte een geweldige media-echo.
Het is beter om het zelf te doen
Zowel in fitnessblogs als in mijn woonkamer struikelde ik vaak over een zwarte rol. De man van het huis was al enige tijd aan het turnen en prees het spanningsverlichtende effect alsof hij geld van de fabrikant kreeg. Maar op een of andere manier was het hele ding verdacht voor mij. Met verschillende plastic gereedschappen (waarvan de diversiteit heel erg in overeenstemming is met de verzamelpassie van mannen), leek het simpelweg te duwen om te doen waar het pijn deed, te banaal. Vriendelijke verklaringen om hetzelfde te doen, weigerde ik beslist. Een volwassene onaangepastheid zoals de mijne was niet vergelijkbaar met gespannen kuiten na het hardlopen.
Er moest een expert komen. Ik vond dit in een Weense fysiopraktijk. Tweemaal ging ik in de handen van een faszienkundigen fysiotherapeut. Als ze me de eerste keer had gespaard en me een zachte myofasciale massage had gegeven, ging ze aanzienlijk harder door de tweede pas. Trouwens, tot mijn grote vreugde. Omdat het alleen werkt als het echt pijn doet, dus mijn logica. De behandeling van sommige triggerpoints en fascia onder het sleutelbeen, deed me naar binnen schreeuwen van de pijn en een beetje triomferen. "Dat is hoe het zou moeten zijn," dacht ik. Niet grappig rondrennen. Professioneel geïnduceerde, therapeutische pijn.
Iets later leunde ik echter tegen een drempel, met een bal ertussenin. Daarnaast had ik een lezing ontvangen over de voordelen van zelfbehandeling. "Dit is een heel effectieve, eenvoudige methode en je kunt echt niet fout gaan", zei ze enthousiast, "raadde twee minuten per spot aan, of iets langer, totdat de spanning afnam".
Sindsdien oefen ik ook de bal, en dat helpt eigenlijk heel goed. Misschien zal ik van dichterbij bekijken hoe de man het doet met de rol.
Cryotherapie - Frozen duurt langer
Een andere manier om volledig te vernieuwen is de cryotherapie dar. Dat afkoeling van de pijn gunstig is, heeft waarschijnlijk de eerste mensachtige al ontdekt. Een vindingrijke reumatoloog uit Japan, Toshiro Yamauchi, ging toen een paar stappen verder aan het einde van de 1970-jaren. Trouw aan het motto "Veel helpt veel" stelde hij zijn patiënten bloot aan de kou voor een aantal minuten tot -170 graden. Blijkbaar met succes, omdat cryotherapy voor het hele lichaam wereldwijd wordt aangeboden en niet alleen voor patiënten met reuma.
Vermoedelijk regenereren topatleten bijzonder goed en goed dankzij cryotherapie. En ook voor klachten van een geheel andere soort, wordt dit aanbevolen. Huidziekten zoals psoriasis of lupus en lezen en verwonderen depressie en angst. Om maar te zwijgen van esthetische wonderen zoals vet- en cellulitisvermindering. Sommige cryosauna's zijn al beschikbaar voor thuisgebruik op internet, maar medisch toezicht mag niet worden opgeheven. Omdat koude behandeling echt niet voor mensen met hart- en vaatziekten en trombose is.
De zelftest in badkleding met capuchon, handschoenen en mondbeschermer die netjes -100 graad huivert, blijft de auteur schuldig als een overtuigd warm bad. Koud wordt alleen intern gebruikt. In de vorm van ijs. Vergroot het welzijn enorm.
cryotherapie
Samengesteld uit het Griekse woord voor koude "kryos" en "therapie" -behandeling. Cryotherapie omvat toepassingen op koude basis, variërend van cryochirurgie (bijv. Lokale vernietiging van tumorweefsel via koude) tot complete koelkamertoepassingen waarbij max. 3 minuten tot -110 C is opgeschort. Dit zou het gevoel van pijn moeten verminderen en ontstekingsprocessen moeten stoppen. Het eerste behandelingssucces met koude baden is al bereikt door Pastor Kneipp in de 19. Eeuw in tuberculose ziek. De uitvinder van moderne whole-body cryotherapie is de Japanse reumatoloog T. Yamauchi.
Sommige kleine studies bewijzen gunstige effecten bij reumatische aandoeningen, depressie, maar ook bij huidziekten zoals atopische dermatitis. Over het algemeen moet de studiesituatie echter als vrij dun worden omschreven. De cosmetische procedure van cryolipolyse wordt gebruikt om cellulitis en vetafzettingen te verminderen.
Foto / Video: Shutterstock.
