Wat Corona met onze psyche doet

Corona & de psyche - De "mechanische kijk" is waar de grootste vooruitgang in de geneeskunde wordt geboekt, waar wordt geïnvesteerd en waar grote successen worden gevierd. Corona-shows: We besteden te weinig aandacht aan onze mentale gezondheid gezondheid.

De noodzaak om sociaal en individueel met onze psyche om te gaan is geenszins vanzelfsprekend geworden. De vorderingen op dit gebied zijn in vergelijking minimaal. Covid-19 heeft dit onderwerp weer naar voren gebracht en kan worden opgevat als een aanzet. De opdracht: Kijk waar er meer vragen dan antwoorden lijken te zijn, want er is nauwelijks meetbaarheid "objectief". Een belangrijke vraag is bijvoorbeeld: hoe nieuw zijn de bevindingen over de psyche en pandemie eigenlijk? Het is duidelijk dat kinderen aan andere spanningen worden blootgesteld dan volwassenen, mannen anders dan vrouwen. Mediaberichten en casestudy's laten zien hoe schokkend de realiteit achter de genoemde cijfers vaak is. Zoals de forse toename van huiselijk geweld als gevolg van de pandemie.

De gezichten van mentale stress

Wat niet verandert, is dat iedereen die voorheen tot een kwetsbare groep behoorde hier ook het meest wordt getroffen. Dit geldt met name voor mensen die al voor de pandemie te maken hadden met psychologische stress - en dat is veel meer dan we over het algemeen willen accepteren.

Psychische problemen hebben bekende gezichten en daar verandert Covid-19 niets aan. Wat juist anders is, is hun geconcentreerde uitstraling als gevolg van de buitengewone omstandigheden. Hun namen zijn bijvoorbeeld stress, angsten, slaap- en eetstoornissen, middelenmisbruik, burn-out, depressie, PTSS. Bovenal betekent de pandemie één ding: we worden allemaal tegelijkertijd blootgesteld aan grote druk en beperkingen op onze levensomstandigheden. De mate waarin de noodzakelijke aanpassingen onze geestelijke gezondheid negatief beïnvloeden, hangt van veel factoren af.

Bescherming van de geestelijke gezondheid

De resultaten van de onderzoeken naar Covid-19 komen grotendeels overeen met de algemene kennis van mentale beschermende factoren. Hoewel biologische en genetische randvoorwaarden zeker een rol spelen, is er steeds meer consensus dat onze omgeving de nog bepalendere factor is in hoe ernstig mensen worden getroffen door mentale beperkingen in stressvolle situaties.

De belangrijkste basis voor de latere robuustheid van de psyche zijn die afdrukken die plaatsvinden in de context van onze vroegste banden. Het onderzoeksgebied dat de meeste kennis over deze onderwerpen biedt, is recent traumaonderzoek - vooral op het gebied van gehechtheids- en ontwikkelingstrauma. Want: Een “traumavrij” leven is onmogelijk. Maar het maakt een groot verschil welke middelen beschikbaar zijn om met trauma om te gaan. Verwerkte trauma's veroorzaken geen zogenaamde traumagerelateerde stoornissen.

Centrale beschermingsfactor verbondenheid

Als je kijkt naar de achtergrond van psychologische fenomenen als depressie en co, dan vind je bij nader inzien vooral één ding in bijna alle biografieën: je kunt niet erkennen dat er überhaupt lijden is ontstaan ​​- en dat wij mensen niet gemaakt zijn om met alles alleen te hebben om te eindigen.

De oorzaken hiervoor zijn meestal te vinden in de eerste banden van ons leven en zijn in wezen gerelateerd aan de resulterende ontwikkeling van het autonome zenuwstelsel. Hebben we geleerd dat het oké is om behoeften en wensen te hebben? Dat het oké is om hulp nodig te hebben? Dat het oké is om fouten te maken? Dat ik oké ben zoals ik ben
Als deze allervroegste ervaringen, vaak ontoegankelijk voor ons geheugen, positief zijn - als embryo en kind - blijkt dat onder meer uit het kunnen aangaan van stabiele relaties - en in de ontwikkeling van veerkracht. Deze twee zijn de meest elementaire beschermende factoren als het gaat om onze geestelijke gezondheid.

Maak het salonwaardig

Als er suboptimale omstandigheden op de achtergrond zijn, is vooral het vermogen om hulp te vragen nodig - en dat vereist een samenleving die dit niet alleen toelaat, maar bevordert. De belangrijkste stap in deze richting is het onderwerp geestelijke gezondheid te ontlasten van de individuele verantwoordelijkheid van het individu en een klimaat te ontwikkelen waarin het bespreekbaar is. Een klimaat waarin men kan zeggen dat zo'n leven soms gewoon heel zwaar is. Een klimaat waarin het lijden van het individu niet alleen aan haar wordt toegeschreven, maar aan hemzelf.
Want genezing begint in de samenleving. Genezing begint wanneer we in staat zijn om voor elkaar te zorgen en ons tot elkaar te wenden. Als samenhang en oprechte interesse in het lijden mogelijk zijn, is het al voor de helft overwonnen.

Foto / Video: Shutterstock.