Misfits - tegen de mainstream

"Als traditie de overhand krijgt en geen nieuwe wegen toelaat, wordt de samenleving immobiel."

Als individuen tegen de stroom in zwemmen, veronderstelt dat dat de meeste anderen in dezelfde richting reizen. Als velen zich op dezelfde manier gedragen, kan dit verschillende redenen hebben. Vanuit een evolutionair oogpunt is gelijkstroomzwemmen een nuttige strategie vanuit een individueel oogpunt, omdat het is gebaseerd op de veronderstelling dat als het succesvol is gebleken voor anderen, het waarschijnlijk een positief resultaat zal blijven hebben. Daarom is de kans groter dat degenen die zich vóór en naast hen gedragen, worden gevonden dan degenen die hun eigen weg willen gaan. Voor het individu is het daarom meestal beter om met de grote massa te zwemmen, voor de gemeenschap zijn echter de dromer, het onaangepaste, het innovatieve onmisbaar.

Voor een bevolking is een evenwicht tussen traditie en innovatie nodig om de continuïteit te waarborgen. Als traditie de overhand krijgt en geen nieuwe wegen verlaat, wordt de samenleving onbeweeglijk en kan niet reageren op veranderingen. Zelfs als de optimale oplossingen voor de huidige heersende omstandigheden zijn gevonden, is het geen goed idee om hiervan de enige standaard te maken. De wereld is niet statisch, maar wordt gekenmerkt door voortdurend veranderende omstandigheden. Alleen variabiliteit binnen een samenleving maakt het mogelijk om veerkrachtig te reageren op deze veranderingen. Het zorgt ervoor dat de mobiliteit behouden blijft, wat nodig is om met nieuwe omstandigheden om te gaan.

Buitenbeentjes of een kwestie van persoonlijkheid

Degenen die zwemmen met de stroom, gaan op de gemakkelijke manier, riskeren niets en besparen hun energie. Het zijn de aangepaste, de traditionalisten, de conservatieven. Zij zijn degenen die het bestaande handhaven. Ze zijn ook degenen die anderen minder snel zullen beledigen. Degenen die tegen de stroom in zwemmen, voelen zich veel ongemakkelijker: ze veroorzaken turbulentie, staan ​​in de weg en verstoren de processen die in hun processen zijn ingebakken.

Individuele gedragsverschillen zijn te wijten aan verschillende onderliggende persoonlijkheidsstructuren. Het meest gebruikte persoonlijkheidsmodel is gebaseerd op vijf verschillende persoonlijkheidsdimensies: emotionele stabiliteit, consciëntieusheid, extraversie, sociale compatibiliteit en openheid voor nieuwe ervaringen. De laatste is degene die het meest verantwoordelijk is voor de mate waarin iemand bereid is om de gebaande paden te verlaten. Studies hebben aangetoond dat mensen wier openheid voor nieuwe ervaringen meer uitgesproken is, ook hun gedrag hierop afstemmen.

Verandering heeft flexibiliteit nodig

evolution History Het is geen toeval dat niet alle mensen dezelfde persoonlijkheid hebben. Integendeel, de kleurigheid, de mix, de diversiteit maakt een bevolking veerkrachtig. De leefomstandigheden en de bijbehorende uitdagingen veranderen voortdurend. Daarom is het noodzakelijk dat nieuwe perspectieven, benaderingen en benaderingen voortdurend met elkaar concurreren. Vaak is er meer dan één antwoord op een vraag, en vaak is het antwoord dat lange tijd geldig was, plotseling niet goed. De versnelling die technologieën ervaren bij het veranderen van onze leefomgeving, maakt het des te noodzakelijker dat we flexibel blijven in onze reacties. We bereiken deze flexibiliteit als samenleving in die zin dat er individuele variabiliteit is.

Het komt vaak voor dat het anders-zijn Misfits de schuld krijgt. Het maakt niet uit of het verschil te wijten is aan overtuigingen en attitudes, of dat het uiterlijk, seksuele geaardheid of geslacht is. Een afwijking van de mainstream betekent dat de gemeenschappelijke laden en strategieën hier ongepast zijn. Misfits zijn daarom moeilijk te begrijpen, alleen een sjabloon erop leggen is niet voldoende. Ze vereisen dat we ermee omgaan omdat we nog geen gevestigde concepten voor hen hebben.

We verwijten hen de moeite die ze met zich meebrengen, omdat ze ons de gemakkelijke manier ontzeggen. Voor de eerste is het volkomen irrelevant of het verschil een wenselijk effect op de samenleving kan hebben. Dus, of het nu mensen zijn die, in tegenstelling tot de houding van de massa, waarden zoals liefdadigheid op eigen kosten propageren, of mensen die, in het blind streven naar hun eigen doelen, onruststokers worden voor alle anderen - dergelijke gedragspatronen komen niet overeen met het gemiddelde.

Misfits en ruimte voor ontwikkeling

In een samenleving zijn deze buitenbeentjes van onvervangbare waarde. Daarom moeten we er een cultuur van maken om variabiliteit te omarmen, te waarderen, en misschien wel het allerbelangrijkste, om het de ruimte te geven om te bloeien.
In de steeds veranderende wereld van vandaag zijn de buitenbeentjes van vandaag misschien de leiders van morgen. Omdat traditie en het nastreven van teruggetrokken paden meestal minder risico's met zich meebrengt dan nieuwe dingen uitproberen, zijn de innovaties meestal niet erg talrijk. Het is daarom des te belangrijker voor een samenleving om een ​​klimaat te creëren dat een afwijking van de status-quo bevordert, om de vooruitzichten voor de voortzetting van de samenleving te vergroten via de aldus gepromote pluraliteit.

Dat dit voor individuen betekent dat ze af en toe uit hun comfortzone worden gedwongen om de turbulentie te voorkomen, is een relatief lage prijs voor een open, innovatieve, veerkrachtige samenleving. Op het European Forum Alpbach van dit jaar was deze veerkracht het onderwerp van de discussies. Zelfs als het antwoord ongemakkelijk lijkt, heeft evolutie het al lang gevonden: pluraliteit is de beste garantie voor een duurzaam succesvolle samenleving. Sorry, buitenbeentjes!

INFO: Misfits als overlevingsverzekering
Onlangs hebben Australische onderzoekers een nieuw proefschrift naar voren gebracht over het uitsterven van de meest succesvolle voorouder van de moderne mens. Homo erectus is het soort mens dat het langst in de wereld heeft bestaan ​​en bijna de hele wereld met succes heeft bevolkt. Het is ook bekend om zijn vele stenen werktuigen die kenmerkend zijn voor het paleolithicum. De aard van deze hulpmiddelen werpt licht op hoe Homo erectus leefde, waar het voedsel van werd gemaakt en waar vertegenwoordigers overal woonden. Maar dat niet alleen: uit de specifieke structuur van de tools kunnen conclusies worden getrokken over de cognitieve strategieën van deze vroege menselijke soort. De wetenschappers van de Australian National University hebben geconcludeerd dat Homo erectus erg lui was en de neiging had de weg van de minste weerstand te volgen. Dat wil zeggen, ze maakten altijd gereedschappen in hetzelfde patroon, gebruikten alleen stenen in de buurt en waren tevreden met de status quo. Kortom, ze hadden een succesvolle strategie gevonden die iedereen volgde en degenen die tegen de stroom in zweefden, misten. Het gebrek aan innovatie katalyseerde uiteindelijk Homo erectus naarmate de levensomstandigheden veranderden. Andere menselijke soorten met meer behendige cognitieve strategieën en meer variatie in hun benaderingen waren duidelijk in het voordeel, de conservatieve Homo erectus overleefd.

INFO: Als de pap niet goed smaakt
De centrale verklaring van Charles Darwin's evolutietheorie beschrijft de aanpassing van organismen aan de omgeving als een fundamenteel evolutionair proces. In dit gedachteconstruct is een perfect aangepast organisme het resultaat van een lang ontwikkelingsproces. Dit idee negeert echter een niet onbelangrijke factor: de omgevingscondities kunnen veranderen. Aangezien de levensomstandigheden niet stabiel zijn maar voortdurend veranderen, moeten organismen voortdurend veranderen om hiermee om te gaan.
Het is echter niet zo dat deze veranderingen een bepaald patroon volgen en dus voorspelbaar zijn, ze zijn eerder willekeurig en het is onmogelijk om voorspellingen te doen. Organismen zijn daarom altijd aangepast aan hun evolutionaire verleden, en niet aan de huidige omstandigheden. Hoe onstabieler een leefomgeving is, des te onbetrouwbaarder de voorspellingen zijn. Daarom wordt de huidige geldige evolutietheorie verbreed door de noodzaak om een ​​zekere mate van variabiliteit en flexibiliteit te behouden naast aanpassing aan de huidige levensomstandigheden. Variabiliteit is geen garantie om beter met nieuwe omstandigheden om te gaan, maar is vergelijkbaar met een weddenschap waarbij u niet alles op één kaart zet.
Voor de evolutietheorie betekent dit een weg van een steeds smaller spectrum van een volledig geoptimaliseerd organisme, naar een mix van traditie en variatie. Afhankelijk van de variabiliteit van de levensomstandigheden varieert de verhouding tussen deze twee factoren: levende wezens die in zeer stabiele omstandigheden leven, zoals zwavelbacteriën, zijn conservatiever. Ze zijn optimaal aangepast aan hun levensomstandigheden, maar kunnen alleen onder zeer specifieke omstandigheden leven. Andere organismen die in zeer variabele omstandigheden leven, wegen zwaarder dan de innovatie.

Foto / Video: Gernot Singer.