Twoje imię pozostaje

Nazywa się Lotta. Ona jest moją dziewczyną, moją córką. Rozrosło się świetnie. Chciało się wydostać. W szeroki świat. Jak tęsknię za nią, moja Lotti. Ale niedługo wróci do domu. Wtedy jej nie puszczę, nie, nie.

Och Lotta, gdzie jesteś? Czy Twój pociąg może być opóźniony? A może zapomniałeś o mnie? Wiedziałem, że wielki, szeroki świat cię pożre, oderwie ode mnie i zabierze mnie. Ale już tak szybko? Och Lotti, gdzie mieszkasz?

Moja droga Lotto, piszę te słowa, bo inaczej nie będziesz ze mną rozmawiać. Tęsknię za tobą nieznośnie. Moja dziewczyno, jak szybko minął czas. Mam nadzieję, że dobrze ci poszło? Drogi Lotterl, Lieselotte, napisz do mnie.

Cześć Lotta, to znowu ja. Cieszę się, że tak się czujesz. Naprawdę wydajesz się promieniować. Jakie to szczęście dla mojej duszy. Teraz myślisz na pewno, proszę idź mamo, nie bądź soczysty. Ale Lotterl, Lieselotte, naprawdę jestem szczęśliwa. Myślę, że on jest dla ciebie.

Witam, właściwie jestem Lotta, Lieselotte. Fajnie, że się poznajemy. Myślę, że to będzie miłe. Och mamo, powiem ci, że jest świetny. Do tego ładne, inteligentne i zabawne. Naprawdę nie mogę być szczęśliwsza. Jak nie mogę się doczekać ponownego spotkania.

Jak miło, że się znamy. Co, proszę? Czy odtąd mam nazywać mnie twoim? Och, jaka jestem szczęśliwa. Od teraz będę twój. Tak, powiem Ty i ja, ja i ty.Wzywają nas, kiedy pytają.

Mamo boję się Co ze mnie zostało, kiedy jestem jego? Kto zostaje, gdy dwoje staje się jednym? Czy popełniłem błąd? Nie definitywnie nie. Każdy ma złe dni. Idź proszę, ciemne rysy, które mijają, powiedz mi o innych. Nie zachowuj się w ten sposób, po prostu podejmij decyzję. Może w końcu tak, teraz jestem też jego. To normalne, że coś nie pasuje.

Powiedziałem, że powinien iść. Szybko i daleko, powiedziałem. tak się boję mamo Bardzo wystraszony. Idź proszę, powiedziałem. On został. Stał się zrzędliwy. Naprawdę zły. Proszę idź, co robisz, powiedział. Mumia…

Drogi Lotterlu, wróć do domu. Proszę cię, też cię stamtąd wyciągnę. Nie słuchaj innych. „Idź proszę, wyobrażasz sobie to. Nie ustawiaj się w kolejce, w końcu będziesz. „Nie, nie, to nie jest moje dziecko. Jestem tu dla ciebie, ale proszę, Lotta wróć do domu.

Lieselotte. Lotta. Lotterl. Moje dziecko, moja córko. Brakuje mi łez, tylko słów. Proszę Lotterl, wróć. Proszę córko, wyjdź z tego pudełka i usiądź ze mną. To, co z ciebie zostało teraz, w końcu miałeś być całkowicie. To nie może być prawda. Nie nie nie.

Jej imię pozostaje Lotta. Była moją dziewczyną, moją córką. Chcesz wyjść w świat. A świat mi to odebrał. Nie, nie świat, nie, nie. To był on. I sprawa numer 29.

Notka autora:

Kiedy zacząłem pisać ten tekst, w końcu liczba wynosiła 16…