Keuze
Thiès, Senegal - De basisbeweging tegen industrieel vismeel en visolie in West-Afrika bereikte vandaag een nieuw slagveld toen een groep vrouwelijke visverwerkers, ambachtelijke vissers en andere inwoners van de stad Cayar een rechtszaak aanspande tegen de vismeelfabriek die volgens hen hun recht op een gezond milieu Schade aan het milieu door de lucht- en drinkwaterbronnen van de stad te vervuilen.
Het Taxawu Cayar Collective, dat de rechtszaak leidt, ook aangekondigd dat het Spaanse bedrijf Barna zijn eigendom van de Cayar-fabriek heeft verkocht aan het lokale managementteam na een aanhoudende grassroots-campagne.[1]
Het nieuws komt op het moment dat Greenpeace Africa ook een niet eerder gerapporteerd rapport van de FAO-werkgroep van de Verenigde Naties heeft onthuld, waarin wordt gewaarschuwd dat belangrijke vissoorten waarop de vismeelindustrie zich richt, "overbevist" worden en dat "uitputting van kleine pelagische kustvisbestanden een ernstige bedreiging vormt naar voedselzekerheid” in West-Afrika.[2] Vertegenwoordigers van de kustgemeenschap en Greenpeace Africa heb vooraf gewaarschuwd de rampzalige gevolgen van de afnemende visbestanden voor het levensonderhoud van de 825.000 mensen in Senegal die van de visserij leven.[2]
Tientallen inwoners van Cayar verzamelden zich donderdagochtend voor het Hooggerechtshof van Thiès om hun steun te betuigen aan de eisers in hun confrontatie met hun nieuwe eigenaar, Touba Protéine Marine, voorheen Barna Senegal. Maar van binnen vroeg de raadsman van de verdediging de rechter om het proces uit te stellen tot 6 oktober, en het verzoek werd onmiddellijk ingewilligd.
Maty Ndao, een Cayar-visverwerker en lid van het Taxawu Cayar Collective, zei:
“Het lijkt erop dat de fabriekseigenaren tijd nodig hebben om hun excuses te vinden. Maar we zijn er klaar voor, en de foto's en wetenschappelijke bewijzen die we hebben, zullen hun overtreding van de wet aan het licht brengen. Het feit dat de oude eigenaren wegliepen nadat we hadden geprotesteerd, gaf ons nog meer vertrouwen in onze strijd. Ze vervuilen het land en het drinkwater en vernietigen de zee. Onze stad is gevuld met de afschuwelijke, vieze stank van rotte vis. De gezondheid van onze kinderen en ons vermogen om de kost te verdienen staan op het spel. Daarom geven we nooit op."
Maitre Bathily, de advocaat van het collectief, zei:
“Milieurechtszaken zoals deze zijn zeldzaam in Senegal of het grootste deel van Afrika. Dit zal dus een historische test zijn voor onze instellingen en voor de vrijheid van onze burgers om hun rechten uit te oefenen. Maar we geloven dat ze sterk zullen blijken. De fabriek heeft herhaaldelijk de milieuregels overtreden en de milieueffectbeoordeling die vóór de opening is uitgevoerd, heeft duidelijk enorme tekortkomingen aan het licht gebracht. Het moet een open en gesloten zaak zijn.”
dr Aliou Ba, Greenpeace Africa Senior Oceans Campaigner zei:
“Fabrieken zoals die van Cayar kunnen het zich veroorloven om onze vis mee te nemen en als veevoer in andere landen te verkopen. Dus drijven ze de prijzen op, dwingen arbeiders in Senegal hun werk te doen en beroven gezinnen hier van gezond, betaalbaar en traditioneel voedsel. Het is een systeem gericht tegen gewone mensen in Afrika, ten gunste van grote bedrijven - en de vismeelfabriek werkt ermee samen. Maar de kerk hier zal ze sluiten.”
Greenpeace Afrika eist:
- West-Afrikaanse regeringen leggen de productie van vismeel en visolie met vis die geschikt is voor menselijke consumptie geleidelijk stop vanwege de negatieve ecologische, sociale en economische gevolgen.
- West-Afrikaanse regeringen kennen een wettelijke en formele status toe aan vrouwelijke verwerkers en ambachtelijke vissers, en open toegang tot arbeidsrechten en voordelen zoals B. sociale zekerheid en consultatierechten bij lokaal visserijbeheer.
- Bedrijven en eindmarkten stoppen met de handel in vismeel en visolie gemaakt van eetbare vis uit de West-Afrikaanse regio,
- Alle staten die bij de visserij in de regio betrokken zijn, moeten een doeltreffend regionaal beheersysteem opzetten - met name voor de exploitatie van gewone bestanden zoals kleine pelagische vissen - zoals vereist door het internationale recht, de relevante nationale wetten, het visserijbeleid en andere instrumenten.
Notes
[1] https://www.fao.org/3/cb9193en/cb9193en.pdf
[2] https://pubs.iied.org/16655iied
Die
Foto's: Greenpeace
