in , , , ,

ნეოლიბერალიზმი: ვინ სარგებლობს რეალურად

გლობალური დავალიანება-რომელსაც ფლობს-სამყარო

ნეოლიბერალიზმი არის პოლიტიკურ-ეკონომიკური იდეოლოგია და ეკონომიკური დოქტრინა, რომელმაც გლობალური გავლენა მოიპოვა მე-20 საუკუნის ბოლო ათწლეულებში. ის ხაზს უსვამს თავისუფალი ბაზრის მნიშვნელობას, შეზღუდულ სახელმწიფო რეგულირებას და პრივატიზაციას. კერძოდ, ბიზნესი და ბიზნესთან დაახლოებული პარტიები მხარს უჭერენ ნეოლიბერალიზმს, თუმცა მის მიმართ ბევრი კრიტიკაა მეორე მხარეს.

10 მიზეზი ნეოლიბერალიზმის წინააღმდეგ:

მიუხედავად ძლიერი დამცველებისა, ნეოლიბერალიზმის წინააღმდეგ მრავალი მიზეზი არსებობს. ქვემოთ განვმარტავთ ამ 10 მიზეზს:

  1. შემოსავლის უთანასწორობა: ნეოლიბერალიზმმა ხშირად გამოიწვია შემოსავლების უთანასწორობის მკვეთრი ზრდა. პოლიტიკა, რომელიც ბაზარს დაურეგულირებლად ტოვებს, ხშირად ხელს უწყობს მდიდრებს ღარიბების ხარჯზე.
  2. Სოციალური უსაფრთხოებანეოლიბერალური პოლიტიკა ხშირად იწვევს სახელმწიფო კეთილდღეობის შეღავათებისა და სოციალური პროგრამების შემცირებას. ეს საფრთხეს უქმნის სოციალურ უსაფრთხოებას და საზოგადოების ყველაზე დაუცველთა დაცვას.
  3. სამუშაო პირობები: ნეოლიბერალურ სისტემებში სამუშაო პირობები ხშირად უფრო სახიფათოა და მშრომელთა უფლებები შეიძლება დაირღვეს, რადგან კომპანიები ცდილობენ შეამცირონ ხარჯები კონკურენტუნარიანობის შესანარჩუნებლად.
  4. გავლენა გარემოზე: აღვირახსნილი კონკურენცია და რესურსების ათვისება მოგების სახელით შეიძლება გამოიწვიოს გარემოს სერიოზული ზიანი. ნეოლიბერალიზმი მიდრეკილია უგულებელყოს გარემოსდაცვითი მდგრადობა.
  5. ფინანსური კრიზისისნეოლიბერალიზმს შეუძლია ხელი შეუწყოს ფინანსურ სპეკულაციას და არასტაბილურობას. 2008 წლის გლობალური ეკონომიკური კრიზისი ამ იდეოლოგიასთან დაკავშირებული რისკების სამაგალითო შემთხვევაა.
  6. ჯანდაცვა და განათლება: ნეოლიბერალურ სისტემებში ჯანდაცვისა და განათლების პრივატიზება შესაძლებელია, რაც ამ ძირითად სერვისებზე წვდომას ფინანსურ შესაძლებლობებზე დამოკიდებული გახდის.
  7. რეგულაციის ნაკლებობა: მთავრობის რეგულირების ნაკლებობამ შეიძლება გამოიწვიოს არაეთიკური ქცევა, როგორიცაა კარტელიზაცია და კორუფცია.
  8. უმუშევრობის: თავისუფალ ბაზარზე დაფიქსირებამ შეიძლება გამოიწვიოს არასტაბილურობა შრომის ბაზარზე და გაზარდოს უმუშევრობა.
  9. თემების განადგურებანეოლიბერალიზმი ხაზს უსვამს ინდივიდუალიზმს და შეუძლია ხელი შეუწყოს საზოგადოების ტრადიციული სტრუქტურების ძირს.
  10. საფრთხე დემოკრატიას: ზოგიერთ შემთხვევაში, ნეოლიბერალიზმს შეუძლია გაზარდოს მრავალეროვნული კორპორაციების პოლიტიკური ძალა და საფრთხე შეუქმნას დემოკრატიას მთავრობებისა და სამოქალაქო თავისუფლებების შელახვით.

ნეოლიბერალიზმის კრიტიკა მრავალფეროვანია და მოდის სხვადასხვა პოლიტიკური მიმდინარეობებისა და აქტორებისგან მთელს მსოფლიოში. მიუხედავად იმისა, რომ ნეოლიბერალიზმს ასევე ჰყავს მომხრეები, რომლებიც მიუთითებენ თავისუფალი ბაზრისა და კონკურენციის უპირატესობებზე, მოყვანილი მიზეზები ამ იდეოლოგიის წინააღმდეგ წამოყენებული რამდენიმე ძირითადი არგუმენტია. ბალანსი ბაზრის თავისუფლებასა და სოციალურ პასუხისმგებლობას შორის რჩება ცენტრალურ საკითხად ეკონომიკური პოლიტიკის დებატებში.

მაგრამ როგორ ხედავენ ამას მხარდამჭერები? აქ მოცემულია ნეოლიბერალიზმის ძირითადი პრინციპები:

  1. თავისუფალი ბაზრებინეოლიბერალიზმი ხაზს უსვამს თავისუფალი ბაზრების ღირსებებს, რომლებშიც მიწოდება და მოთხოვნა განსაზღვრავს საქონლისა და მომსახურების ფასს და განაწილებას მთავრობის ჩარევის გარეშე.
  2. შეზღუდული სამთავრობო რეგულაცია: ნეოლიბერალური იდეები მოითხოვენ მთავრობის რეგულირების მინიმუმამდე შემცირებას, რათა არ შეფერხდეს ეკონომიკური საქმიანობა.
  3. პრივატიზაცია: სახელმწიფო საწარმოებისა და სერვისების პრივატიზაცია ნეოლიბერალიზმის კიდევ ერთი მთავარი მახასიათებელია. ეს ნიშნავს, რომ სახელმწიფო კომპანიები უნდა გადავიდნენ კერძო ხელში.
  4. კონკურსის: კონკურენცია განიხილება, როგორც ეფექტურობისა და ინოვაციის მამოძრავებელი ძალა. ნეოლიბერალები თვლიან, რომ საბაზრო კონკურენცია იწვევს კომპანიებს მუდმივად გააუმჯობესონ თავიანთი პროდუქტები და სერვისები.
  5. დაბალი გადასახადები და სახელმწიფო ხარჯებინეოლიბერალები ემხრობა დაბალ გადასახადებს და სახელმწიფო ხარჯების შემცირებას ეკონომიკური თავისუფლებისა და ზრდის ხელშეწყობისთვის.
  6. დერეგულაცია: ეს ნიშნავს რეგულაციებისა და კანონების აღმოფხვრას ან შემცირებას, რომლებიც შეიძლება შეზღუდონ ბიზნეს პრაქტიკა.
  7. მონეტარიზმი: ფულის მიწოდების კონტროლი და ინფლაციასთან ბრძოლა ნეოლიბერალური აზროვნების მნიშვნელოვანი თემაა.

თუმცა, ნეოლიბერალიზმი არ არის კრიტიკის გარეშე. ოპონენტები ამტკიცებენ, რომ მას შეუძლია ხელი შეუწყოს შემოსავლების უთანასწორობას, სოციალურ უსამართლობას, გარემოს დეგრადაციას და ფინანსურ კრიზისს. ნეოლიბერალიზმზე დებატები რთულია და მისი პოლიტიკის შედეგები განსხვავდება მათი განხორციელებისა და კონტექსტის მიხედვით. თუმცა, იდეოლოგია აგრძელებს გავლენას ეკონომიკურ და პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებზე მთელს მსოფლიოში.

ვინ სარგებლობს ნეოლიბერალიზმით?

ნეოლიბერალიზმს უპირველეს ყოვლისა შეუძლია სარგებელს მოუტანოს კორპორაციებსა და მდიდარ ინდივიდებს. აქ არის რამოდენიმე ძირითადი ჯგუფი და აქტორი, რომლებიც ხშირად სარგებლობენ ნეოლიბერალური პოლიტიკით:

  1. კომპანიები და მსხვილი კორპორაციები: ნეოლიბერალურმა პოლიტიკამ, როგორიცაა გადასახადების შემცირება, დერეგულაცია და პრივატიზაცია, შეუძლია გაზარდოს კორპორატიული მოგება, რადგან ამცირებს ხარჯებს და ზრდის ბაზრებსა და რესურსებზე წვდომას.
  2. ინვესტორები და აქციონერები: კორპორატიული მოგების და აქციების ფასების ზრდამ შეიძლება სარგებელს მოუტანოს აქციონერები და ინვესტორები, რომლებიც სარგებლობენ შემოსავლის გაზრდით.
  3. მდიდარი პიროვნებები: მდიდრებზე გადასახადების შემცირება და მთავრობის კეთილდღეობის შეღავათების შემცირება შეიძლება დაეხმაროს მდიდრების სიმდიდრის დაცვას და გაზრდას.
  4. მრავალეროვნული კორპორაციები: თავისუფალი ბაზარი და დერეგულაცია მრავალეროვნულ კომპანიებს უადვილებს ვაჭრობას და გაფართოებას საზღვრებს გარეთ.
  5. ფინანსური ინსტიტუტები: ფინანსურ ინდუსტრიას შეუძლია ისარგებლოს დერეგულირებით და მოდუნებული მარეგულირებელი მოთხოვნებით, რამაც შეიძლება წაახალისოს ვაჭრობა და სპეკულაცია.
  6. ტექნოლოგიური კომპანია: ტექნოლოგიებისა და ინოვაციების კომპანიებს შეუძლიათ ისარგებლონ კონკურენციისა და ბაზრის თავისუფლებით.

მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ნეოლიბერალიზმის სარგებელი თანაბრად არ არის განაწილებული. ეფექტები დიდად არის დამოკიდებული განხორციელებასა და თანმხლებ ზომებზე.

რომელი ავსტრიული პარტიებია ნეოლიბერალისტური?

ავსტრიაში არსებობს რამდენიმე პოლიტიკური პარტია, რომელთაგან ზოგიერთი ემხრობა ნეოლიბერალურ პოლიტიკას სხვადასხვა ხარისხით. თუმცა, მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ პოლიტიკური ლანდშაფტი შეიძლება შეიცვალოს დროთა განმავლობაში და რომ პოზიციები და აქცენტები შეიძლება განსხვავდებოდეს კონკრეტული პოლიტიკური ლიდერებისა და მოვლენების მიხედვით. აქ მოცემულია რამდენიმე ავსტრიული პარტია, რომლებიც წარსულში ან მათი პოლიტიკის გარკვეულ ასპექტებში ნეოლიბერალისტებად ითვლებოდნენ:

  1. ავსტრიის სახალხო პარტია (ÖVP)ÖVP არის ავსტრიის სამი ძირითადი პოლიტიკური პარტიიდან ერთ-ერთი და ისტორიულად ახორციელებდა პრო-ბიზნესის პოლიტიკას, რომელიც ღია იყო ბაზრის ძალებისთვის და სახელმწიფო კომპანიების პრივატიზაციისთვის.
  2. ნეოსი - ახალი ავსტრია და ლიბერალური ფორუმი: Neos არის პოლიტიკური პარტია ავსტრიაში, რომელიც დაარსდა 2012 წელს და მისდევს ნეოლიბერალურ კურსს. ისინი მხარს უჭერენ ეკონომიკურ ლიბერალიზაციას, დაბალ გადასახადებს და სახელმწიფო ხარჯებს და განათლების რეფორმებს.

მნიშვნელოვანია ხაზგასმით აღვნიშნოთ, რომ პოლიტიკური პარტიები და მათი პოზიციები შეიძლება მერყეობდეს დროთა განმავლობაში და რომ პოლიტიკური ორიენტაცია შეიძლება დამოკიდებული იყოს ლიდერებსა და პარტიის წევრებზე. ამიტომ მიზანშეწონილია შეისწავლოს მიმდინარე პოლიტიკური პლატფორმები და განცხადებები, რათა მიიღოთ ზუსტი სურათი პარტიის ეკონომიკური პოლიტიკის შეხედულებებზე.

ფოტო / ვიდეო: Shutterstock.

დაწერილი ჰელმუტ მელცერი

როგორც დიდი ხნის ჟურნალისტი, საკუთარ თავს ვკითხე, რა აზრი ექნებოდა რეალურად ჟურნალისტური თვალსაზრისით. ჩემი პასუხი შეგიძლიათ ნახოთ აქ: ვარიანტი. ალტერნატივების ჩვენება იდეალისტური გზით - ჩვენს საზოგადოებაში პოზიტიური განვითარებისთვის.
www.option.news/about-option-faq/

2 Kommentare

დატოვე შეტყობინება
  1. განმარტებით:
    „….N* = ლიბერალიზმის აზროვნების სკოლა, რომელიც ისწრაფვის თავისუფალ, ბაზარზე დაფუძნებული ეკონომიკური წესრიგისკენ, შესაბამისი დიზაინის მახასიათებლებით, როგორიცაა წარმოების საშუალებების კერძო საკუთრება, თავისუფალი ფასის ფორმირება, კონკურენციის თავისუფლება და ვაჭრობის თავისუფლება. მთლიანად არ უარს ამბობს სახელმწიფოს ჩარევაზე ეკონომიკაში, მაგრამ მინიმუმამდე უნდა შეზღუდოს...“
    ..
    მე ამაში ვერაფერს ვერ ვხედავ... პირიქით: სამეწარმეო რისკის, ვალდებულებისა და მოტივაციის გარეშე (რაც აუცილებლად უგულებელყოფილი იქნებოდა არალიბერალურ საბაზრო გარემოში) პროგრესი არ არის. თითქმის ყველა „დასავლური ორიენტირებული“ ქვეყანა, ალბათ, ნეოლიბერალიზმზეა დაფუძნებული. პირიქით, ტოტალიტარიზმი. -> არ არის პრესის თავისუფლება, გამოხატვის თავისუფლება, იერარქიული აზროვნება, შემოსავლის დისბალანსი...საშინელი აზრი...;)

  2. ცვლილებების ეპოქაში ნეოლიბერალიზმი განსაკუთრებით ცდება დერეგულაციის გამო; ჩვენ უნდა მივაღწიოთ წარმატებას ჩვენი ეკონომიკური და ფინანსური სისტემების გლობალურ მმართველობასთან და საერთო სიკეთის ხელშეწყობაში. ყველაზე მნიშვნელოვანი ვალდებულება არის გარემოსდაცვითი და კლიმატის ყველა საკითხის გლობალური პრიორიტეტიზაცია. იქ ჩვენ ვპოულობთ გლობალურ გადაწყვეტილებებს (www.climate-solution.org) და ვიღებთ დემოკრატიულ ქმედებებს მოქალაქეთა მოძრაობების მეშვეობით.

Schreibe einen Kommentar