System Sprenger - porywcza dziewczyna

SYSTEMSPRENGER Przyczepa Niemiecki Niemiecki (2019)

Oficjalny zwiastun „System Sprenger” niemiecki niemiecki 2019 | Subskrybuj ➤ http://abo.yt/kc | (OT: Buster systemu) Zwiastun filmu | Premiera kinowa: 19 września 2019 | Informacje o filmie https://KinoCheck.de/film/z45/system Sprenger-2019 Rodzina zastępcza, grupa mieszkalna, szkoła specjalna: Gdziekolwiek Benni pójdzie, natychmiast zostaje ponownie wyrzucona. Biuro ds. młodzieży nazywa dzikiego dziewięciolatka „pogromcą systemu”.

Ci,

Gdy w kinie ponownie zapalają się światła, na sali początkowo zapada uciążliwa cisza. Stanowiło to duży kontrast w stosunku do głośnego filmu, który przytłaczał cię rykiem i krzykami.

Benni, dziewięcioletnia dziewczynka grana przez Helenę Zenger, ma białoblond włosy, lodowatoniebieskie oczy i siniaki na całym ciele. Kiedy patrzysz na dziewczynę leżącą na łóżku u lekarza, pierwszą rzeczą, o której myślisz, jest: Wygląda jak anioł. Jednak widz szybko zauważa, że ​​porywcza dziewczyna jest pełna złości, gdy na przykład swoim bobby carem o mało nie rozbija szkolnej szyby, albo gdy jak dzikie zwierzę rzuca się na inne dziecko, przez które czuje się zagrożona, aż do momentu, gdy spada na tereny szpitalne. Kiedy Benni wpada w panikę, na ekranie pojawia się jaskraworóżowy kolor i widzisz pomieszane fragmenty wspomnień i snów dziewczyny, które są artystycznie przedstawione.

Jest rozbójnikiem systemu – dzieckiem, które nie pasuje do systemu i dla którego środki pomocy nie działają tak, jak powinny. Ani urząd ds. młodzieży, liczne domy opieki, profesjonalni opiekunowie, ani własna matka nie są w stanie poradzić sobie z często agresywną dziewczynką. Jednak jedynym rozwiązaniem problemu wydaje się miłość i niezawodność jej matki – ale ona tego nie rozumie.

Bo Benni też cierpi: fizycznie, kiedy ze złości uderza własną głową w szybę samochodu, aż do krwi, a jej opiekun i jedyna osoba odniesienia, Micha, ją zatrzymuje. Ale cierpi także psychicznie, gdy ponownie zostaje rozczarowana i musi być przekazywana od jednej osoby do drugiej. Jej głośny ryk jest ewidentnym wołaniem o pomoc, do przytłoczonej matki, która nie może zabrać jej do domu wraz z nią i dwójką innych dzieci.

Reżyserka Nora Fingscheidt, swoim wielokrotnie nagradzanym filmem, nie chce krytykować placówek i ich ciężko pracujących opiekunów, ani zdesperowanej matki, a zwłaszcza często agresywnej dziewczynki – zamiast tego, jak mówi Fingscheidt, chce, aby poświęcano więcej uwagi wpłacane do systemu i wyższe, mają na celu przede wszystkim niszczenie systemu.