Helmut Melzer
Er is een verrassende eenheid gezien de Russische aanvalsoorlog in Oekraïne. Verrassend, want het zal heel anders lopen: de duidelijke afwijzing van oorlog in Europa kan niet verhullen dat de bereidheid om vluchtelingen op te nemen waarschijnlijk snel weer aan kracht zal verliezen.
Meest recentelijk kwam de Oostenrijkse ÖVP-kanselier Nehammer vorig jaar december uit: Midden in de coronapandemie en een burgeroorlog in Afghanistan toonde hij een gebrek aan menselijkheid en vertrok hij onder andere Deporteer goed genaturaliseerde schoolkinderen. Activiste Helene-Monika Hofer: "Politiek mag niet over de rug van mensenlevens worden gemaakt. Het is onverantwoord om mensen midden in een pandemie in een vliegtuig te dwingen om ze naar een land te brengen dat verwikkeld is in een burgeroorlog.”
Voor de EU betekent de oorlog in Oekraïne een nieuwe start in termen van menselijkheid en solidariteit. Blijft de zorg bestaan? Zullen de Oekraïense vluchtelingen eerlijk over de Europese landen worden verdeeld? Het heeft tot nu toe nooit echt gewerkt: we herinneren ons de vluchtelingenstroom uit Syrië. Naar de vluchtelingenkamp Moria. mensen in kou en vuil. En we herinneren ons de defensieve houding van Europa, en vooral die van het onmenselijkheidsbeleid van de Oostenrijkse ÖVP.
De oorlog in Oekraïne brengt echter ook de bevoorradingszekerheid van Europa in gevaar. Hier neemt het gebrek aan inzet voor duurzaamheid wraak. Te lang vastgehouden aan fossiele brandstoffen, de uitbreiding van Windenergie en fotovoltaïsche zonne-energie aan banden gelegd - voor hun eigen politieke cliënteel. Conclusie: Anno 2022, midden in de klimaatcrisis, zijn Europa en Oostenrijk nog steeds enorm afhankelijk van gas en moeten ze vrezen voor hun eigen bevoorrading. Voor de EU was dus de laatste kernenergie het antwoord op de duurzame energievraag. Njet, Poetin geeft ons de les over de zorg dat Europa besmet raakt.
Maar gas is niet het enige probleem. Bijna onopgemerkt en politiek genegeerd is de afhankelijkheid van import de afgelopen jaren gestaag toegenomen. Ondertussen wordt zelfvoorziening op veel gebieden niet gedekt, niet alleen in Oostenrijk. Volgens een actueel rapport van Greenpeace wordt in Oostenrijk slechts 58 procent van de groenten en 46 procent van het fruit verbouwd. Er is een enorme overproductie van vlees.
Onze nieuwe minister van Volksgezondheid Johannes Rauch laat zien wat er op het spel staat: hij ziet het als zijn taak om Oostenrijk voor te bereiden op een mogelijke corona-mutatie in de herfst. Het maakt niet uit of het komt of niet. Toegepast op de klimaatcrisis laat het politieke falen zien: Oostenrijk is eigenlijk nergens op voorbereid. De bananenrepubliek staat nu slechts 36e in de klimaatbeschermingsindex.Alternatieve energiebronnen zijn de afgelopen decennia slechts aarzelend naar voren geschoven. De stookolie daarentegen werd tot vorig jaar nog gesubsidieerd met belastinggeld. Succesvolle politiek ziet er anders uit. Dat kan ons de toekomst kosten.
Foto / Video: Keuze.
Ik denk dat je gelijk hebt!