Mira Kolenc
nee, niet waar - - Als men heeft zelfs een man getrokken als je eenmaal in de liefde loterij hebben gewonnen en vroegen ons af wat te doen met zijn hit omdat (je weet wel, het is met liefde als met een grote loterij win : mooie en stressvolle op hetzelfde moment), dus als men eenmaal een persoon is gevallen, hetzij door toeval of lot blijft eenmaal onbeslist met wie het idee van een gemeenschappelijke pad te delen, verder dan de dichtstbijzijnde bar, dan het opzetten, zodat alleen de ware Uitdagingen van liefde. Dit is natuurlijk bekend, Hollywood hoefde ons dat niet te bewijzen.
"Als je eenmaal gevallen bent voor een persoon met wie je het idee van een gemeenschappelijk pad deelt, zelfs verder dan de volgende balk, dan zullen de echte uitdagingen van liefde voor het eerst beginnen."
Er zijn de mooiste sprookjes over vinden, over alles wat niet precies uitgelegd kan worden, over de toestand daarna alleen ellendige overlevingsrapporten, die een idee geven van een vreemde en ruige wereld. Als nieuwkomer in deze wereld van "Bepaarten" one wordt meestal gegeven door de oude bewoners van een scherpe toelatingsexamen, die bestaat uit een groot aantal vragen en enige doel lijkt te hebben om de ernst van naturalisatie aanvragers te controleren.
Er is verondersteld dat een tijd waarin koppels, als ze het zich konden veroorloven, één ding boven alles wilden: een grote ruimtelijke afstand van elkaar. Niet alleen omdat je misschien meer hebt geregeld dan je liefhad. Neen, men bewaarde een beleefde afstand tot het andere zelf, waarmee men af en toe fuseerde, maar bleef anders vooral de eigen passies en eigenaardigheden cultiveren, die men in de loop van zijn leven was opgegroeid. Alleen de menigte moest op elkaar zitten en de constante aanwezigheid van de ander verdragen.
Tegenwoordig wordt de kwestie van de gemeenschappelijke huisvesting echter al besproken in de eerste alinea van het toelatingsexamen over de immigratieaanvraag voor immigratie in de wereld van het 'paar'. Niettegenstaande de wijdverspreide verhalen van paren die jarenlang gelukkig waren, totdat ze een flat deelden, dus totdat een van hen het idee had om vier muren samen te bouwen. De vraag lijkt te worden verhandeld als een lakmoesproef voor de diepte van een liefdesrelatie. Door samen te trekken en gemeenschappelijke meubels in de vergelijking te vinden, krijg je de oplossing: grote liefde.
In het begin kunnen mannen nog steeds denken dat seks met elkaar de frequentie van seks verhoogt. Om die reden worden het roze pluche of witte, schone interieurconcept, de gevulde papa-collectie, de wandtattoos of de harige kat ook dapper geaccepteerd. De dames zuchten, dat moet ware liefde zijn, terwijl onder de tafel met een puntig potlood de kostenberekening opengaat en tot het resultaat komt, zo een gedeeld appartement is ook veel goedkoper. Tenminste gevoeld. Bovendien is dit pendelen tussen twee plaatsen een vreselijke verspilling van tijd, klaagt ze en kijkt ze er later naar uit om goed gebruik te maken van deze nieuw gewonnen tijd met gezamenlijke televisieshows.
"Op een bepaald moment geeft iemand altijd toe aan de ander, die geleidelijk in de rol van de vijand glijdt."
Wie houdt van, wil afbakenen, één worden met de ander. Vrijwel onmogelijk, dit verlangen moet dan worden onderhandeld op secundaire sites. Samen de bank kiezen, een gevoel van saamhorigheid. Het gezamenlijke gebouw, het gevecht met de instructies en de draadloze schroevendraaier, werken aan de verenigde toekomst. Later, bij schoonmaken, schoonmaken, winkelen en koken, is het gemeenschapsgevoel vreemd minder sterk. Op een gegeven moment laat iemand altijd de andere achter, die geleidelijk in de rol van de vijand schuift. De opgedane tijd zal nu worden gebruikt voor discussies en deze tegenhanger, die we ooit zo hebben gescheiden, behandelen we natuurlijk onbeperkt strikter dan we ooit een van onze vrienden zouden toestaan. Vreemd, wat we kunnen verwachten dat de geliefde alles gelooft.
Dus waarom niet bespaar jezelf de samentrekking van de tijd in een verpleeghuis als je niet hoeft te meer professionele leven en de liefde onder een dak of naar een appartement samen in Rome, waar men besteedt drie maanden per jaar en plezierige viert de noodtoestand te brengen. Is slechts één keer zo'n idee. Natuurlijk kun je ook een groot herenhuis huren, personeel inhuren en de anderen mij op elegante afstand laten zijn. Want noch het gevoel van eenheid, noch liefde is proportioneel gebonden aan de ruimtelijke nabijheid.
Foto / Video: Oskar Schmidt.
