Een reis door de tijd naar het onbekende

Een reis door de tijd naar het onbekende

Ik stap uit mijn tijdcapsule de buitenlucht in. Het is heet, de lucht is vochtig en er komt een penetrante geur in mijn neus. Mijn T-shirt kleeft aan mijn lichaam en ik ben doordrenkt van het zweet. Ik kan me door de schok nauwelijks bewegen en probeer me te oriënteren. Een blik op mijn digitale horloge leert me dat ik in het jaar 3124 ben. Mijn hoofd doet pijn van de hitte en ik neem een ​​slok water. Ik heb een missie. Om te ervaren en te documenteren hoeveel leven op aarde zich heeft ontwikkeld. Ik ga voorzichtig een paar stappen vooruit en kijk uit over de koepel van de heuvel waarop ik ben geland. Wat ik daar zie, is adembenemend. Een wereld die ik me in mijn ergste nachtmerries niet eens had kunnen voorstellen. De lucht is niet langer blauw, maar grijs en troebel van de stoomwolken die van overal in de lucht opstijgen. Er is geen enkel groen gebied te zien. Ik zie maar één ding, en dat zijn fabrieken die zich over een enorm gebied uitstrekken. Mijn knieën beginnen te trillen en ik kan ineens moeilijk ademen. Ik reik instinctief in mijn rugzak en trek een ademhalingsmasker uit, zet het op, controleer de inhoud van mijn rugzak en ga dan op pad. Ik loop de heuvel af waarop ik ben geland en als ik me weer omdraai, zie ik wat de heuvel waar ik op belandde eigenlijk is. Het is een enorme afvalberg: plastic verpakkingen, etensresten en drankblikjes zover het oog reikt. Ineens hoor ik een oorverdovende piep en als ik me omdraai zie ik een enorme vrachtwagen achter me. Hij komt in een razend tempo naar me toe. Er is geen uitweg. Er zijn om me heen prikkeldraad die onder spanning staan. Dus ik kan niet naar links of naar rechts ontsnappen, dus ren ik in paniek de vuilnisheuvel weer op. Omdat ik niet terug kan naar de enorme vrachtwagen, besluit ik aan de andere kant van de heuvel naar beneden te gaan. Ik loop langzaam langs grijze, sombere wolkenkrabbers en fabrieken. Verbaasd dat ik nog geen ziel heb ontmoet, stop ik en kijk door een van de ramen. Zoals ik kan zien aan het bord naast me, is het een voedingsbedrijf. De schok staat op mijn gezicht geschreven. Ik verwachtte een lopende band, machines en een hectische fabrieksomgeving. In plaats daarvan kijk ik in een sombere, ietwat griezelig uitziende hal en overal wemelt het van robots. Er zijn er ongeveer duizend. Je vliegt, rijdt of rent met enorme snelheid van A naar B en typt haastig iets in zwevende schermen. Plots hoor ik een vreemd geluid achter me. Als ik me omdraai, zie ik een oudere man met overgewicht die in een soort vliegend bed rondloopt. De mensen van de toekomst zijn te veel gegeten en lui. Ze voeden zich alleen met chemisch geproduceerde eindproducten. Mensen eten ongezond, eten goedkoop vlees uit de bio-industrie en stellen geen groente en fruit. U hoeft niets te doen, de persoon is onbeduidend en toch is hij verantwoordelijk voor dit alles. Elke gletsjer en de poolkappen zijn gesmolten. De oceanen en meren lijken op een vuilnisbelt en de laatste levensvonk is uitgestorven. Er zijn bossen gekapt om talloze fabrieken te bouwen. Alle soorten dieren zijn uitgestorven. Achtervolgd en vermoord door mensen. De hulpbronnen van de aarde zijn eindelijk opgebruikt.

De wereld die jij en ik - we allemaal - kennen vanaf onze kindertijd, sterft. De bossen worden steeds stiller, soorten sterven uit. Elk jaar wordt bijna 30 miljoen hectare bos vernietigd, en alleen om de papierproductie te bevorderen of om vrije gebieden te creëren voor landbouw en veeteelt. Ook in de bergen en de zeeën wordt de natuur stap voor stap naar de rand geduwd.

Het is belangrijk om de hoeveelheid afval die we dagelijks produceren drastisch te verminderen. Bij het winkelen moet men voorzichtig zijn om producten die in plastic zijn verpakt te vermijden. Ook regionaal en seizoensgebonden winkelen zijn belangrijke factoren waarmee we rekening moeten houden bij het winkelen. We consumeren veel meer dan we echt nodig hebben. We hebben alles van voedsel tot persoonlijke verzorgingsproducten tot kleding in overvloed. Deze luxe verleidt u om meer te kopen dan u nodig heeft. Er wordt onverantwoord met eten omgegaan en er worden dagelijks enorme hoeveelheden voedsel weggegooid. De zeeën zijn vervuild, bossen worden gekapt en de leefgebieden van veel dieren worden vernietigd. Elke dag worden er honderden dieren gedood. Soorten sterven uit. Het goede nieuws: er is nog steeds hoop. We kunnen nog steeds de natuur redden. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en als de natuur sterft, hebben de mensen ook geen toekomst meer. Laten we allemaal samen helpen om onze aarde te redden. Steun natuurbeschermingsorganisaties, consumeer consciëntieus, probeer zoveel mogelijk plastic te vermijden. Hergebruikt producten. Koop grote en biologische winkels in en leg kortere afstanden af ​​met de fiets in plaats van met de auto. Zelfs als het leven op aarde niet zo ver gevorderd is als in de tijdreis naar het jaar 3124, zouden we nu moeten beginnen met het redden van de natuur en haar soorten. En zoals het gezegde luidt:            

DE TOEKOMST IS NU