Dierenwelzijn: hoe komt het plastic in zee?

Net als de natuur spelen ook dieren een belangrijke rol op onze aarde. Het beschermen en verzorgen van de dierenwereld en het verdedigen van haar rechten is de taak van mensen. Velen geloven dat ze niets kunnen doen voor dierenwelzijn. Maar meestal zijn dit gewoon dagelijkse dingen in het leven, zoals het beperken van vleesconsumptie of het vermijden van plastic. Plastic vernietigt niet alleen de natuur en de zee, maar ook dieren. Neem een ​​walvis. Deze diersoort voedt zich met plankton en doet dat al miljoenen jaren, sinds een tijd dat de soort Homo sapiens nog niet bestond. Het bestaan ​​van walvissen wordt tegenwoordig bedreigd omdat de oceanen vervuild zijn met enorme hoeveelheden plastic.

Plastic dat door mensen is gemaakt en dat na eenmalig gebruik als waardeloos afval wordt weggegooid. In het beste geval wordt plastic gerecycled, in het meest voorkomende geval wordt het plastic op een vrachtwagen geladen en rondgereden. Waarschijnlijk weet geen enkele consument waar het waardeloze plastic na eenmalig gebruik wordt geplaatst. Deze nietsvermoedende persoon noemt zichzelf Homo sapiens, die begiftigd is met rede, maar met alles dat verder gaat dan egoïstische behoeften, handelen ze onverantwoordelijk. Het belangrijkste is goedkoop. Waar de plastic verpakking en de plastic fles terechtkomen, doet er niet toe. Het belangrijkste is dat ze weg is. Dit heet vuilnistoerisme.

En de vrachtwagen rijdt en rijdt en gaat in het ergste geval richting een haven. Zijn nuttige lading, die nutteloos is, wordt op een schip geladen. Het is een schip met een enorme buik waarin de lading van onze vrachtwagen en die van vele andere vrachtwagens wordt gestort. Het laden duurt niet lang. Dan zwijg, de motor aan en uit en we gaan naar een van onze oceanen, waarin al gigantische hoeveelheden plastic afval en visnetten drijven. Een enkele scheepslading is niet meer merkbaar. En weer gaat de klep open en wordt nieuw plastic afval gecombineerd met oud plastic afval. En net zoals de aarde om de zon draait, draaien de wielen van de vrachtwagens om de volgende lading naar de haven te brengen zodat het schip met een uitpuilende buik weer kan uitvaren. Het belangrijkste is dat de nutteloze vrachtbusiness goede zaken is.

Wie denkt er nog aan de dieren in de zee? Wie denkt er nog aan een walvis? Al miljoenen jaren voedt hij zich zo dat hij tijdens het zwemmen zijn mond opent en zijn voedsel filtert uit het water dat er doorheen stroomt. Het werkte 30 miljoen jaar. Totdat Homo sapiens de voordelen van plastic ontdekte en hem niet toestond intelligenter te zijn dan een wegwerpproduct te worden na eenmalig gebruik. Sindsdien zijn de oceanen bezaaid met plastic. De walvissen openen hun mond zoals ze dat al 30 miljoen jaar doen, en water, plankton en plastic, die voor hen levensbedreigend zijn, stromen nu in hun lichaam. Jaarlijks sterven vele duizenden zeedieren door de resten van plastic.

Dit is het werk van Homo sapiens: de roebel rolt, maar rede en verantwoordelijkheid zijn met permanent verlof gezet. Echte welvaart wordt pas gegeven als de mens erin slaagt zeedieren weer op de juiste manier te laten eten. Daarom roep ik mensen op om geen plastic meer te gebruiken of dit materiaal 100% te recyclen.

fatma dedic, 523-woorden 

Foto / Video: Shutterstock.