Gery Seidl
Wat je per climax precies kunt begrijpen, is een eenvoudige uitgebreide samenvattende verklaring. Misschien die: je bent daar. Je hebt het gedaan. Dat is de tip. Dat is alles.
Of het nu de orgastische climax, kunnen ervaren op samen de twee geliefden, of het is de lange-gedroomde uiterlijk van een kunstenaar voor MTV, in de Royal Albert Hall. Heeft versloeg de laatst mogelijke achtduizend op deze planeet zonder zuurstof klimmers of de dappere officier werd beloond op het einde van zijn carrière, getiteld "wethouder". Er zijn ervaringen op basis waarvan men voelt: dat is alles dat mogelijk is.
In mijn vakgebied kan het bijvoorbeeld de clou zijn. Het laatste punt van de grap maakt een succes, omdat het dan pas de absurditeit laat zien of het verhaal een radicale geestige draai is.
Dit is hoe iedereen zijn persoonlijke hoogtepunten definieert in hun leven. Sporters hebben sensationele verslaggevers aan hun zijde die het moment van de climax niet willen missen. Talloze camera's langs de landingsbaan rand om elke hoek te laten uneingesehen en nu al vliegen drones om ons te tonen het perspectief van de vogel waarin hij ervaren de sensatie, die echter waarschijnlijk minder hem beïnvloed als de gespannen publiek thuis op de bank.
Vooral de atleten laten ons keer op keer zien dat de juiste houding, doorzettingsvermogen, toewijding en uiteindelijk talent een goed recept zijn om een hoogtepunt te bereiken. Ze krabben op de duizendste van een seconde.
Met een ander soort training en tactiek proberen politici hun professionele hoogtepunt te bereiken. Ook zij worden mediaal vervolgd, omdat de publieke belangstelling voor hun daden, hun opkomst of ondergang altijd wordt gegeven.
De meer intieme professionele hoogtepunten zijn zeker de meerderheid. De serveerster die het lunchbedrijf wist af te handelen vanwege het falen van de collega. De ambulancechauffeur die de aanstaande moeder op tijd naar de kraamafdeling bracht voor bezorging met blauw licht en een toonsnaar. De helden die elke dag zo'n groot verschil maken. Behaal hoogtepunten die maar heel weinig mensen beseffen, en zelfs alleen als ze oplettend zijn.
De conclusie? - Misschien is het belangrijk om meer aandacht te besteden aan uw eigen individuele hoogtepunten. Succesvolle acties waarderen, zodat ze niet ontaarden in het zelfbeeld van de dagelijkse gang van zaken. De kleine eigen schouder klopt.
"Je hebt het goed gedaan!"
"Dat gaat je niet zo snel doden!"
Als een televisieteam je zou vergezellen, zou je niet alleen zijn om te vieren. Of, en dat is het nadeel: velen zouden getuige zijn van uw falen. Vaak weet je niet wat beter is.
"Ik denk dat hoogtepunten het zout in de soep zijn. Als ze niet bestaan, kan de dag of het jaar een enkele pap zijn. En: het leven betekent ook komen naar wat je niet langer nodig hebt. "
Samengevat denk ik dat hoogtepunten het zout in de soep zijn. Als ze niet bestaan, kan de dag of het jaar een enkele pap zijn. Ik ben me er volledig van bewust dat meditatietrainers en goeroes me onmiddellijk zouden tegenspreken, omdat het de kunst is om NIETS te doen. Ja, ik weet het, maar ik ben nog niet zo ver. Het leven betekent ook dat je krijgt wat je niet meer nodig hebt.
Maar wat mij het meest interesseert, na het afwegen van de individuele aspiraties, is onze samenleving. Staan we op het hoogtepunt van de samenleving of hebben we nog steeds veel te verduren?
In geschiedenisboeken kan men vaak lezen over culturen die al lang geleden zijn overleden, die op zijn hoogtepunt zijn uiteengevallen. Dus, als je dat doet, gaat het dan automatisch bergafwaarts, of is het een moment dat we gemakkelijk kunnen opheffen bij het bouwen van nog hogere doelen?
Dat is de manier om doelen te stellen. Een beeld van de samenleving. Een wereldbeeld. Vrede, liefde, rock and roll. Een wereld zonder honger en oorlog. Vrijheid van godsdienst of onderwijs voor iedereen, om maar een paar voorbeelden te noemen.
Het vergt een visie, ijver, doorzettingsvermogen en het vaste geloof dat er in elk van ons nog een kracht is die dit idee tot leven kan brengen.
In die zin kijk ik uit naar onze gemeenschappelijke climax.
Foto / Video: Gary Milano.
