پیا وولکر
اگر نمی خواهم مسافرت هوایی و حفاظت از آب و هوا را انتخاب کنم ، آیا می توانم انتشار خود را جبران کنم؟ نه ، توماس فاتهور ، رئیس سابق دفتر بنیاد هاینریش بل در برزیل و کارمند مرکز تحقیقات و اسناد شیلی - آمریکای لاتین می گوید:FDCL) او در مصاحبه با Pia Voelker دلیل آن را توضیح می دهد.
سهم توسط پیا وولکر "سردبیر و متخصص Gen-ethische Netzwerk eV و سردبیر مجله آنلاین ad hoc international"
Pia Voelker: آقای Fatheuer ، پرداخت غرامت اکنون گسترده شده و در ترافیک هوایی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این مفهوم را چگونه ارزیابی می کنید؟
توماس فاتوئر: ایده جبران خسارت براساس این فرض است که CO2 برابر CO2 است. طبق این منطق ، انتشار CO2 حاصل از احتراق انرژی فسیلی می تواند برای ذخیره سازی CO2 در گیاهان مبادله شود. به عنوان مثال ، یک جنگل با پروژه پرداخت غرامت در حال جنگل کاری است. CO2 ذخیره شده در برابر انتشارات ناشی از ترافیک هوایی جبران می شود. با این حال ، این دو چرخه را به هم متصل می کند که در واقع جدا هستند.
یک مشکل خاص این است که ما تا حد زیادی جنگل ها و اکوسیستم های طبیعی در سراسر جهان و با آنها تنوع زیستی را نابود کرده ایم. به همین دلیل است که ما باید جنگل زدایی را متوقف کنیم یا جنگل ها و اکوسیستم ها را بازیابی کنیم. در سطح جهان مشاهده می شود ، این یک قدرت اضافی نیست که بتواند برای جبران آن استفاده شود.
وولکر: آیا پروژه هایی برای جبران خسارت وجود دارد که از سایر پروژه ها م effectiveثرتر باشد؟
Fatheuer: پروژه های منفرد می توانند کاملاً موثر باشند. اینکه آیا آنها به یک هدف مفید می رسند سوال دیگری است. به عنوان مثال Atmosfair مطمئناً معتبر است و به دلیل حمایت از پروژه هایی که با ترویج سیستم های جنگلداری و کشاورزی و بوم شناسی به نفع مالکان کوچک است ، شهرت زیادی دارد.
وولکر: بسیاری از این پروژه ها در کشورهای جنوب جهانی انجام می شود. با این وجود در سراسر جهان مشاهده می شود ، بیشترین میزان انتشار CO2 در کشورهای صنعتی ایجاد می شود. چرا در جاهایی که تولید گازهای گلخانه ای ایجاد می شود ، جبران نمی شود؟
فتحور: این دقیقاً بخشی از مشکل است. اما دلیل آن ساده است: مراجعه های عادی در جنوب جهانی ارزان تر است. گواهینامه های پروژه های REDD (کاهش انتشار از جنگل زدایی و تخریب جنگل) در کشورهای آمریکای لاتین که بر کاهش جنگل زدایی متمرکز هستند ، به مراتب ارزان تر از گواهینامه هایی هستند که باعث رشد مجدد مورها در آلمان می شوند.
وولکر: طرفداران منطق جبران خسارت استدلال می كنند كه ابتكارات موجود در این پروژه ها نه تنها برای صرفه جویی در گازهای گلخانه ای تلاش می كنند ، بلكه سعی در بهبود شرایط زندگی مردم محلی دارند. تو در مورد آن چه فکر می کنی؟
فتحوئر: این می تواند به طور مفصل درست باشد ، اما آیا بهبود وضعیت زندگی مردم به عنوان نوعی عارضه جانبی انحرافی نیست؟ در اصطلاح اصطلاحات فنی به آن "مزایای غیر کربن" (NCB) گفته می شود. همه چیز به CO2 بستگی دارد!
وولکر: جبران CO2 در مبارزه با تغییرات آب و هوایی چه کاری می تواند انجام دهد؟
Fatheuer: یک گرم CO2 کمتر از طریق جبران خسارت منتشر نمی شود ، این یک بازی با جمع صفر است. جبران خسارت به منظور کاهش نیست ، بلکه به صرفه جویی در وقت منجر می شود.
این مفهوم این توهم خطرناک را ایجاد می کند که ما می توانیم با خوشحالی ادامه دهیم و همه چیز را از طریق جبران خسارت حل کنیم.
وولکر: به نظر شما چه کاری باید انجام شود؟
Fatheuer: ترافیک هوایی نباید به رشد خود ادامه دهد. به چالش کشیدن سفرهای هوایی و ترویج گزینه های جایگزین باید در اولویت باشد.
به عنوان مثال خواسته های زیر برای یک دستور کار کوتاه مدت در اتحادیه اروپا قابل تصور است.
- تمام پروازهای زیر 1000 کیلومتر باید متوقف شوند ، یا حداقل قیمت آنها به شدت افزایش یابد.
- شبکه قطارهای اروپایی باید با قیمت گذاری ارتقا یابد که باعث شود سفر ریلی تا 2000 کیلومتر ارزان تر از پروازها باشد.
در میان مدت ، هدف باید کاهش تدریجی ترافیک هوایی باشد. ما همچنین باید استفاده از سوخت های جایگزین را تشویق کنیم. با این حال ، این نباید شامل "سوخت های زیستی" باشد ، بلکه باید نفت سفید مصنوعی باشد ، به عنوان مثال ، که با استفاده از برق از انرژی باد تولید می شود.
با توجه به این واقعیت که در حال حاضر حتی مالیات نفت سفید هم از نظر سیاسی قابل اجرا نیست ، چنین دیدگاهی نسبتاً اتوپیک به نظر می رسد.
"تا زمانی که ترافیک هوایی در حال رشد است ، جبران خسارت پاسخ اشتباه است."
من فقط می توانم جبران خسارت را تا حدی بعنوان کمک قابل ملاحظه ای تصور کنم که در یک استراتژی کاهش رشد گنجانده شده باشد. در شرایط امروز ، این امر ضد عرفی است زیرا مدل رشد را ادامه می دهد. تا زمانی که ترافیک هوایی در حال رشد است ، جبران خسارت پاسخ اشتباه است.
توماس فتحور ریاست دفتر برزیل بنیاد هاینریش بل در ریودوژانیرو را بر عهده داشت. وی از سال 2010 به عنوان نویسنده و مشاور در برلین زندگی می کند و در مرکز تحقیقات و اسناد شیلی - آمریکای لاتین کار می کند.
این مصاحبه اولین بار در مجله اینترنتی "ad hoc international" ظاهر شد: https://nefia.org/ad-hoc-international/co2-kompensation-gefaehrliche-illusionen-fuer-den-flugverkehr/
این پست توسط انجمن گزینه ها ایجاد شده است. به ما بپیوندید و پیام خود را ارسال کنید
CONTRIBUTION برای انتخاب آلمان