تحلیل تهدیدات هسته ای در اوکراین - تنها راه حل پایان فوری جنگ است | بین المللی صلح سبز

آمستردام - تهاجم نظامی ولادیمیر پوتین به اوکراین یک تهدید هسته‌ای بی‌سابقه است زیرا 15 رآکتور هسته‌ای تجاری این کشور، از جمله بزرگترین نیروگاه هسته‌ای اروپا، با آسیب‌های فاجعه‌بار بالقوه‌ای مواجه هستند که بسیاری از قاره اروپا، از جمله روسیه را غیرقابل سکونت می‌کند، می‌تواند برای دهه‌ها نشان دهد. تحلیل می کند.[1]

در نیروگاه Zaporizhzhia که 2020 درصد برق اوکراین را در سال 19 تولید می‌کند و در فاصله کیلومتری سربازان و تجهیزات نظامی روسیه قرار دارد، [2] شش راکتور بزرگ و شش استخر خنک‌کننده حاوی صدها تن سوخت هسته‌ای با رادیواکتیو بالا وجود دارد. سه راکتور در حال حاضر فعال و سه راکتور از آغاز جنگ تعطیل شده اند.

تحقیقات جمع آوری شده توسط متخصصان صلح سبز بین المللی به این نتیجه می رسد که امنیت Zaporizhia به طور جدی توسط جنگ به خطر افتاده است. در بدترین سناریو، که در آن انفجارها سیستم‌های مهار و خنک‌کننده راکتور را تخریب می‌کنند، انتشار بالقوه رادیواکتیویته هم از هسته راکتور و هم از مخزن سوخت مصرف‌شده در جو می‌تواند فاجعه‌ای بسیار بدتر از فاجعه فوکوشیما دایچی در سال 2011 ایجاد کند. زمین‌هایی که صدها کیلومتر از محل راکتور فاصله دارند، به‌طور بالقوه برای چندین دهه غیرقابل مهمان‌پذیر می‌شوند. حتی بدون آسیب مستقیم به تاسیسات، راکتورها به شدت به شبکه برق برای راه اندازی سیستم های خنک کننده، در دسترس بودن مهندسان و پرسنل هسته ای و دسترسی به تجهیزات سنگین و لجستیک متکی هستند.

Jan Vande Putte، یکی از نویسندگان تجزیه و تحلیل ریسک، [3] گفت:

افزودن به رویدادهای هولناک هفته گذشته یک تهدید هسته ای منحصر به فرد است. برای اولین بار در تاریخ، یک جنگ بزرگ در کشوری با راکتورهای هسته ای متعدد و هزاران تن سوخت هسته ای مصرف شده با رادیواکتیو بالا در حال وقوع است. جنگ در جنوب اوکراین بر سر Zaporizhia خطر یک حادثه جدی را برای همه آنها افزایش می دهد. تا زمانی که این جنگ ادامه داشته باشد، تهدید نظامی برای نیروگاه های هسته ای اوکراین باقی خواهد ماند. این یکی از دلایلی است که پوتین باید فوراً به جنگ خود علیه اوکراین پایان دهد.

از آغاز جنگ در اوکراین، صلح سبز بین‌الملل به دقت تأثیرات تأسیسات هسته‌ای در سراسر کشور را زیر نظر داشته است. صلح سبز بین المللی امروز یک تحلیل فنی از برخی از خطرات کلیدی در نیروگاه هسته ای Zaporizhzhia در جنوب اوکراین منتشر کرد.

در صورت یک بمباران تصادفی، و حتی بیشتر از آن در مورد یک حمله از پیش برنامه ریزی شده، عواقب آن می تواند فاجعه بار باشد، بسیار فراتر از تأثیر فاجعه هسته ای فوکوشیما در سال 2011. به دلیل آسیب پذیری نیروگاه های هسته ای، اتکای آنها به مجموعه پیچیده ای از سیستم های پشتیبانی، و زمان طولانی برای ارتقای نیروگاه به سطح ایمنی غیرفعال تر، تنها راه برای کاهش قابل ملاحظه خطرات پایان دادن به جنگ

صلح سبز مایل است احترام و قدردانی عمیق خود را از همه کارگران در سایت های نیروگاه هسته ای در اوکراین، از جمله چرنوبیل، که در شرایط سخت برای حفظ ثبات نیروگاه های هسته ای کار می کنند، ابراز کند.[4] آنها نه تنها از امنیت کشور خود، بلکه از امنیت بخش بزرگی از اروپا محافظت می کنند.

شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) در روز چهارشنبه دوم مارس جلسه ای اضطراری برای بررسی بحران هسته ای اوکراین برگزار کرد.[2]

ملاحظات:

[1]. «آسیب‌پذیری نیروگاه‌های هسته‌ای در طول یک درگیری نظامی درس‌هایی از فوکوشیما دایچی با تمرکز بر زاپوریژژیا، اوکراین»، یان ونده پوت (مشاور تشعشعات و فعال هسته‌ای، صلح سبز شرق آسیا و صلح سبز بلژیک) و شان برنی (کارشناس ارشد هسته‌ای سبز، ویژه شرق آسیا) ) https://www.greenpeace.org/international/nuclear-power-plant-vulnerability-during-military-conflict-ukraine-technical-briefing/ - نتایج اصلی فهرست شده در زیر.

[2] گزارش‌های محلی در 2 مارس نشان داد که هزاران غیرنظامی در Enerhodar، شهر میزبان رآکتورهای Zaporizhia، سعی کردند جلوی پیشروی نیروهای روسی به نیروگاه هسته‌ای را بگیرند.
ویدئویی از شهردار شهر: https://twitter.com/ignis_fatum/status/1498939204948144128?s=21
[3] Jan Vande Putte مشاور حفاظت در برابر تشعشعات و مبارز هسته ای برای صلح سبز شرق آسیا و صلح سبز بلژیک است.

[4] چرنوبیل املای اوکراینی چرنوبیل است

[5] آژانس بین‌المللی انرژی اتمی توسط دولت روسیه در 1 مارس 2022 مطلع شد که نیروهای نظامی روسیه کنترل منطقه اطراف نیروگاه هسته‌ای Zaporizhia را به دست گرفته‌اند. https://www.iaea.org/newscenter/pressreleases/update-6-iaea-director-general-statement-on-situation-in-ukraine

یافته های کلیدی تجزیه و تحلیل صلح سبز عبارتند از:

• نیروگاه Zaporizhzhia مانند همه راکتورهای دارای سوخت داغ و بسیار پرتوزا، به نیروی الکتریکی ثابت برای خنک کردن نیاز دارد، حتی زمانی که خاموش است. اگر شبکه برق از کار بیفتد و راکتور در یک ایستگاه از کار بیفتد، دیزل ژنراتورها و باتری های پشتیبان وجود دارد، اما قابلیت اطمینان آنها را نمی توان در مدت زمان طولانی تضمین کرد. مشکلات حل‌نشده‌ای در مورد ژنراتورهای دیزلی پشتیبان Zaporizhzhia وجود دارد که ذخیره سوخت تخمینی برای تنها هفت روز در محل دارند.
• اطلاعات رسمی از سال 2017 گزارش داد که 2.204 تن سوخت مصرف‌شده سطح بالا در زاپوریژیا وجود دارد که 855 تن آن در استخرهای سوخت مصرف‌شده پرخطر بوده است. بدون خنک کننده فعال، آنها در خطر گرم شدن بیش از حد و تبخیر هستند تا جایی که روکش فلزی سوخت می تواند مشتعل شود و بیشتر موجودی رادیواکتیو را آزاد کند.
• Zaporizhzhia، مانند تمام نیروگاه های هسته ای فعال، به یک سیستم پشتیبانی پیچیده، از جمله حضور مداوم پرسنل واجد شرایط، برق، دسترسی به آب خنک کننده، قطعات یدکی و تجهیزات نیاز دارد. چنین سیستم های پشتیبانی در طول جنگ به شدت در معرض خطر قرار می گیرند.
• ساختمان‌های راکتور هسته‌ای Zaporizhia دارای یک ظرف بتنی هستند که هم از هسته راکتور، سیستم خنک‌کننده آن و هم از مخزن سوخت مصرف‌شده محافظت می‌کند. با این حال، چنین مهاری نمی تواند در برابر ضربه مهمات سنگین مقاومت کند. این گیاه ممکن است به طور تصادفی مورد اصابت قرار بگیرد. بعید به نظر می رسد که این تاسیسات مورد حمله عمدی قرار گیرد، زیرا انتشار هسته ای می تواند کشورهای همسایه از جمله روسیه را به شدت آلوده کند. با این حال، این را نمی توان به طور کامل رد کرد.
• در بدترین حالت، محفظه راکتور در اثر انفجار از بین می‌رود و سیستم خنک‌کننده از کار می‌افتد، رادیواکتیویته هم از راکتور و هم از استخر ذخیره‌سازی می‌تواند بدون مانع به جو فرار کند. این خطر باعث می شود که کل تأسیسات به دلیل سطوح تابش زیاد غیرقابل دسترس شود، که می تواند منجر به آبشاری بیشتر از دیگر راکتورها و استخرهای سوخت شود که هر کدام مقادیر زیادی از رادیواکتیویته را در جهات مختلف باد طی چند هفته پراکنده می کنند. این می تواند بسیاری از اروپا، از جمله روسیه را برای حداقل چندین دهه و بیش از صدها کیلومتر دورتر غیرقابل سکونت کند، یک سناریوی کابوس و به طور بالقوه بسیار بدتر از فاجعه فوکوشیما دایچی در سال 2011.
• مدت زمان زیادی طول می کشد تا یک نیروگاه در حال کار به وضعیت ایمنی غیرفعال برسد که نیازی به دخالت بیشتر انسان ندارد. هنگامی که یک راکتور خاموش می شود، گرمای باقیمانده از رادیواکتیویته به طور تصاعدی کاهش می یابد، اما بسیار داغ باقی می ماند و باید برای یک دوره 5 ساله خنک شود تا بتوان آن را در کاسه های ذخیره خشک بتنی بارگیری کرد، که گرمای خود را با گردش طبیعی رآکتور تخلیه می کند. هوای بیرون ظرف خاموش کردن یک راکتور می تواند به تدریج خطرات را در طول زمان کاهش دهد، اما مشکل را حل نمی کند.