Gevolgen van vervuiling door plastic consumptie - Red de schildpadden

Het was altijd mijn favoriete vakantie toen we met het hele gezin naar ons vakantiehuis in Bundaberg aan de Australische kust gingen. Ik was altijd heel blij omdat ik na een lange tijd al mijn neven en nichten weer kon zien en we hadden altijd veel plezier. We waren er vaak weken of zelfs de hele zomervakantie. In Bundaberg konden we ontsnappen aan de stress van het werk van mijn ouders of, zoals ze het vandaag zeggen, “relax”.

Wij kinderen waren vaak in de zee, op het strand, in de zon en genoten met volle teugen van de vrijheid die we hadden.

We hadden altijd wel iets te doen, of het nu met elkaar was spelen of de hulp die onze ouders van ons nodig hadden. We hielpen vaak met kleine verbouwingen in huis en met koken.

Elke dag was het mooi weer met meer dan 22 ° C, niet zoals hier in Finland. Daar kon je in korte kleding rondrennen en na het baden in de zon weer opwarmen. Maar het was ook niet ongebruikelijk dat wij kinderen thuiskwamen met zonnebrand. Dat vonden de ouders natuurlijk niet leuk.

Op een dag, ik herinner het me nog heel goed, ik wilde heel vroeg weg. Het was begin juni, precies waar de schildpadden zouden uitkomen, en natuurlijk kreeg ik de ergste zonnebrand die ik ooit heb gehad. Ik heb ervan geleerd. Ik was echter de hele dag zo opgewonden dat ik helemaal vergat om lotion op te doen. Elk jaar heb ik de schildpadden van veraf zien uitkomen en heb ik geprobeerd hun weg in het water te vinden. Ik heb deze dieren altijd erg interessant gevonden en zelfs toen heb ik er veel naar gevraagd. Ik heb ook een beschermende kooi gebouwd voor de eieren van de schildpad, zodat ze niet door andere dieren zouden worden opgegeten.

Schildpadden hebben zes tot acht weken nodig om uit te komen. In deze tijd kan er veel gebeuren. Als de baby's het overleven, kruipen ze uit hun nestholtes naar de oppervlakte, waar ze hun weg naar de zee proberen te vinden. Wist je dat schildpadden terugkomen naar hun geboorteplaats om weer eieren te leggen?

Dat was zeker het hoogtepunt in het voorjaar toen we bij ons vakantiehuis waren en ik - samen met mijn broer Daniel - voor de schildpadden zorgde.

En dat verhaal van toen bracht me ertoe de schildpadden vandaag te redden. Weet je wat, mijn zoon? Tegenwoordig liggen er op veel kusten tonnen afval. Zelfs in ons oude vakantiehuis leggen schildpadden zelden hun eieren. De belangrijkste reden is dat veel van degenen die daar zijn geboren, vandaag de dag niet meer leven. De schildpadden sterven door vervuiling in onze oceanen. Velen slikken plastic in, komen vast te zitten aan plastic ringen of kunnen de weg naar het strand niet meer vinden om daar hun eieren te leggen.

Onze samenleving besteedt niet genoeg aandacht aan wat ze kopen. Plastic materialen konden vaak worden bespaard. Het helpt veel om het op de juiste manier te recyclen, maar het afval wordt niet minder, maar gewoon verscheept naar armere landen die niet over de nodige middelen beschikken om het te verwerken. Daarom wordt het steeds belangrijker om de jongere generatie dichter bij het feit te brengen dat er een wereld was zonder plastic.