Eén persoon - veel rechten?

We hebben er allemaal vaak van gehoord Mensenrechten gehoord. Maar wat bedoelen ze? Zijn ze allemaal onze zaken? En wat moeten ze doen? Aangezien dit onderwerp mij zeer na aan het hart ligt en er in dit opzicht meer duidelijkheid zou moeten zijn, beantwoord ik graag legitieme vragen in detail.

Wat zijn mensenrechten eigenlijk? Mensenrechten maken deel uit van het fundament van een waardig leven. "Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid geboren", is het belangrijke eerste punt in de mensenrechten. Iedereen op deze wereld heeft dezelfde rechten, ongeacht of ze corpulent, slank, groot, klein, donker of licht van huid zijn, ongeacht religieuze en etnische afkomst, geslacht, uiterlijk en seksuele geaardheid. Vanuit filosofisch oogpunt zijn er veel benaderingen waarom de bovenstaande punten om morele redenen belangrijk zijn. Vrijheid is ook een belangrijk aspect dat voor iedereen individueel geldt. Hoe lang bestaan ​​mensenrechten? Naar mijn mening zou het altijd moeten bestaan. Op een reis terug in de tijd zagen niet alle mensen het echter zo. In de Tweede Wereldoorlog werden de wreedste gedachten sowieso werkelijkheid, het Nationaal Socialisme regeerde de wereld. Maar net daarna, uiteindelijk, achter de vreselijke daden, kwam inzicht om de hoek kijken: iedereen zou in staat moeten zijn om de waarden van het mens-zijn te vervullen, in vrede te leven en recht te hebben op vrijheid. De morele correctheid is een belangrijk sleutelpunt hier is de UVRM, de algemene verklaring van de mensenrechten, die de individuele inhoud behandelt. Het bevat onder meer het recht op leven, voedsel en gezondheid, onderwijs, het verbod op foltering en slavernij en werd op 2 december 10 gepubliceerd door de lidstaten van de Verenigde Naties.

Omdat elke munt twee kanten heeft, heeft dit hoofdstuk ook een donkere. Hoewel een bewonderenswaardig aantal mensen, zowel publieke als private personen, zich laat leiden door mensenrechten, zijn er bijna elke dag teleurstellende incidenten waarbij deze worden geschonden. Het aantal evenementen is verdeeld over de hele wereldbevolking, maar overheerst in ontwikkelingslanden en opkomende landen. De incidenten omvatten niet alleen genocide, doodvonnissen en martelingen, maar ook punten die zeer ernstige emotionele pijn achterlaten, zoals ongewenste seksuele handelingen, verkrachting, onderdrukking en dwangarbeid. Heel wat mensen hebben daden gepleegd waar ze deels spijt van hadden en deels niet. En vooral als het om mensenrechten gaat, is het triest om deze daden te moeten noemen. Ik denk dat de gouden regel: "Wat je niet wilt wat mensen je aandoen, doe het niemand anders aan" is behoorlijk toepasselijk. Het geeft een betekenis af die je aan het denken zet. Denk eerst, handel ernaar.

Invloed?

Politiek speelt hierbij een grote rol, de bevolking wordt beïnvloed en is mede afhankelijk van verschillende meningen. Misdaden hebben verschillende motieven, maar vaak zijn het politieke bewegingen die ons ertoe aanzetten om de volgende stap te zetten. Een actueel voorbeeld toont de grote vluchtelingenproblematiek, die ook in de media aanwezig is. Niet iedereen kan zijn rechten naleven zoals ze eigenlijk toekomen. Mensen hebben te maken met hun dagelijkse leven onder onmogelijke omstandigheden en stellen zichzelf elke avond dezelfde vraag: hoe kom ik morgen rond? Andere voorbeelden zijn onder meer China, het land met het hoogste executiecijfer, en Noord-Korea, dat martelmethoden en de doodstraf als alledaagse gebeurtenissen beschouwt.

Wij voor iedereen

Voor ons beginnen mensenrechten bij een kleine groep. Hoe gaan we om met anderen? Hoe behandelen anderen ons? Heel wat mensen vóór ons waren in staat om veranderingen aan te brengen, ook al zagen ze er nogal onopvallend uit, ze verrichtten wonderen met hun daden. Vermeldenswaard zijn mensen als Mahatma Ghandi, een icoon van de Indiase onafhankelijkheid, Eleanor Roosevelt, de "First Lady of Human Rights" en Nelson Mandela, een man die campagne voerde tegen racisme. Dienovereenkomstig gaat het onderwerp ons allemaal aan, we kunnen allemaal bijdragen aan een harmonieus samenleven, maar we moeten ook vechten voor onze rechten. Dus doe ik een beroep op de innerlijke waarden van ieder individu die dit leest, die helpen om het verlangen naar mensenrechten te realiseren. Het zou een logisch gevolg moeten zijn van samenwonen om de rechten na te leven en na te leven. Misschien komt voor iemand eindelijk een kleine maar grote droom uit.