Het verband tussen mensenrechten en de wereldeconomie

Het is vijf uur 's ochtends. Elke dag begint het leven in een klein Afrikaans dorp. De mannen gaan jagen en de vrouwen gaan naar de velden om graan te plukken. Er is geen voedselverspilling en er is ook geen bovengemiddelde consumptie van voedsel. Alles wordt alleen verbouwd en geproduceerd om het eigen bestaan ​​in stand te houden. De biologische voetafdruk is ver onder de 1, wat zou betekenen dat als iedereen zou leven zoals het Afrikaanse dorp, er geen hongersnood zou zijn, geen uitbuiting van arme bevolkingsgroepen in andere landen en geen smelten van de poolijskappen, aangezien er geen opwarming van de aarde zou zijn.

Niettemin proberen verschillende grote bedrijven deze etnische minderheden uit te roeien en te verdrijven om nog meer hulpbronnen te winnen en regenwouden om te zetten in akkers voor landbouw.

Hier zijn we nu. Wie is de boosdoener? Is het de kleine boer die alleen voor zijn eigen bestaan ​​werkt en niets doet aan de globalisering? Of zijn het de grote bedrijven die de opwarming van de aarde stimuleren en het milieu vervuilen, maar een breed deel van de bevolking voorzien van betaalbaar voedsel en kleding?

Er is geen duidelijk antwoord op deze vraag, omdat het vooral van je eigen mening en moraal afhangt welke kant je kiest. Maar als je nu bedenkt dat elke persoon op aarde, rijk of arm, groot of klein, natuurlijk mensenrechten heeft, dan schenden de uitbuitende bedrijven die naar mijn mening zeker. Een groot probleem in deze context is het publiek, een bekend voorbeeld hiervan is Nestlé. Dit bedrijf riep op tot privatisering van waterbronnen, wat zou betekenen dat mensen die geen geld hebben, geen recht hebben op water. Water is echter een publiek goed en iedereen heeft recht op water. Maar waarom hoor je nauwelijks over deze onderwerpen? Enerzijds wordt er veel gedaan door Nestlé en dergelijke om te voorkomen dat dergelijke schandalen openbaar worden. Aan de andere kant speelt ook de persoonlijke relatie een rol, die veel mensen niet kunnen opbouwen vanwege de afstand en de verschillende leefomstandigheden.

Veel bekende merken tolereren dit gedrag niet. Het probleem ontstaat echter door de ondoorzichtige toeleveringsketen, aangezien de grondstoffen meestal via meerdere tussenpersonen worden ingekocht.

Er zijn veel mogelijke oplossingen, maar slechts enkele hebben directe effecten. Een van deze benaderingen zou bijvoorbeeld zijn om afstand te houden van artikelen met de woorden "Made in China" en te proberen de regionale of Europese economie te promoten. Ook is het uitermate nuttig om vooraf op internet informatie te krijgen over de herkomst van de producten en de arbeidsomstandigheden daar.

De grote ecologische voetafdruk zal bestaan ​​zolang de grote bedrijven bestaan. Je moet dus een beroep doen op het gezonde verstand van de bevolking om de voorkeur te geven aan de producten van de regionale economie.

Julian Rachbauer

Foto / Video: Shutterstock.