Апсолутната потрошувачка на суровини по лице мора да се намали многу драстично и во голема мера да доаѓа од обновливи извори. Нашиот економски систем ориентиран кон раст не е програмиран за оваа задача. Потребна ни е слобода во која може да се развијат економски алтернативи кои не бараат материјален раст и кои сепак овозможуваат колективно и солидарно обезбедување или финансирање на задачите на јавната благосостојба како што се јавните услуги и социјалните бенефиции (на пр. пензии, грижа). Ефикасноста на ресурсите, кружната економија, биоекономијата, еко-дизајнот, рециклирањето, дигитализацијата се придонес, но не и решение. Идниот предизвик на индустријализираниот свет е доволноста: враќање на „доволно“!
Матијас Нитш, РепаНет