Quam bellum incipit

Parva quaestio de fonte regio

Bella non repentina sunt. Denique malum non est. Molaris eruptio etiam praecedit longam fabulam, intus fabulam, in favilla sua. Bellum non diversum est.

Heu, flumen a aggeribus ruptis non incipit. Incipit gurgle pusillanimis, implens in litore canales canalibus. Et nihil nos facere possumus nisi lunam prohibere ne moveatur circa terram.

Sed attendere et audire possumus hanc quietam gurgulam belli quam primum sonat: in radiophonicis et TV, in editoriis et in colloquiis diurnariis foederatis, in politicis mutationibus locorum, in sermonibus et sermonibus spectaculis, in miris fraternizationibus; etiam in tabulis regularium Playgrounds in crepidine sandpitum, in disputationibus calefactis in linea checkout. Bellum autem etiam in nostris neuronibus et arteriis coronari potest.

Eius fontes in nobis facillime agnoscimus, mansuetudo in nobis infirma et humanitas fragilis, nova vis, fervor iustitiae et commodi sacrificii; quando nutus sumus et sentit bonum ibi esse et aliter homines cogitant. Bellum inde paene quaesitum est. Ad postremum tamen, cum iam de eius significatione dubitamus. Cum bonas causas invenire incipimus et homicidium subito nobis iustificari videtur et non iam vere pacem volumus, paulo plus.

Squamae deinde ab oculis nostris cadunt, nec amplius intelligere possumus quam stupidi essemus, vel saltem rustici, cum adhuc in pace credidimus. Tempus credendi nunc est, nunc est de scientia. Nos informati sumus et scimus quia rectum est. Et quam bonum est quod tot sumus, quia solum cum multi sumus, occasionem habemus contra malum, et in dies magis fidimus. Sunt etiam magna nomina virorum et mulierum, principum honestatis, qui, ut scimus: Si nunc non pugnemus, cataractas aperiemus iniustitiam et violentiam; si non nunc pugnamus, facile tempus hostis erit, tunc amittemus. nos autem non patiemur, patriam ac liberos nostros nos tuebimur. Nimis sobrii sumus. Immo scimus bellum non belle esse, non nosmet ipsos fatui, sed esse oportet. Sacrificium tibi in bono causa est. Sed in fine victoria et libertas est. Si non valet pugna, quid est?

PS:

Habeo unum quaestionem. Cur non ipsi bellant, homo contra hominem? Tanto vilior esset. Quorum sermo mihi magis videtur credibilius, si in fronte tempestatis ferrei essent, et se pro suis immolarent, sed se ad sacrificandum suos transmitterent. Cui?