សិទ្ធិមនុស្ស

សិទ្ធិមនុស្សគឺជាបញ្ហាពិតណាស់សម្រាប់សង្គមរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយអំពីការកំណត់របស់ពួកគេយើងភាគច្រើនមានការលំបាក។ ប៉ុន្តែតើសិទ្ធិមនុស្សមានអ្វីខ្លះ? សិទ្ធិមនុស្សគឺជាសិទ្ធិដែលមនុស្សគ្រប់រូបមានសិទ្ធិស្មើគ្នាដោយសារគាត់ជាមនុស្ស។

ការអភិវឌ្ឍ 

នៅឆ្នាំ ១៩៤៨ រដ្ឋជាសមាជិកចំនួន ៥៦ របស់អង្គការសហប្រជាជាតិជាលើកដំបូងបានកំណត់សិទ្ធិដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើពិភពលោកគួរតែមានសិទ្ធិ។ នេះជាវិធីឯកសារសិទ្ធិមនុស្សល្បីល្បាញបំផុត“ សេចក្តីប្រកាសសិទ្ធិមនុស្សទូទៅ” ត្រូវបានបង្កើតឡើងដែលបង្កើតមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការពារសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ។ កន្លងមកបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សគ្រាន់តែជាបញ្ហានៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញជាតិរៀងៗខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ការជម្រុញឱ្យមានបទប្បញ្ញត្តិនៅកម្រិតអន្តរជាតិគឺដើម្បីធានាសន្តិសុខនិងសន្តិភាពបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកទាំងពីរ។

នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសនេះមាន ៣០ មាត្រាត្រូវបានដាក់ថាជាលើកដំបូងក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រមនុស្សជាតិដែលត្រូវអនុវត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដោយមិនគិតពីសញ្ជាតិសាសនាភេទអាយុ។ ល។ ធាតុសំខាន់នៃយូឌីអេចគឺឧទាហរណ៍សិទ្ធិរស់រានមានជីវិតនិងសេរីភាពការហាមឃាត់ទារុណកម្ម។ ទាសភាពនិងពាណិជ្ជកម្មទាសភាពសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិសេរីភាពខាងជំនឿសាសនា។ ល។ នៅឆ្នាំ ១៩៦៦ អង្គការសហប្រជាជាតិក៏បានចេញកិច្ចព្រមព្រៀងចំនួនពីរទៀតគឺកតិកាសញ្ញាអន្តរជាតិស្តីពីសិទ្ធិពលរដ្ឋនិងសិទ្ធិនយោបាយនិងកតិកាសញ្ញាអន្តរជាតិស្តីពីសិទ្ធិសេដ្ឋកិច្ចសង្គមនិងវប្បធម៌។ រួមគ្នាជាមួយ UDHR ពួកគេបង្កើតជា“ វិក័យប័ត្រសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ” ។ លើសពីនេះទៀតមានអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិបន្ថែមដូចជាអនុសញ្ញាជនភៀសខ្លួនហ្សឺណែវឬអនុសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិកុមារ។

វិមាត្រនិងភារកិច្ចទាក់ទងនឹងសិទ្ធិមនុស្ស

សិទ្ធិមនុស្សជាបុគ្គលពីកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងនេះអាចត្រូវបានបែងចែកជា ៣ វិមាត្រ។ វិមាត្រទី ១ បង្ហាញពីសេរីភាពខាងនយោបាយនិងស៊ីវិលទាំងអស់។ វិមាត្រទី ២ រួមមានសិទ្ធិសេដ្ឋកិច្ចសង្គមនិងវប្បធម៌។ សិទ្ធិសមូហភាព (សិទ្ធិរបស់ក្រុម) ជាវេនបង្កើតជាវិមាត្រទី ៣ ។

អ្នកទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សទាំងនេះគឺជារដ្ឋបុគ្គលដែលត្រូវតែគោរពនូវកាតព្វកិច្ចមួយចំនួន។ កាតព្វកិច្ចទីមួយរបស់រដ្ឋគឺជាកាតព្វកិច្ចត្រូវគោរពពោលគឺរដ្ឋត្រូវគោរពសិទ្ធិមនុស្ស។ កាតព្វកិច្ចការពារគឺជាកាតព្វកិច្ចទី ២ ដែលរដ្ឋត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់។ អ្នកត្រូវតែការពារការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សហើយប្រសិនបើមានការរំលោភបំពានរួចហើយនោះរដ្ឋត្រូវផ្តល់សំណង។ កាតព្វកិច្ចទីបីរបស់រដ្ឋគឺបង្កើតលក្ខខណ្ឌនានាដើម្បីអាចដឹងអំពីសិទ្ធិមនុស្ស (កាតព្វកិច្ចធានា) ។

បទប្បញ្ញត្តិនិងកិច្ចព្រមព្រៀងបន្ថែម

ក្រៅពីរដ្ឋនានាក្រុមប្រឹក្សាសិទ្ធិមនុស្សនៅទីក្រុងហ្សឺណែវនិងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលជាច្រើន (ឧទាហរណ៍អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស) ក៏ពិនិត្យមើលផងដែរនូវការអនុលោមតាមសិទ្ធិមនុស្ស។ អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សប្រើប្រាស់ជាសាធារណៈអន្តរជាតិដើម្បីទាក់ទាញការយកចិត្តទុកដាក់ពីការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សនៅម្ខាងនិងដាក់សម្ពាធលើអ្នកធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តនយោបាយ។ ក្រៅពីសិទ្ធិមនុស្សដែលមានបទប្បញ្ញត្តិអន្តរជាតិមានកិច្ចព្រមព្រៀងនិងស្ថាប័នសិទ្ធិមនុស្សក្នុងតំបន់ផ្សេងទៀតដូចជាអនុសញ្ញាអឺរ៉ុបស្តីពីសិទ្ធិមនុស្សនិងតុលាការអឺរ៉ុបសិទ្ធិមនុស្សអាហ្រ្វិកធម្មនុញ្ញសិទ្ធិមនុស្សនិងសិទ្ធិជនជាតិនិងអនុសញ្ញាអាមេរិកស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស។

សិទ្ធិមនុស្សគឺជាគោលការណ៍ដែលបានឈ្នះជាយូរមកហើយ។ បើគ្មានពួកគេគ្មានសិទ្ធិទទួលបានការអប់រំគ្មានសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិឬសាសនាគ្មានការការពារពីអំពើហឹង្សាការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនិងច្រើនទៀតទេ។ ទោះបីជាមានការយល់ឃើញយ៉ាងទូលំទូលាយអំពីសិទ្ធិមនុស្សក៏ដោយការរំលោភនិងការមិនគោរពសិទ្ធិមនុស្សកើតឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃសូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសលោកខាងលិចក៏ដោយ។ ការសង្កេតការរកឃើញនិងការរាយការណ៍អន្តរជាតិអំពីឧប្បត្តិហេតុបែបនេះត្រូវបានអនុវត្តជាចម្បងដោយអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល (ជាពិសេសអង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិ) ហើយបង្ហាញថាទោះបីជាមានការបង្កើតសិទ្ធិក៏ដោយការត្រួតពិនិត្យដែលត្រូវគ្នានៃការអនុលោមតាមច្បាប់គឺចាំបាច់។

រូបថត / វីដេអូ: Shutterstock.