Opsje
Attac werhellet syn krityk op de stroompriisrem fan de oerheid. Troch de ûntbrekkende skeakel mei húshâldingsgrutte ûntbrekt de sosjale krektens. It ûntbrekken fan progressive tariven mist de folle nedige stimulâns om fergriemd lúkse konsumpsje te ferminderjen.
Attac mist ek strange easken foar enerzjyleveransiers. Sûnder betingsten bestiet it risiko dat de enerzjyleveransiers de prizen omheech bringe nei de maksimale stipepriis fan 40 sinten en sa it maksimale ferskil troch it grutte publyk fergoede krije. “It mei net sa wêze dat de enerzjyleveransiers harren ferrykje mei de stroompriisrem op kosten fan it grutte publyk”, leit Iris Frey fan Attac Eastenryk út. It soe dêrom better wêze om in fêst bedrach fan de elektrisiteitspriis te stypjen, lykas de Attac yn it klimaat-sosjale model foar ien enerzjy eask suggerearre.
De betingst foar kompensaasje troch de publike sektor moat yn alle gefallen in ferbod op dividendbetellingen en it beteljen fan managerbonussen wêze. De ynterne kostenstruktuer moat ek iepenbiere wurde.
Tagelyk easket Attac in belesting op de te hege winsten fan de enerzjybedriuwen. "De stroompriisrem mei gjin anty-sosjale en klimaatskeadzjende wetterbak wêze foar de enerzjysektor", leit Frey út.
