گزینه
بخش مهمی از سیاست های بین المللی آب و هوا در اتاق های هیئت مدیره وال استریت و شهر لندن تدوین شده است. زیرا یک اتحاد جهانی از گروه‌های مالی بزرگ، ائتلاف مالی گلاسکو برای خالص صفر، دستور کار تنظیم امور مالی خصوصی در مذاکرات آب و هوای سازمان ملل را بر عهده گرفته است. در نتیجه، بخش مالی هنوز متعهد به کاهش قابل توجه یا سریع در تامین مالی سوخت فسیلی خود نیست.
شبکه اروپایی Attac به همراه 89 سازمان مدنی از سراسر جهان در بیانیه ای مشترک به مناسبت اجلاس آب و هوا در شرم الشیخ از این موضوع انتقاد می کند. این سازمان‌ها از دولت‌ها می‌خواهند که نفوذ صنعت مالی در بدنه‌های مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل را محدود کنند. کل صنعت مالی نیز باید تابع مفاد و اهداف توافقنامه پاریس باشد. حداقل قوانین اجباری در مورد خروج از سرمایه گذاری سوخت فسیلی و جنگل زدایی است.
بخش مالی نقش کلیدی در تشدید بحران آب و هوا دارد
با تامین مالی صنایع سوخت فسیلی، بخش مالی نقش اصلی را در تشدید بحران آب و هوا ایفا می کند. هانا بارتلز از Attac انتقاد می کند، علیرغم الزام مندرج در ماده 2.1 (ج) توافقنامه آب و هوای پاریس برای هماهنگ کردن جریان های مالی با کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (...)، هنوز هیچ مقرراتی وجود ندارد که سرمایه گذاری های فسیلی را محدود یا ممنوع کند." اتریش.
دلیل این امر: بزرگترین گروه های مالی در جهان در اتحاد مالی گلاسکو برای خالص صفر (GFANZ) به نیروها پیوستند. این اتحاد همچنین دستور کار سازمان ملل را برای تنظیم امور مالی خصوصی در اجلاس کنونی آب و هوا تعیین می کند و بر "خود تنظیمی" داوطلبانه متکی است. این بدان معناست که همان شرکت‌هایی که بیشتر منابع مالی پروژه‌های سوخت فسیلی را تأمین می‌کنند، دستور کار آب و هوا را در دست می‌گیرند. از 60 بانکی که از زمان توافق پاریس 4,6 تریلیون دلار سرمایه گذاری فسیلی در سراسر جهان انجام داده اند، 40 بانک عضو GFANZ هستند. (1)
سود قبل از حفاظت از آب و هوا است
گروه های مالی به سختی نگران تغییر مدل های تجاری آسیب رسان آب و هوا هستند. زیرا جاه‌طلبی‌های «صفر خالص» آنها - کاملاً داوطلبانه - هیچ کاهش واقعی در انتشار گازهای گلخانه‌ای را فراهم نمی‌کند - تا زمانی که بتوان با جبران مشکوک در جاهای دیگر این موارد را «متعادل» کرد. کریستف راجرز از Attac اتریش انتقاد می کند: «هرکسی که به منافع گروه های مالی بر مقررات سیاسی اولویت می دهد، همچنان بحران آب و هوا را داغ می کند».
کمک واقعی به جای وام برای جنوب جهانی
GFANZ همچنین از موقعیت قدرت خود برای ترویج مدل ترجیحی خود از "مالی آب و هوا" برای جنوب جهانی استفاده می کند. تمرکز بر باز کردن بازار برای سرمایه خصوصی، اعطای وام های جدید، معافیت های مالیاتی برای شرکت ها و حمایت شدید از سرمایه گذاری است. بارتلز توضیح می دهد: «به جای عدالت اقلیمی، این بیش از همه فرصت های سود بیشتری را به همراه دارد.
بنابراین 89 سازمان از دولت‌ها می‌خواهند که برنامه‌ای جدی برای تأمین مالی تحول در جنوب جهانی ارائه دهند که مبتنی بر کمک‌های واقعی باشد و نه وام. صندوق سالانه 2009 میلیارد دلاری که در سال 100 وعده داده شد اما هرگز بازخرید نشد، باید دوباره طراحی و افزایش یابد.
(1) گروه های مالی بزرگ مانند سیتی گروپ، جی پی مورگان چیس، بانک آمریکا یا گلدمن ساکس به سرمایه گذاری ده ها میلیارد دلار در سال در شرکت های فسیلی مانند عربستان سعودی آرامکو، شرکت ملی نفت ابوظبی یا انرژی قطر ادامه می دهند. تنها در سال 2021، مجموع 742 میلیارد دلار آمریکا بود - بیش از قبل از توافق آب و هوایی پاریس.
