آلاینده ها را در تمیز کننده قرار دهید

اگر می خواهید با تمیز کننده از محیط زیست محافظت کنید و هنوز خانه تمیزی دارید ، باید هنگام خواندن مطالب به آلاینده های زیر در پاک کننده توجه کنید.

در اصل ، این مواد فردی نیستند که ارتباط مستقیمی با مشکلات سلامتی و آسیب های محیطی داشته باشند. این مخلوط مواد مختلف موجود در مواد شوینده - و دوز است. با این وجود ، برخی از مواد وجود دارد که حداقل مشکل ساز هستند. انتخاب آلاینده ها در پاک کننده ها.

عطرهای مصنوعی
انواع مختلفی از این مواد مانند لیمونن یا ژرانیول می توانند آلرژی ایجاد کنند. به خصوص ترکیبات نیترو مشک بسیار مشکل ساز تلقی می شوند. آنها در بسیاری از پاک کننده های معمولی به عنوان رایحه ای مصنوعی گنجانده شده اند و در بسیاری از مطالعات در نمونه های محیطی ، شیر مادر و بافت چربی مشاهده شده است. ترکیبات نیترو مشک بسیار تخریب پذیر تلقی می شوند.

نگاه دارنده
از مواد شیمیایی برای حفظ مواد شوینده و پاک کننده ها استفاده می شود. آنها از رشد باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می کنند - بسته به غلظت آن و نیز در تصفیه خانه فاضلاب ، جایی که به آنها به سرعت مورد نیاز است.

سورفاکتانت
سورفاکتانت ها مسئول اثر تمیز کردن مواد شوینده و پاک کننده ها هستند. از آنجا که آنها به ویژه برای موجودات آبزی سمی هستند ، تجزیه پذیری تجزیه پذیری آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این اتفاق در تصفیه خانه فاضلاب و در دو مرحله رخ می دهد. در تجزیه اولیه ، سورفکتانت ها اثر ضد حل کننده خاک خود را از دست می دهند و بنابراین برای موجودات آبزی بی ضرر می شوند. در تخریب نهایی ، سورفکتانت ها به اجزای آب ، نمک های معدنی و دی اکسید کربن تقسیم می شوند. از زمان 2005 ، اتحادیه اروپا تخریب پذیری تجزیه و تحلیل همه گروه های سورفاکتانت را تجویز کرده است. اما در ترکیب با نگهدارنده های ضد باکتریایی در تصفیه خانه ، این خطر در حال افزایش است که دیگر نمی توان سورفکتانت ها را به کلی تخریب کرد.

هیپوکلریت سدیم
مخصوصاً در پاک کننده های بهداشتی برای سفید کننده و ضد عفونی کننده استفاده می شود. در ترکیب با پاک کننده های توالت اسیدی ، هیپوکلریت سدیم می تواند گاز کلر سمی را تشکیل دهد. در فاضلاب ، هیپوکلریت ها می توانند در تشکیل هیدروکربنهای کلر دار مشکل ساز نقش داشته باشند.

هیدروکربنهای کلر دار
به خصوص در آبهای بدون نفوذ ، میزان تجزیه پذیری خاصی دارند. این باعث می شود آنها به ویژه برای آب های زیرزمینی مضر باشند. با قرار گرفتن در معرض منظم ، آنها مانند سم برای کبد عمل می کنند.