سازگار با محیط زیست: مدل بوتسوانا

و ناگهان یک شیر زن از بوته بیرون می رود. به مدت دو روز ، لش ردپاهای از Land Rover Defender را باز خواند ، آهنگ های مشخص شده را جستجو کرد. و سپس او نشان می دهد ، با چشم مستقیم از مسیر ما عبور می کند و دوباره به داخل ضخیم ناپدید می شود. تنها دو شیر و یک زن در یک منطقه نزدیکتر در نزدیکی اردوگاه Safari "Xigera" در وسط Delta Okavango زندگی می کنند. این یک انگیزه هوشیار است که به توریست کنجکاو فرا می خواند: فرزندان ، در بوش ، می خواهید شکار شیرهای شیرین را از نزدیک تجربه کنید. اما راهنمای ما دقیقاً برعکس عمل می کند و موتور را خاموش می کند: "ما در فاصله خود می مانیم ، زیرا نمی خواهیم شیرها را در شکار آنها مزاحم کنیم." لش توضیح می دهد: "در آنجا ، در سمت چپ ، صدای سنجاب را می شنویم." "و درست در اینجا ، یک بیل فرانکلین سرخ گونه های دیگر خود را در مقابل یک شکارچی هشدار می دهد. شیر درست در وسط است. "

سفر

این دانش عمیق از طبیعت و حساسیت برای شیوه ای ملایم در برخورد با آن است که لش را به یکی از بهترین راهنماهای سافاری در منطقه تبدیل می کند. شرکت "بیابان" کارفرمای آن است - و تعداد بیشتری از افراد 2.600 در بوتسوانا ، زامبیا ، نامیبیا و شش کشور دیگر در صحرای جنوبی. با کمپ های 61 یکی از بزرگترین تأمین کنندگان سافاری های پریمیوم تا کنون - سی سال در بوتسوانا فعالیت می کند. با آنها که در طول تحقیقاتم با آنها صحبت می کنم - دولت ، آژانس های مسافرتی ، کارمندان - "بیابان" از نظر حفاظت از محیط زیست به عنوان یک شرکت پرچمدار خوانده می شود. ادعایی که می توانم دوباره و دوباره خودم را متقاعد کنم. به عنوان مثال ، در گفتگو با Thsolo ، 25 ساله و در مورد تکمیل آموزش خود به عنوان راهنمای سافاری در "بیابان": "من در زمانی بزرگ شدم که شلیک حیوانات وحشی در بوتسوانا قانونی بود. از آنجا که می توانم فکر کنم می خواستم به حیوانات کمک کنم تا کار خوبی برای آنها انجام دهند. به همین دلیل می خواهم یک راهنمای سافاری شوم و از دانش خود برای افزایش آگاهی درباره نحوه برخورد با محیط استفاده کنم. این رویای من است و من قصد دارم آن را زندگی کنم. "در بسیاری از گفتگوها در اینجا می توانم این تعهد عمیق را نسبت به حیوانات و محیط زیست حس کنم.

تأثیرات انسانی را به حداقل برسانید

هنگامی که رودخانه اوکاوگانو ، از آنگولا ، در پایان فصل خشک ، قسمت های زیادی از شمال شمال را سیل می کند ، پایه یکی از متنوع ترین مناطق جهان را تشکیل می دهد: Delta Okavango. در بوتسوانا گردشگری دومین منبع مهم درآمد پس از صادرات الماس است. جای تعجب نیست که دولت همچنین علاقه زیادی به مفهوم "اکوتوریسم" دارد ، شرکتهایی مانند "بیابان" را تشویق می کند ، اما همچنین آن را نیز به صورت دقیق کنترل می کند: "به طور مرتب بازرسی های بسیار دقیق انجام می شود ، که در آن دولت تضمین می کند که همه شرایط را رعایت کنیم اکوتوریسم آنها مدیریت پسماند را مطالعه می کنند ، اما همچنین نحوه نگهداری مواد غذایی خود را کنترل می کنند. هیچ حیات وحش نباید به غذایی دسترسی داشته باشد که بدون آن وجود نداشته باشد. "توضیح می دهد که ریچارد آویلینو ، راهنما در کمپ کامب ومبورا. اگر یک سیب را در لندرور می خورید ، این درخت را پس می گیرید - درختان سیب بومی Delta Okavango نیستند. اردوگاهها بر روی استیل ساخته شده است. برای محافظت در برابر حیوانات وحشی ، از یک طرف. اما همچنین پس از اتمام امتیاز بیست ساله - در صورت عدم تمدید - برای بازگرداندن منطقه به وضعیت طبیعی اولیه خود. از هرگونه نفوذ اندک انسان باید جلوگیری کرد. اکوتوریسم در اینجا همه جا حضور دارد. مهمتر از همه ، چشم انداز آینده برای کشور است.

با ارتش علیه شکارچیان

رایحه تند مریم گلی در هوا است به عنوان ما دوباره در بوته با لندرور هستیم. درختان موپانی در منظره ایستاده اند ، لخت و فرسوده - ظرافتی برای فیل ها. قبلاً موپانی ها به عنوان بهانه ای برای شکارچیان استفاده می شدند - حیوانات محیط را نابود می کردند ، بنابراین استدلال آنها. امروز ، باد دیگری عطر مریم گلی را از طریق دلتا می بلعد. امروز ، بوتسوانا از چند جهت استثناست. این کشور به عنوان یک کشور نمونه برای دموکراسی در آفریقا در نظر گرفته می شود - هرگز جنگ داخلی یا کودتای نظامی صورت نگرفته است. بوتسوانا 1966 توانست از استعمار انگلیس خلاص شود. همچنین این کشور در آفریقا است که شکار حیوانات وحشی به طور کامل ممنوع است - تنها در سال 2013 رئیس جمهور یان خامه قانونی را صادر کرده است. مجازات های دراکونی تا بیست سال حبس کسانی که یک حیوان وحشی را می کشند تهدید می کند. یوجین لوک ، مدیر Wilderness می گوید: "وقتی بعضی از شکارچیان یک بار آنتلاپ را شلیک کردند ، نیروی دفاعی بوتسوانا با هلیکوپترهای نظامی خود آمدند تا آنها را جستجو کنند." "دولت بوتسوانا این مسئله را بسیار جدی می گیرد."

"سیاست گردشگری با چگالی کم در برابر گردشگری انبوه ارزان ، سهم مهمی در مفهوم اکوتوریسم دارد. این به شدت تأثیر منفی را از نظر اجتماعی و محیطی کاهش می دهد. "

حفاظت از محیط زیست به عنوان یک مشکل لوکس

Map Ives یکی از همکاران یوجین ، یک متخصص جانباز سافاری در Wilderness است ، که همچنین با دولت همکاری نزدیکی می کند: "سیاست" گردشگری با تراکم کم "در برابر گردشگری انبوه ارزان ، کمک مهمی به مفهوم اکوتوریسم و ​​ما می کند. پشتیبانی عالی این مدل تعداد گردشگران را کم و قیمت هر شب را بالا نگه می دارد. این امر تأثیر منفی را از نظر اجتماعی و محیطی بسیار کاهش می دهد. "صحبت از تأثیر اجتماعی: امتیازات اردوگاه های سافاری توسط دولت با مشورت با جوامع محلی اعطا می شود - همه آنها باید هنگام ایجاد اردوگاه جدید موافقت کنند. به همین دلیل آنها از مشاغل بهره مند می شوند. و گردشگرانی که به فرهنگ خود علاقه مند هستند. این مسئله در کشوری اهمیت دارد که فقر آنقدر زیاد است که علیرغم همه تلاش ها ، هنوز هم حفاظت از محیط زیست برای بسیاری از مردم یک مسئله لوکس است.

"روش سفر تغییر کرده است"

مونیکا پابل صاحب یک آژانس مسافرتی در زیمبابوه و بوتسوانا است و علاقه روزافزون گردشگران به فرهنگ و طبیعت را مشاهده می کند: "تقاضای اکوتوریسم به طرز چشمگیری افزایش می یابد. مردم دیگر فقط نمی خواهند به سافاری بروند ، بلکه با تعاملی در اردوگاه های پایدار شرکت می کنند ، آگاهی از شرایط و چالش های محلی را توسعه می دهند. بسیاری نیز مایل به همکاری در پروژه هایی مانند حفاظت از سگ های وحشی هستند. نحوه سفر به سادگی در اینجا تغییر کرده است. "

سگ های وحشی ، گونه ای که من قبل از رفتن به بوتسوانا نشنیده ام. محافظت از آنها مسئله بزرگی در Delta Okavango است. همانطور که راهنمای ما لش توضیح می دهد ، فقط نسخه های 1.200 هنوز در اینجا هستند. ما به اندازه کافی خوش شانس بودیم که برخی را دیدیم. "توریست ها اکثرا نمی دانند حفاظت از محیط زیست در اینجا چقدر مهم است. اما آنها آن را یاد می گیرند در حالی که با ما هستند. ما آگاهی ایجاد می کنیم و در آخر ، آنها به همان اندازه که برای ما ارزش دارند ، ارزش قائل هستند. "لش درباره تجربیات خود با جهانگردان می گوید. با مهمانانی مثل من بازدید از کشوری که آنقدر در تنوع طبیعی خود غافلگیر شده است و آنقدر سورئالآمیز است که فقط چند روز بعد تجربه را کاملاً درک می کنید. اما یک چیز بعد از ساعتهای نخست در لندرور برای من واضح بود: بدون اکوتوریسم ، این تماشای طبیعی چندان دوام نخواهد داشت.

عکس / ویدئو: شاتر.