هلموت ملزر
نه این که شیر و عسل در اتریش جریان داشته باشد یا پول روی درختان رشد کند ، اما یک چیز مسلم است: جمهوری کوچک آلپ ما از رونقی برخوردار است که در سطح جهانی بی نظیر است. و علی رغم بحران اقتصادی مداوم ، ما - با کسانی که وضعیت چندان خوبی ندارند ، مشترک هستیم. هنوز حقوق بازنشستگی ، کمک های اجتماعی ، کمک های اضطراری ، کمک هزینه های خانواده و مسکن وجود دارد - طبق آمار اتریش ، هزینه های اجتماعی در مجموع 2015 میلیارد یورو یا 99 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 30,1 بوده است. در این باره هیچ سوالی وجود ندارد ، همه چیز گلگون نیست ، مردم در اتریش نیز در فقر زندگی می کنند. اما هیچ کس مجبور نیست در خیابان بخوابد. هیچ کس مجبور نیست از گرسنگی بمیرد. در شرایط اضطراری هیچ کس نمی تواند به بیمارستان ارجاع شود.
و سپس می شنوید: «سیستم اجتماعی و بهداشتی شکسته است. اتریش در حال سراشیبی است. هرگز اینقدر بد نبوده است. "- نشانه این عدم رضایت نامتناسب رفتار رأی دادن آقایان و خانم های اتریشی است.
نتیجه پیامدهای سیاسی گرانقیمت دهه های اخیر ، رکود سیاسی ، واکنش روزمره سیاسی به جای طراحی آینده نگر.
تا آنجا که من می توانم دنبال کنم ، من نیز در روز انتخابات تحت تصمیم ضعیف رنج می برم. اما درک من به دلیل ناسازگاری و ترس اغراق آمیز ناکام است. چگونه ممکن است که بخش قابل توجهی از ذینفعان دولت اجتماعی ما نیز در زمره منتخبان منفی پوپولیستی در برابر تحمل و عدالت اجتماعی قرار بگیرند؟ چگونه می توان ترس از آینده بدتر ، اعتراض را تاکنون به سمت راست سوق داد و در نتیجه دستاوردهای سیاسی نسل های قبلی را که برخی از آنها با خون برنده شده اند به خطر اندازد؟
بله ، من هم فاقد اهرم دموکراتیک هستم. من روی جامعه مدنی قاطع حساب می کنم ، که حتی توافق نامه های تجارت آزاد TTIP & Co. را متزلزل کرده است. اگر خیلی سخت به راست یا چپ بپیچید ، به صورت دایره ای رانندگی می کنید.
عکس / ویدئو: گزینه.
