варыянт
Багатыя ўсё багацеюць, астатнія бяднеюць.
Прыбытак прыватызуецца і часта перамяшчаецца ў падатковыя раі, страты нацыяналізуюцца.
Карупцыя ў палітыцы і ў сродках масавай інфармацыі павялічылася.
Усё менш і менш карпарацый кантралююць усё больш кампаній і СМІ.
Практычна ўсюды палітыку цяпер робяць толькі алігархі.
Усё больш тэрыторый зачыняецца гандлёвымі цэнтрамі, а цэнтры вёсак і мястэчак пусцеюць.
Большая частка сельскай гаспадаркі ўсё яшчэ не вядзецца ўстойліва.
Масы не могуць дазволіць сабе змены клімату / кліматычныя меры. Індывідуальная мабільнасць на вялікія адлегласці ўсё часцей становіцца пытаннем папаўнення банкаўскага рахунку. Электронныя аўтамабілі занадта дарагія для большасці людзей, альтэрнатывы, на жаль, усё яшчэ падаўляюцца палітыкамі і карпарацыямі.
Прамая дэмакратыя па-ранейшаму ігнаруецца ці нават прадухіляецца ў многіх краінах.
Ён кіруецца больш забаронамі і прымусам, чым адукацыяй і дыялогам.
Палітыка прадастаўлення прытулку і інтэграцыі правалілася ў значнай частцы свету, расце ксенафобія і набіраюць моц экстрэмальныя партыі.
Ёсць рознакласная медыцына, «фанерная» даводзіцца даўжэй чакаць прыёму, але якасць атрымліваецца заўсёды горшая, чым у прыватнай.
Добрыя альтэрнатыўныя метады лячэння не аплачваюцца медыцынскай страхоўкай, хоць часам яны каштуюць значна танней.
Сістэма аховы здароўя па-ранейшаму рассякаецца на часткі.
Адукацыя перадаецца па спадчыне – дзеці акадэмікаў таксама лягчэй становяцца акадэмікамі.
Прыватныя школы і ўніверсітэты займаюць большае значэнне на рынку працы, чым дзяржаўныя ўстановы. Палітыкі, нават некаторыя сацыял-дэмакраты, аддаюць перавагу аддаваць дзяцей у прыватныя школы.
Агульныя кантракты на працы спрыяюць эксплуатацыі працоўных.
Шмат звышурочных не аплачваецца.
Вялікая колькасць людзей не можа дазволіць сабе жыць, нягледзячы на тое, што працуе поўны працоўны дзень.
Нават у так званых багатых краінах ёсць дзеці, якім даводзіцца жыць у галечы.
