விருப்பத்தை
பணக்காரர்கள் மேலும் பணக்காரர்களாகிறார்கள், மீதமுள்ளவர்கள் ஏழைகளாகிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.
இலாபங்கள் தனியார்மயமாக்கப்பட்டு, பெரும்பாலும் வரி புகலிடங்களுக்கு மாற்றப்படுகின்றன, இழப்புகள் தேசியமயமாக்கப்படுகின்றன.
அரசியலிலும், ஊடகங்களிலும் ஊழல் தலைவிரித்தாடுகிறது.
குறைவான மற்றும் குறைவான நிறுவனங்கள் மேலும் மேலும் நிறுவனங்களையும் ஊடகங்களையும் கட்டுப்படுத்துகின்றன.
கிட்டத்தட்ட எல்லா இடங்களிலும், அரசியல் இப்போது தன்னலக்குழுக்களால் மட்டுமே செய்யப்படுகிறது.
ஷாப்பிங் மால்களால் அதிகமான மைதானம் சீல் வைக்கப்படுகிறது மற்றும் கிராமங்கள் மற்றும் நகரங்களின் மையம் காலியாகி வருகிறது.
பெரும்பாலான விவசாயம் இன்னும் நிலையான முறையில் நிர்வகிக்கப்படவில்லை.
காலநிலை மாற்றம் / காலநிலை நடவடிக்கைகளை வெகுஜனங்களால் தாங்க முடியாது. நீண்ட தூரத்திற்கு தனிநபர் நடமாட்டம் என்பது வங்கிக் கணக்கை நிரப்புவதற்கான கேள்வியாக மாறி வருகிறது. மின் கார்கள் பெரும்பாலான மக்களுக்கு மிகவும் விலை உயர்ந்தவை, துரதிர்ஷ்டவசமாக இன்னும் அரசியல்வாதிகள் மற்றும் பெருநிறுவனங்களால் மாற்று வழிகள் நசுக்கப்படுகின்றன.
நேரடி ஜனநாயகம் இன்னும் பல நாடுகளில் புறக்கணிக்கப்படுகிறது அல்லது தடுக்கப்படுகிறது.
இது கல்வி மற்றும் உரையாடலைக் காட்டிலும் தடைகள் மற்றும் வற்புறுத்தலுடன் நிர்வகிக்கப்படுகிறது.
புகலிடம் மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு கொள்கைகள் உலகின் பெரும் பகுதிகளில் தோல்வியடைந்துள்ளன, இனவெறி அதிகரித்து வருகிறது மற்றும் தீவிர கட்சிகள் இடம் பெறுகின்றன.
பல வகுப்பு மருந்து உள்ளது, "ஒட்டு பலகை வகுப்பு" நியமனங்களுக்கு நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டும், ஆனால் பெறப்பட்ட தரம் எப்போதும் தனியார் மருத்துவத்தை விட மோசமாக உள்ளது.
நல்ல மாற்று சிகிச்சை முறைகள் சுகாதார காப்பீட்டால் செலுத்தப்படுவதில்லை, இருப்பினும் அவை சில நேரங்களில் கணிசமாக மலிவானதாக இருக்கும்.
சுகாதார அமைப்பு இன்னும் துண்டு துண்டாக வெட்டப்படுகிறது.
கல்வி மரபுரிமையாக உள்ளது - கல்வியாளர்களின் குழந்தைகள் மிக எளிதாக கல்வியாளர்களாக மாறுகிறார்கள்.
தனியார் பள்ளிகள் மற்றும் பல்கலைக்கழகங்கள் பொது நிறுவனங்களை விட தொழிலாளர் சந்தையில் அதிக எண்ணிக்கையில் உள்ளன. அரசியல்வாதிகள், சில சமூக ஜனநாயகவாதிகள் கூட, தங்கள் குழந்தைகளை தனியார் பள்ளிகளில் சேர்க்க விரும்புகிறார்கள்.
வேலையில் உள்ள அனைத்து ஒப்பந்தங்களும் தொழிலாளர்களைச் சுரண்டுவதை ஊக்குவிக்கின்றன.
நிறைய ஓவர் டைம் கொடுப்பதில்லை.
முழுநேர வேலை செய்தாலும், ஏராளமான மக்கள் வாழ முடியாத நிலை உள்ளது.
பணக்கார நாடுகள் என்று அழைக்கப்படும் நாடுகளில் கூட இன்னும் வறுமையில் வாழ வேண்டிய குழந்தைகள் உள்ளனர்.
