Nomen tuum manus

Nomen eius Lotta est. Puella mea est, filia mea. Magna crevit. Hoc exire voluerunt. Exit in orbem. Quam desidero, mi Lotti. At mox domum redibit. Tum ego illam non dimittam, non, non.

Oh Lotta, ubi es? Tuum agmen forte moratus est? Aut oblitus es mei Sciebam quod magnus mundus te devoraret, avellet te a me, et aufert te a me. Sed jam hoc jejunium ? O Lotti, ubi habitas?

Mi Lotta, hos scribo versus quia mihi aliter non loqueris. Desidero te intolerabiliter. Mea puella, quam cito tempus praeteriit. Spero te bene valere? Carissime Lotterl, Lieselotte, scribe ad me.

Salve Lotta, iterum me est. gaudeo, quod tu hoc modo sentis. Videris exstare. Quae est ista felicitas animae meae. Nunc pro certo cogitas, mom abi, noli inolescere. Sed Lotterl, Lieselotte, vere gaudeo. Puto te unum esse.

Salve, ego Lotta, Lieselotte, in actu. Suus 'nice quod inter se nosse debemus. Puto hoc fore nice. Oh mom, magnum eloquar. Nice and smart and fun on top of that. Ego vere beatior esse non potest. Quam exspecto te iterum videre.

Quam belle sit quod nos cognouimus. Doleo, quid? Tua me posthac appellem? O quam beatus sum. Amodo ero tui. Ita ego dicam Tu et me, me et te, vocati sumus cum rogamus.

Mom timeo Quid de me superest, cum ego illi sum? quis remanet, cum duo unum sint? Nonne erro? Certe non. Omnes dies mali sunt. Ite quaeso, liniamenta quae praetereunt, dic mihi alios. Noli ita agere, modo animum inducas tuum. Forsitan tamen, nunc ego illi. Est normalis quod aliquid non convenit.

Dixi eum iturum. ocius et discede, dixi. Im tam terrebis mom Ita vix. Ite quaeso, dixi. Mansit. Malevolum factus est. Vere iratus est. Cede, quid agis, inquit. Mater…

Carus Lotterl, domum veni. Rogo, te quoque inde faxo. Cetera non audi. “Ite quaeso, cogitas. Non queue, post omnes es futurus.” Non, non, non puer meus est. Ego hic ad te, sed quaeso, Lotta domum veni.

Lieselotte. Lotta. Lotterl. Fili, fili mi. Lacrimas desidero, modo verba. Quaeso Lotterl, redi. Quaeso, filia, egredere de arca hac et sede mecum. Quod nunc tibi restat, cum in fine plane totus esses. Quod verum esse non potest. Non non, non.

Nomen eius Lotta manet. Puella mea erat, filia mea. Vis in mundum exire. et mundus eum a me accepit. Non, non mundus, non, non. Ipsum erat. et ipsa causa numero XXIX.

Editio auctoris:

Cum hunc textum scribere coepi, numerus erat 16 in fine...