ខ្ញុំខ្លាឃ្មុំផេនដា

សេបាសៀនប៊ែលធី 1AHBTH 13.10.2020/XNUMX/XNUMX

                                                                       "អនាគតកាន់តែប្រសើរ"

                                                                    ប្រធានបទ៖ សុខុមាលភាពសត្វ

                                                       "ខ្ញុំខ្លាឃ្មុំផេនដា"

ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងក្រឡេកមើលដៃខ្ញុំហើយមើលពីពណ៌នៃរោមរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំជាខ្លាឃ្មុំផេនដា។ យឺត ៗ ដោយភ្នែកធុញទ្រាន់ខ្ញុំក្រោកឡើងហើយក្រឡេកមើលជុំវិញជុំវិញខ្ញុំ។ ពេលឃើញវាខ្ញុំស្ពឹកស្រពន់។ ព្រោះខ្ញុំឃើញតែដើមឈើរលួយនិងឈូសឆាយជុំវិញ។ ក្លិននៃដើមឈើអេកូទិកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានបាត់ពីផ្ទៃផែនដី។ ខ្ញុំលែងលឺសំលេងដ៏អស្ចារ្យរបស់បក្សីនិងទឹកហូរទៀត។ សំលេងរំខានទាំងអស់របស់សត្វល្អិតនិងសត្វដទៃទៀតមិនអាចលឺពីចម្ងាយបានទេ។ ខ្ញុំស្ទើរតែចាប់ផ្តើមយំព្រោះខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថាតើអ្នកណាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើរឿងទាំងអស់នេះហើយអ្នកណាអាចធ្វើអ្វីដែលគួរអោយខ្លាច។

នឹកស្មានមិនដល់ទាំងស្រុងខ្ញុំលឺសំលេងល្វឹងល្វើយពីកន្លែងខ្ញុំ។ វាជាការស្រែកថ្ងូរក្រពះព្រោះខ្ញុំឃ្លាន។ នៅតែយំខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្វែងរកអាហារបន្តិចម្តង ៗ ព្រោះខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវញ៉ាំស្ទើរតែពេញមួយថ្ងៃដើម្បីឱ្យបានឆ្អែត។ ខ្ញុំបានទៅមួយរយៈហើយនៅតែរកមិនឃើញដើមយូកូស។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះខ្ញុំបានលឺសំលេងខ្សោយមួយ។ ខ្ញុំព្យាយាមទទួលស្គាល់យ៉ាងខ្លាំងពីកន្លែងដែលគ្រហឹមចេញពីទីនោះហើយខ្ញុំបានឃើញវាវាគឺជាខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចមួយនៅក្រោមដើមឈើរលួយធំមួយ។ ខ្ញុំរត់ទៅរកគាត់ហើយប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំចង់ជួយគាត់ហើយគាត់គួរតែស្ងប់ស្ងាត់។ ពេលគាត់ស្ងប់ខ្ញុំគ្រប់គ្រងរមៀលដើមរលួយធំ ៗ ដាក់លើចំហៀង។ ខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចអរគុណខ្ញុំប៉ុន្តែជាអកុសលគាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំផងដែរថាគាត់បានបាត់បង់គ្រួសារ។ គាត់មិនដឹងពីរបៀបទេពីព្រោះម្ដាយរបស់គាត់បានប្រាប់គាត់ ឲ្យ លាក់ខ្លួននៅខាងក្រោយគុម្ពោតព្រៃ។ បន្ទាប់មកគាត់បានលឺសំលេងលឺខ្លាំងណាស់ដែលមិនធម្មតាហើយឃើញដើមឈើនោះដួលលើគាត់។ ជាអកុសលគាត់មិនអាចចាំអ្វីទៀតទេ។ ខ្ញុំសំរេចចិត្តសួរខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចប្រសិនបើគាត់ចង់មកជាមួយខ្ញុំ។ ជាមួយនឹងទឹកភ្នែកនៃក្ដីអំណរខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចបានឆ្លើយថាបាទចំពោះសំណួររបស់ខ្ញុំ។

ដូច្នេះខ្ញុំទៅរកអាហារជាមួយខ្លាឃ្មុំផេនដាតូច។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះយើងលឺសំលេងលឺកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ។ នៅពេលសំលេងរំខានឈប់ប្រអប់សំណប៉ាហាំងចម្លែកឈរនៅពីមុខយើង។ តួលេខបួនឡើងចេញពីប្រអប់នេះនៅលើជើងពីរ។ អ្នកកត់សម្គាល់ថាខ្ញុំនិងខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចគឺឃ្លានខ្លាំងនិងខ្សោយ។ បញ្ចប់ដោយមិនបានរំពឹងទុកនិងដោយចលនារហ័សធ្វើឱ្យខ្ញុំនិងគាត់

ខ្លាឃ្មុំផេនដាតិចតួចចំនួនបីនៃតួលេខនៅលើដី។ នៅពេលយើងព្យាយាមដោះលែងខ្លួនយើងតួលេខទីបួនយកម្ជុលដែកមុតស្រួចពីវ៉ាលី។ បន្ទាប់មកតួលេខទីបួនដើរទៅខ្លាឃ្មុំផេនដាតិចតួចហើយភ្ជាប់ម្ជុលទៅក្នុងស្បែករបស់គាត់។ ខ្លាឃ្មុំផេនដាតិចតួចស្ងប់ស្ងៀមបិទភ្នែករបស់គាត់ហើយមិនបើកវាម្តងទៀត។ នៅពេលខ្ញុំដឹងថាខ្លាឃ្មុំផេនដាតូចលែងរស់រានមានជីវិតតួលេខទីបួនឡើងមករកខ្ញុំហើយមុនពេលគាត់ចាក់ម្ជុលចូលក្នុងស្បែកខ្ញុំខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។ វាគ្រាន់តែជាសុបិន្តអាក្រក់មួយ។

ខ្ញុំដឹងថាឥឡូវនេះខ្ញុំខ្លួនឯងផ្ទាល់ជាក្មេងប្រុសដែលរស់នៅក្នុងឆ្នាំ ២០៨៧ ។ ដូច្នេះខ្ញុំក្រោកពីគ្រែហើយទៅបន្ទប់ទទួលទានអាហារដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក។ បន្ទាប់មកខ្ញុំឃើញឪពុកខ្ញុំហើយប្រាប់គាត់អំពីសុបិន្តអាក្រក់។ បន្ទាប់មកឪពុកខ្ញុំនិយាយថាវាពិតជាសុបិនអាក្រក់មួយហើយសង្កត់ធ្ងន់ដោយភាពទុក្ខព្រួយថាវាពិតជាគួរឱ្យខ្មាស់ណាស់ដែលខ្លាឃ្មុំផេនដាជិតផុតពូជ។ ខ្ញុំឆ្លើយថាវាជាការអាម៉ាស់មួយដែលមនុស្សជាតិមិនបានទទួលស្គាល់នៅក្នុងពេលវេលាដែលធម្មជាតិនិងសត្វត្រូវតែត្រូវបានគេថែរក្សានិងការពារដោយការគោរព។

                                                                                                                              ៥២៣ ពាក្យ