هلموت ملزر
انسان قبلاً موجودی عجیب است. در اوج فعلی تکامل ، با بالاترین سطح دانش فعلی در چمدان ، او هنوز استراتژی های بقاء منسوخ بازداشت شده باقی مانده است: غریزه اولیه انسان برای اطمینان از این که منفی بسیار بیشتر از تجربیات مثبت درک و درونی می شود.
رسانه های اجتماعی و مجامع دیجیتال صحبت می کنند: مهم نیست که واقعیت های مثبت روی میز گذاشته شود ، از اکثر باورهای مشترک می توان تصور کرد که پایان جهان قریب الوقوع خواهد بود. این واقعیت که هرگز به اکثر بشریت اجازه داده نشده زندگی مسالمت آمیز ، هوشمندانه ، جادویی و سالم داشته باشد به سادگی نادیده گرفته می شود. مسمومیت از منفی ، دیدگاه هوشیارانه از واقعیت ها را در بر می گیرد.
برای تفسیر نارضایتی ، ترس و نگرانی به عنوان علل این وضعیت ، فکر می کنم به اشتباه تفسیر شده است. آنها نیز فقط علائم هستند. بعضی اوقات ابراز ناتوانی شخصی و تمایل درونی برای خودمختاری و همدلی.
آزادی انتخاب چگونگی زندگی و انجام چه کارهایی همیشه لوکس واقعی است. با این حال ، با قدم های سریع ، اکنون به آینده ای نزدیک می شویم که بتواند این منحصر به فرد بودن را پشت سر بگذارد و همچنین انسان از محدودیت های غرایز اولیه خود پیشی بگیرد. نه تنها از نظر بوم شناسی در یک نقطه عطف تاریخی قرار داریم بلکه باید در مواجهه با پیشرفت های تکنولوژیکی دور از ذهن ، خود را به عنوان یک جامعه دوباره تعریف کنیم.
زیرا در دهه های آینده ، اتوماسیون و ماشین های "هوشمند" زندگی روزمره ما را همراهی می کنند و به طور فزاینده ای ما را از کار راحت می کنند. سؤال اصلی در مورد اینکه مردم با چه چیزی نگران هستند هنوز پاسخی ندارد. من خودم را به عنوان یک خوش بین واقع بینانه می بینم و در این تحول - با همه خطرات - پتانسیل خودمختاری غیرممکن را می شناسم. با جدایی لازم از کار و درآمد - کلمه کلیدی: درآمد اساسی نامحدود - ما تا حد زیادی می توانیم منفی را پشت سر بگذاریم. سپس این سؤال اساسی مطرح می شود: شما واقعاً می خواهید با زندگی خود چه کاری انجام دهید؟
منظورت چیه؟ به بحث در زیر بپیوندید www.dieoption.at/blog
عکس / ویدئو: گزینه.
