تحول بزرگ و چگونگی نجات جهان

دیرک مسنر ، کارشناس پایداری در مصاحبه اختصاصی در مورد تحولات جهانی ، تحول بزرگ - و چگونگی تغییر زندگی در تجارت و مردم.

دیرک مسنر (1962) مدیر انستیتوی توسعه آلمان (DIE) و مدیر مرکز تحقیقات پیشرفته تحقیقات همکاریهای جهانی / Duisburg است. مسنر علوم سیاسی و اقتصاد را مورد مطالعه قرار داد و نه تنها به دولت فدرال بلکه به دولت چین ، اتحادیه اروپا ، بانک جهانی و سایر سازمان های بین المللی در مورد مسائل مربوط به توسعه جهانی و همکاری های بین المللی مشاوره می دهد. او به ریاست محقق آب و هوا جان شلنهاوهبر شورای مشورتی آلمان در مورد تغییرات جهانی (WBGU)، 2011 او با WBGU مطالعه "قرارداد جامعه را برای یک تحول بزرگ منتشر کرد. راه رسیدن به یک اقتصاد جهانی دوستدار آب و هوا ".

"اگر همه چیز همانطور که هست بماند ، هیچ چیز مانند گذشته باقی نمی ماند."
دیرک مسنر در مورد ضرورت تحول بزرگ

آقای مسنر ، چرا اینقدر خوش بین هستید؟

دو دهه پیش ، ما می دانستیم که تغییر در پایداری برای جلوگیری از آسیب رساندن به بشریت ضروری است. تقریباً تمام سران کشورها و دولتها در پایان کنفرانس بزرگ جهانی محیط زیست و توسعه 1992 در ریو این را امضا کردند. با این وجود ، از آن زمان تاکنون امکاناتی برای آغاز چنین تغییری بوجود آمده است. امروزه همه عناصر تحول پایداری در آنجا وجود دارند. فن آوری هایی برای پیشبرد اقتصاد منابع و منابع آب و هوا ، مفاهیم سیاست اقتصادی و نوآوری برای تعیین مسیر جدید ، تعداد بیشتری از بازیگرانی که در حال حاضر در حال تحولات سبز هستند: شهرها ، مشاغل ، برخی دولتها ، سازمانهای بین المللی ، مؤسسات تحقیقاتی.

انتقال پایداری نیز می تواند تأمین شود. ما در نقطه اوج هستیم که می توان دوره را دوباره تنظیم کرد. امانوئل کانت می گوید: "شرایط امکان" تحول شکل گرفته است.

اکنون کدام مراحل لازم است؟

جالب است بدانیم که تصمیم گیرندگان ، چه در اروپا ، چین ، مراکش و ایالات متحده ، به سختی باقی مانده اند که تشخیص اصلی را مغایر با تحول پایدار بدانند. این پنجره ها را برای تغییر باز می کند. اما: تصمیم گیرندگان اقتصادی و سیاسی ، اما همچنین بسیاری از شهروندان نگران این هستند که آیا چنین تحولاتی بسیار دور دست واقعاً می تواند موفق شود. به همین دلیل پروژه های نمایشی که نشان می دهد چه چیزی ممکن است بسیار مهم هستند. اگر انتقال انرژی آلمان ، که تبدیل عمده ای به منابع تجدید پذیر انرژی محسوب می شود ، موفق شود ، این منجر به سرمایه گذاری جهانی در سیستم های تأمین انرژی سبز خواهد شد. معمارانی که ساختمانهایی با انرژی صفر و با هزینه مناسب توسعه می دهند ، می توانند توسعه شهری را در جهت جدیدی هدایت کنند. اولین نسل از اتومبیل های انتشار صفر در ساخت است. چنین دستاوردهای پیشگام برای تسریع در تحول بسیار مهم است. علاوه بر این ، سیاست می تواند کارهای زیادی انجام دهد. مهمترین قیمت برای انتشار گازهای گلخانه ای برای تعیین سیگنال های قیمت مناسب است. به عنوان مثال ، تجارت گازهای گلخانه ای بالاخره باید اصلاح شود تا قیمت انتشار گازهای گلخانه ای خسارت وارده آنها را منعکس کند.

چگونه سیاست می تواند با انگیزه باشد؟

تحول پایداری دیگر مسئله مهمی نیست ؛ در همه احزاب و طبقات اجتماعی طرفدارانی پیدا می کند. ما شهروندان باید برای این تغییر بجنگیم. دولت ها همچنین باید درک کنند که در هر صورت یک تحول اساسی در حال انجام است. اگر همه چیز همانطور که هست بماند ، هیچ چیز مانند گذشته باقی نمی ماند. اگر به مسیر رشد خود با افزایش منابع گاز و گلخانه ادامه دهیم ، از سال 2030 باید خود را با تغییراتی در سیستم زمین تطبیق دهیم که کنترل آن به طور فزاینده ای دشوار خواهد شد: کمبود آب و خاک ، افزایش سطح دریا ، حوادث شدید آب و هوایی ، ذوب شدن یخ زدگی با عواقب غیر قابل پیش بینی ، ذوب شدن ورقه یخ گرینلند - که یک سناریو بحران جهانی است. گزینه اصلی این است که انتقال به یک اقتصاد دوستدار آب و هوا و با بهره وری از منابع مناسب آغاز شود. کشورهایی که این کار را ابتدا انجام دهند ، به اقتصادهای برجسته دهه های آینده تبدیل می شوند. در این مورد بحث های زیادی در چین وجود دارد ، به عنوان مثال: موج بزرگ بعدی نوآوری در اقتصاد جهانی سبز خواهد بود.

دیرک مسنر در مورد مخالفان پایداری گفت: "انتقال به یک اقتصاد دوستدار آب و هوا حاکی از یک تغییر ساختاری گسترده است که برندگان و بازندگان را به وجود می آورد."

آیا "تحول سبز" رقابت شرکتها را به خطر می اندازد؟

این سؤال در ابتدا منعكس كننده نگرانی مشروعیت درباره اینكه آیا سرمایه گذاری ها و سیاست های حفاظت از اقلیم پر هزینه می تواند به تحریف رقابت منجر شود ، به عنوان مثال بین آسیاب های فولادی در آلمان و روسیه. در نتیجه ، جابجایی تولید قابل تصور است که به جو جهانی کمک نمی کند. در اینجا سه ​​جنبه مهم است: اولا ، سیاست های حفاظت از آب و هوا باید به شرکتهای پر انرژی توجه کند تا مدرن شوند و به شیوه ای دوستدار آب و هوا باشند. در سیستم تجارت گازهای گلخانه ای اروپا ، به شرکت ها زمان زیادی داده می شود تا به صورت مجوز انتشار رایگان به منظور تغییر به سمت تولید مناسب برای آب و هوا بپردازند. دوم ، انگیزه های پایداری آب و هوا می تواند مزایای رقابتی جدید و پایدار را ایجاد کند. اگر شرکتهای فولادی آلمانی یا اروپایی موفق به پیشگام تولید فولاد سازگار با آب و هوا شوند ، این نتایج حاصل می شود. سوم ، انتقال به یک اقتصاد کم کربن حاکی از تغییر ساختاری گسترده است که باعث ایجاد برنده هایی مانند تأمین کنندگان انرژی تجدید پذیر و بازنده هایی مانند بهره برداران از زغال سنگ خواهد شد. بنابراین تبدیل به پایداری به طور قابل توجهی مخالفان زیادی را در بخش های کربن بالا دارد.

آیا شهروندان و مصرف کننده بدون تغییر و تحول باید انجام دهند؟

جهش های فنی در بهره وری بخشی از این راه حل خواهد بود: سیستم های انرژی و تحرک سازگار با آب و هوا ، تولید صنعتی با بهره وری مناسب. اما ما همچنین باید سبک زندگی و تصمیمات خرید فردی خود را بررسی کنیم. تا زمانی که پروازهای طولانی مدت به روشی مطابق با شرایط آب و هوایی امکان پذیر نباشد ، با هر پرواز ماوراlantالنهر از بودجه سالانه گازهای گلخانه ای که در واقع در دسترس هر شهروند است ، بیشتر می شویم. ما می توانیم خودروهایی با گازهای گلخانه ای کم و محصولات با دوام تر خریداری کنیم. می توانیم سعی کنیم از 40 درصد غذایی که تولید می شود در سطل زباله در زندگی روزمره جلوگیری کنیم. اما ما همچنین می توانیم به مفاهیم رفاهی فکر کنیم که نه تنها به سرانه تولید ناخالص ملی معطوف شده اند. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که هنگامی که نیازهای اساسی آنها برآورده می شود ، افراد به ویژه در صورت وجود روابط قابل اعتماد در محیط زندگی آنها ، شبکه های اجتماعی ، امنیت در جوامع آنها ، قابلیت اطمینان نهادهای عمومی ، دسترسی به آموزش ، بهداشت و انصاف اجتماعی راضی می شوند. بیش از هر چیز ، ما مصرف کنندگان باید خود را شهروند ببینیم ، که خوشبختی آنها نه تنها به فرصت های مصرف بستگی دارد ، بلکه به شرایط برجسته زندگی خوب بستگی دارد. 

آیا تأمین اعتبار تحول واقعاً امکان پذیر است؟

اکثر مطالعات نشان می دهد که جامعه جهانی باید حدود دو درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را در تحول پایداری سرمایه گذاری کند ، و هزینه های تغییر محیط زیست بی حد و حصر به طور قابل توجهی بالاتر از اقدامات پیشگیرانه است. برای مثال ، برای ساخت انرژی های انعطاف پذیر در آب و هوا و زیرساخت های شهری ، سرمایه گذاری های قابل توجهی از قبل لازم است. در روند تحول ، همه چیز در مورد اجرای دارایی جوامع ، منافع و قابلیت های آینده در برابر منافع قدرتمند گذشته و حال است. سرمایه گذاری در زیرساخت های جدید سازگار با آب و هوا مانند سرمایه گذاری در ساخت و ساز سرمایه گذاری آموزشی است. آنها در ابتدا هزینه های زیادی هزینه می کنند ، اما به هر حال در آینده تأثیر مثبتی بر شرکت های ما خواهد گذاشت.

آیا می توان چرخش سبز را در برابر بحران غلبه کرد؟

این یک سوال باز است. به ویژه در کشورهای صنعتی مدیون غربی ، بسیج سرمایه گذاری های لازم برای ساخت زیرساخت های سازگار با آب و هوا دشوار است. فقط در معدود کشورها این بحث ها برای رشد بیشتر به منظور کاهش بیکاری بالا به طور فعال با بازسازی سبز اقتصادها در ارتباط است. بسیار مهم خواهد بود که با انتقال انرژی در آلمان و استراتژی های کم کربن دانمارک نشان دهیم که رقابت ، اشتغال و پایداری نیازی به تضاد نیست. در اسپانیا و سایر کشورهای بحران سرمایه گذاری های سبز کاهش یافته است. بنابراین ، این بحران ممکن است به طولانی شدن الگوهای رشد فسیلی منجر شود ، که به نوبه خود وابستگی به مسیر ایجاد می کند که انتقال به سازگاری آب و هوا را دشوارتر و گران تر در آینده می کند. نشانه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه اقتصادهای نوظهور می توانند تحول را به جای کشورهای در حال حاضر به شدت بدهکار OECD تحقق بخشند. چین ذخایر ارزی بالایی دارد که می تواند سرمایه گذاری های لازم را در بخش های کم کربن تأمین کند. بعلاوه ، اقتصادهای نوظهور به دلیل پویایی بالای اقتصادی در حال حاضر در حالت تحول اجتماعی و اقتصادی قرار دارند. در چنین شرایطی ، دستیابی به سمت پایداری می تواند آسان تر از کشورهای OECD آسیب پذیر و اصلاح شده باشد.

هر فرد چه کاری می تواند انجام دهد؟

من قبلاً چیزهای زیادی راجع به آنچه ما به عنوان مصرف کننده می توانیم بطور دقیق بگویم گفتم. اما اغلب اوقات بحث پایداری به عنوان یک بحث انصراف انجام می گیرد که مانع آن می شود. اما در نهایت ، همه ما باید برای توسعه شیوه زندگی تلاش کنیم که به زودی بتواند به نه میلیارد نفر برسد تا زندگی با عزت و امنیت در جوامع دموکراتیک را طی کنند. این در مورد یک جهان بینی جدید ، تغییر تفکر ما ، یک دستاورد فرهنگی تمدن است. اول از همه ، واقع گرایی لازم است - ما باید محدودیت های سیستم زمینی را که در آن می توان توسعه انسانی را بطور مداوم به دست آورد ، بپذیریم. همه چیز غیر مسئولانه خواهد بود 

سپس نوآوری های اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی ، یعنی خلاقیت و عزیمت برای ایجاد جوامع پایدار به دست می آید. اگر تماشا کنید که معماران متعهد شهرهای آب و هوایی را از نو اختراع می کنند ، این احساس به شما دست می دهد که سازگاری با آب و هوا ربطی چندانی به "بدون انجام کار" ندارد و کار زیادی با کارآفرینی است. و ما باید یاد بگیریم که عواقب طولانی مدت اقدامات خود را برای جوامع دیگر و بسیاری از نسل های بعدی در نظر بگیریم. این مسئله عدالت است.

درنهایت ، در مورد پذیرش مردم - در جامعه یگانه و به عنوان یک جامعه جهانی - است که ما باید مسئولیت پایداری سیستم زمین را به عهده بگیریم ، زیرا این تنها راه پیشگیری از شروع ما در ایجاد سیستم زمین با نتیجه نامعلوم در دهه های آینده است. تحول پایداری را با دوره عصر روشنگری مقایسه می کنم. در آن زمان ، چیزهای بزرگ نیز "اختراع شده" بودند: حقوق بشر ، حاکمیت قانون ، دموکراسی. امانوئل کانت به طرز شگفت انگیزی هسته اصلی این دوره را خلاصه کرده است. برای او ، جوهر روشنگری "تغییر در نحوه تفکر مردم" بود.

عکس / ویدئو: شاتر, DIE / مسنر, گزینه.