Gery Seidl
"Η Foxconn κατασκευάζει εργοστάσια στην Ινδία για πέντε δισεκατομμύρια δολάρια επειδή παράγουν φθηνότερα από την Κίνα." Ένας τίτλος. Καλός. Και επιπλέον? Πώς έπαιξε η Μπάγερν Μονάχου;
Οχι! Πληκτρολογώ σε μια Apple. Δίπλα μου το iPhone 6 και δίπλα της γυναίκας μου. Οπότε είμαι μέρος του παιχνιδιού. Φτιάχνουν ένα εργοστάσιο εξαιτίας μου. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Έχω ήδη τα πάντα.
Σκέφτομαι τι συνδέω με τη Foxconn και μου έρχεται στο μυαλό η αυτοκτονία. Οι εργαζόμενοι πετούν έξω από το παράθυρο γιατί οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο απάνθρωπες. Όχι μόνο όχι ευχάριστο για τον άνθρωπο, αλλά απάνθρωπο. Εκεί που το κάνουν τόσο άνετο για μένα. Τα πάντα συγχρονίζονται αυτόματα. Η διοίκηση μου μπορεί να εισάγει τα ραντεβού μου στο ημερολόγιό μου και ο τεχνικός μου μπορεί να τα διαβάσει. Ευχάριστος. Ευχαριστώ πολύ.
«Επειδή οι άνθρωποι θέλουν συνεχώς να είναι πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο γρήγορα και γι' αυτό πριονίζουν όλο και πιο σκληρά το κλαδί στο οποίο κάθονται».
Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα πράγματα να πάνε καλά για όλους; Ξέρω ότι η σκέψη είναι αφελής, αλλά εφόσον κανείς δεν μπορεί να μου δώσει μια οριστική απάντηση που να είναι και ανθρωπίνως δικαιολογημένη, η ερώτησή μου είναι θεμιτή. Λέγεται ότι η ζήτηση οδηγεί την αγορά. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη για να μπορέσει να ανθίσει η οικονομία...» Γιατί οι άνθρωποι θέλουν συνεχώς να είναι πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο γρήγορα και, ως εκ τούτου, πριονίζουν όλο και περισσότερο το κλαδί στο οποίο κάθονται.
Πιστεύουμε πραγματικά ότι είναι έξυπνο να διώχνουμε τους ντόπιους αγρότες στην Παραγουάη από τα χωράφια τους με φλογοβόλα για να φυτέψουν γενετικά τροποποιημένη σόγια, την οποία ταΐζουμε τις αγελάδες μας ώστε να παράγουν όχι τέσσερα αλλά 40 λίτρα γάλα την ημέρα; Ωστόσο, όχι 20 χρόνια, αλλά μόνο πέντε το πολύ. Υποτίθεται ότι είναι έξυπνο; Οχι! Αυτή είναι η οικονομική σκέψη. Οι πιπεριές από το Ισραήλ δεν μπορούν παρά να είναι φθηνότερες γιατί ενθαρρύνουμε τη μεταφορά της, διαφορετικά θα έπρεπε να κοστίσει 60 ευρώ. Γιατί το κάνεις αυτό? Επειδή είναι καλό;
«Αν η οικονομία πάει καλά, πάμε όλοι καλά.» Ένα σύνθημα της WKO που μου φαίνεται περισσότερο από αμφισβητήσιμο. Ίσως η WKO θα έπρεπε να ορίσει τι σημαίνει "καλό". Εννοείς τον μικρό μπακάλικο που μπορεί να προσφέρει τοπικά προϊόντα από βιοκαλλιεργητές σε δίκαιες τιμές στο κατάστημά του ή εννοείς μυστικές διαπραγματεύσεις με τη Monsanto, που θέλει να αποκτήσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πόσιμο νερό; Τι άλλο θέλουν είναι πολύ πέρα από το πεδίο αυτού του άρθρου.
Για ποια οικονομία μιλάμε; Παρεμπιπτόντως, δεν με σοκάρει η πρόταση της Monsanto. Υπήρξαν αρκετοί μεγαλομανείς στην ανθρώπινη ιστορία. Είμαι συγκλονισμένος από τους επιχειρηματικούς απεσταλμένους που συμμετέχουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση παρέχει κάλυψη. Εκεί κολλάει η κοινή μου λογική. Αυτό υπονομεύει όλα όσα μου έμαθαν για την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη, τη φιλανθρωπία, τη δικαιοσύνη και άλλες προφανείς ξένες λέξεις. Υπάρχει κάτι εκτός ισορροπίας!
«Δεν μπορείς να παίξεις τον βασιλιά. Οι άλλοι παίζουν τον βασιλιά. Αν δεν προσκυνήσουν τον θρόνο σου, δεν είσαι βασιλιάς».
Η δασκάλα μου υποκριτικής απάντησε κάποτε στην ερώτηση: «Πώς παίζεις έναν βασιλιά;»: «Καθόλου. Δεν μπορείς να παίξεις τον βασιλιά. Οι άλλοι παίζουν τον βασιλιά. Αν δεν υποκύψουν στο θρόνο σου, δεν είσαι βασιλιάς.» Οπότε αναρωτιέμαι γιατί συνεχίζουμε να εκτρέφουμε βασιλιάδες στη δημοκρατία μας; Γιατί μας φτύνουν συνέχεια οι «ίσοι» στο σύστημά μας; Αβίαστα παρακάμπτουν νόμους που μπορεί μια μέρα να σκοντάψουν στον εαυτό τους. Αυτοί που θεωρούνται πάντα αθώοι. Δεν ήταν μια φορά για την εξυπηρέτηση του λαού; Με συγχωρείτε, η αφέλειά μου με έχει αποσπάσει για άλλη μια φορά από τις οικονομικές σκέψεις.
Η κοινωνία μας καθοδηγείται από τον Nasdag. Από το ΑΤΧ. Από το Dax. Ποιος είναι ο DAX; Ο φίλος του marten που μου τρώει τα καλώδια στο αυτοκίνητο; Οδηγούμαστε από προβλέψεις, στατιστικές, γεγονότα και αριθμούς. Εργαζόμαστε σύμφωνα με προ-δομημένες διαδικασίες σε καθορισμένες ώρες. Όλα είναι μετρήσιμα. Το iPhone μου λέει πότε μίλησα σε ποιον και για πόσο καιρό. Πόσο καιρό μου παίρνει για να φτάσω από το Α στο Β. Έχω πίστωση κλήσεων και όγκο δεδομένων που μπορώ να χρησιμοποιήσω. Εισάγεται και χρεώνεται στο τέλος του μήνα.
Υπάρχει όμως ένα πράγμα που ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει ακόμα. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε ακόμα την ευτυχία μας. Δεν μπορείς να μετρήσεις πώς νιώθει μια μητέρα όταν το παιδί της τρέχει στην αγκαλιά της για πρώτη φορά. Ή μήπως ξέρετε έναν πίνακα στον οποίο βρίσκω: "τρέξτε στην αγκαλιά ενός παιδιού - 217 τύχη"; Όχι, αυτό δεν υπάρχει.
Ένα ηλιοβασίλεμα στην κορυφή του βουνού με το κατάλληλο άτομο δίπλα σας. Μια εργάσιμη μέρα στη σωστή εταιρεία. Ένα μαλακό αυγό από την χαρούμενη κότα. Ένα ευχαριστώ από τη γειτόνισσα όταν μεταφέρατε την τσάντα της στον δεύτερο όροφο. Το ένατο του Μπετόβεν. Μπορεί κανείς να συνεχίσει αυτή τη λίστα επ' αόριστον.
Όταν δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. που πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους επειδή μια θρησκεία προϋποθέτει και πάλι να διώξει και ενδεχομένως να σκοτώσει όσους σκέφτονται διαφορετικά ή επειδή μια κυβέρνηση μαίνεται κατά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εάν επιτρέπεται σε κάθε άνθρωπο να κάνει αυτό που του προορίζεται, απλά να ζήσει, τότε είμαστε στο σωστό δρόμο.
Αν βρούμε ξανά ΑΥΤΕΣ τις αξίες, δεν μπορεί να μας συμβεί τίποτα. Θα μάθουμε ξανά να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις και να μην επαναπαυόμαστε μέχρι να πάρουμε μια οριστική απάντηση. Η κοινωνία μας επανέρχεται σε ισορροπία. Κλείνω το Mac Air μου και λέω πολύ ήσυχα, "Παρακαλώ. Ευχαριστώ."
Φωτογραφία / Βίντεο: Γκάρυ Μιλάνο.
