Orchard Meadow Day: kwiaty, brzęcząca różnorodność i sękate drzewa

Po raz pierwszy w tym roku obchodzony będzie ogólnoeuropejski Dzień Łąkowego Sadu. Ostatni piątek kwietnia został wybrany na tę wyjątkową okazję z inicjatywy ARGE Streuobst i patronackiej organizacji ochrony środowiska. Z jednej strony chce się podkreślić tradycyjny sposób uprawy owoców jako ostoi różnorodności biologicznej, az drugiej strony apelować o jego zachowanie. także │ stowarzyszenie ochrony przyrody │ zwraca uwagę na wielkie znaczenie sadów łąkowych dla rodzimej różnorodności biologicznej 30 kwietnia i realizuje projekty dla dudków i sów puszczyków.

Zbieranie owoców, picie słodkiego cydru i koszenie kosą - wszystkie te obrazy przychodzą na myśl, gdy pomyślimy o wiejskich sadach łąkowych, które jeszcze kilka lat temu otaczały każde gospodarstwo. Nie tylko ludzie czerpią korzyści z tej części krajobrazu kulturowego, ale także wiele zwierząt i roślin jest zależnych od tego szczególnego siedliska.

Co sprawia, że ​​sady są tak wyjątkowe

Z jednej strony, dzięki dużej różnorodności starych i typowych dla regionu odmian jabłek, gruszek, wiśni i śliwek, stanowią one ważny rezerwuar genów dla hodowli roślin uprawnych.Drzewa owocowe w każdym wieku i wielkości są losowo rozrzucone na użytkach zielonych w pewnej odległości od siebie nawzajem. Z drugiej strony połączenie populacji drzew i powierzchni łąk imituje zarówno siedlisko rzadkiego lasu, jak i otwartego pola. Do tego obfitość pożywienia: wiosną kwiaty przyciągają dzikie pszczoły, pszczoły miodne i wszelkiego rodzaju inne owady, jesienią owoce doceniają liczne ptaki i ssaki, w tym kosy i jelenie. Tę dużą społeczność uzupełniają dudek, sowa sowa i pójdźka, które wykorzystują dziuple drzew jako miejsca lęgowe.

wymaga opieki i konserwacji

Jednak „siedlisko sadownicze” jest poważnie zagrożone. Tylko w latach 1965-2000 zakłada się utratę 70 proc. powierzchni sadów łąkowych w Europie Środkowej. Przede wszystkim duży wysiłek włożony w zarządzanie, które jest bardzo czasochłonne i pracochłonne, powoduje zanikanie sadów. Utrzymanie sadów łąkowych lub tworzenie nowych wymaga nie tylko aktywnego zaangażowania, ale także specjalnych środków finansowych, takich jak m.in. B. dla służb ochrony przyrody w rolnictwie (ÖPUL).

Związek Ochrony Przyrody – zaangażowanie na rzecz mieszkańców sadów łąkowych

Stowarzyszenie ochrony przyrody nadzoruje obecnie kilka projektów mających na celu zapewnienie (przetrwania) życia mieszkańcom sadów: na przykład w Burgenlandzie realizowany jest projekt ochrony i promocji sowy, która zamieszkuje około 17 obszarów na południu kraju. „Druga najmniejsza rodzima sowa jest uważana za krytycznie zagrożoną i preferuje półotwarte krajobrazy o małej strukturze, bogate w drzewa i szeroko wykorzystywane jako siedliska. Jako hodowca jaskiniowy jest zależny od obecności większych dziupl lub budek lęgowych” – mówi kierownik projektu Klaus Michalek. W ramach projektu w odpowiednich miejscach zostanie zainstalowanych 20 budek lęgowych, które będą regularnie sprawdzane w celu poprawy dostępności miejsc lęgowych i śledzenia wzrostu populacji.

W Górnej Austrii stowarzyszenie ochrony przyrody postawiło sobie za cel zachęcenie migrujących dudków, które znajdują się na Czerwonej Liście jako zagrożone, do pozostania i rozmnażania się. „Chcielibyśmy uzupełnić zasięg naturalnych jaskiń o specjalne budki lęgowe na odpowiednich obszarach, aby promować stałą kolonizację sadów łąkowych, takich jak park przyrody Obst-Hügel-Land” – informuje Julia Kropfberger z Związku Ochrony Przyrody Górnej Austrii.