De post-democratie na Crouch

De term post-democratie Britse socioloog en politicoloog Colin Crouch geschetst in zijn veelgeprezen werk van hetzelfde van het jaar 2005 een democratisch model waarvan de excessen voorbereiding van de politieke wetenschappers in Europa en de VS sinds het einde van de 1990er jaren ongemak. Deze omvatten de groeiende politieke invloed van de economische actoren en supranationale organisaties, de toenemende ontkrachting van nationale staten, en de afnemende bereidheid om deel te nemen als burgers. Crouch vat deze fenomenen samen in een concept - de post-democratie.

Zijn basisscriptie is dat politieke besluitvorming in westerse democratieën in toenemende mate wordt bepaald en gelegitimeerd door economische belangen en actoren. Tegelijkertijd worden de pijlers van de democratie, zoals het algemeen belang, de belangstelling en het sociale evenwicht en de zelfbeschikking van de burgers, achtereenvolgens uitgehold.

Colin Crouch, geboren 1944 in Londen, is een Britse politicoloog en socioloog. Met zijn tijd-diagnostische werk over post-democratie en het gelijknamige boek werd hij internationaal bekend.

Het post-democratische politieke systeem beschreven door Crounch wordt gekenmerkt door de volgende kenmerken:

De schijndemocratie

Vanuit formeel oogpunt worden democratische instellingen en processen gehandhaafd in post-democratie, zodat het politieke systeem op het eerste gezicht als intact wordt beschouwd. De facto worden democratische beginselen en waarden echter minder belangrijk en het systeem wordt een "schijndemocratie in het institutionele kader van een volwaardige democratie".

Partijen en verkiezingscampagne

Partijpolitiek en verkiezingscampagnes worden steeds meer bevrijd van inhoud die later het feitelijke overheidsbeleid vorm zou geven. In plaats van een sociaal debat over politieke inhoud en alternatieven, zijn er gepersonaliseerde campagnestrategieën. De verkiezingscampagne wordt een politieke zelfsturing, terwijl de echte politiek zich achter gesloten deuren afspeelt.
Partijen vervullen voornamelijk de functie van het uitbrengen van stemmen en worden in toenemende mate irrelevant, aangezien hun rol als bemiddelaar tussen burgers en politici steeds meer wordt gedelegeerd aan opinieonderzoeksinstituten. In plaats daarvan richt het partijapparaat zich op het geven van zijn leden persoonlijke voordelen of kantoren.

Het algemeen welzijn

Politieke inhoud komt in toenemende mate voort uit de wisselwerking tussen politieke en economische actoren die direct betrokken zijn bij politieke beslissingen. Deze zijn niet op welzijn gericht, maar dienen voornamelijk winst- en stemmaximalisatie. Het algemeen welzijn wordt het best begrepen als een welvarende economie.

media

Massamedia werken ook vanuit een economische logica en kunnen hun democratische rol als vierde macht in de staat niet langer uitoefenen. Controle over de media is in handen van een kleine groep mensen die politici helpen het "probleem van massacommunicatie" op te lossen.

De apathische burger

De burger is de facto machteloos in het model van Crounchs. Hoewel hij zijn politieke vertegenwoordigers kiest, hebben ze niet langer de mogelijkheid om hun belangen in dit politieke systeem te verdedigen. In principe speelt de burger een stille, zelfs apathische rol. Hoewel hij de media-gemedieerde enscenering van de politiek kan bijwonen, heeft hij zelf nauwelijks enige politieke invloed.

Economisering van de samenleving

De drijvende kracht achter politieke actie, volgens Crouch, zijn overwegend economische belangen vertegenwoordigd door de rijke sociale elite. In de afgelopen decennia is het in staat gebleken om een ​​neoliberaal wereldbeeld te installeren in brede lagen van de bevolking, waardoor het gemakkelijker voor hen is om hun belangen te verdedigen. Burgers zouden gewend zijn geraakt aan neoliberale retoriek, ook al druist dit in tegen de eigen politieke belangen en behoeften.
Voor verkrachting is neoliberalisme zowel de oorzaak als het instrument van toenemende post-democratisering.

Maar Crouch ziet dit proces nadrukkelijk niet als ondemocratisch, omdat de rechtsstaat en het respect voor mensenrechten en burgerrechten grotendeels intact blijven. Hij geeft gewoon toe dat ze niet langer de motor van de politiek van vandaag zijn.

Maar Crouch ziet dit proces nadrukkelijk niet als ondemocratisch, omdat de rechtsstaat en het respect voor mensenrechten en burgerrechten grotendeels intact blijven. Hij geeft gewoon toe dat ze niet langer de motor van de politiek van vandaag zijn. Hij beschrijft een veel geleidelijker verlies van kwaliteit, de ervaring van de westerse democratieën in zijn ogen, door het draaien weg van de democratische beginselen van burgerparticipatie en gericht op het algemeen welzijn, het combineren van belangen en het beleid van de sociale integratie.

Kritiek op Crouch

De kritiek op het model van postdemocratie door politicologen is zeer divers en gepassioneerd. Het is gericht tegen, bijvoorbeeld, de 'apathische burger', gepostuleerd door Couch, die tegen een hausse van maatschappelijke betrokkenheid is. Er wordt ook beweerd dat democratie "hoe dan ook" een elitaire zaak is en altijd al is geweest. Een modeldemocratie, waarin de invloed van economische elites beperkt zou zijn en alle burgers actief zouden deelnemen aan het politieke discours, heeft waarschijnlijk nooit bestaan. Last but not least, een centrale zwakte van zijn concept wordt gezien in het gebrek aan empirische basis.

Een modeldemocratie, waarin de invloed van economische elites beperkt zou zijn en alle burgers actief zouden deelnemen aan het politieke discours, heeft waarschijnlijk nooit bestaan.

Desalniettemin beschrijft Crouch, en met hem een ​​hele generatie politieke wetenschappers in Europa en de Verenigde Staten, precies wat er elke dag voor onze ogen gebeurt. Hoe anders te verklaren dat een neo-liberaal beleid - die een hele wereldeconomie tegen de muur heeft gedreven, zijn publieke middelen bereid om te dekken private-sector verliezen award en blijft armoede, werkloosheid en sociale ongelijkheid versterkt - was niet zo lang geleden weggestemd?

En Oostenrijk?

De mate waarin Crouch'sche Postdemokratie in Oostenrijk is al een realiteit, ging Wolfgang PLAIMER, voormalig wetenschappelijk medewerker verbonden aan de Johannes Kepler Universiteit van Linz, na. Volgens hem heeft Crouch in veel opzichten gelijk met betrekking tot de Oostenrijkse democratie. Met name de verschuiving van politieke beslissingen van het nationale naar een supranationale niveau versterkt de post-democratische tendensen in dat land. Op dezelfde manier kan een verschuiving van de macht van de bevolking in de richting van economische en kapitaal, alsmede door de wetgever in de richting van uitvoerende macht worden gezien duidelijk Volgens PLAIMER. PLAIMER kritiek op de Crouch'schen model gericht op zijn idealisering van de welvaartsstaat als een "gouden eeuw van de democratie": "De verheerlijking van de democratie van de verzorgingsstaat en de daaruit voortvloeiende overwaardering van de huidige democratisch tekort is misleidend," zei PLAIMER en gerechtvaardigd is voor een deel met een aanzienlijke democratische tekorten die al bestond in de 1960er en 1070er in Oostenrijk.

Prof. Reinhard Heinisch, hoofd van de politieke wetenschap onderzoeksgroep toekomst van de democratie en het Departement Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van Salzburg, lokaliseert ook in Crouch'schen Postdemokratie- termijn een vleugje polemiek en miste de empirische verifieerbaarheid van hij verschijnselen gepostuleerd. Bovendien ziet hij de postdemocratie van Crouch'sche eerder in de Angelsaksische wereld. Dat betekent echter niet dat de genoemde punten van kritiek niet gelden voor Oostenrijk.
Heinisch ziet de zogenaamde karteldemocratie als een bijzonder tekort van de Oostenrijkse democratie. Dit is een quasi-kartel dat politiek is opgebouwd, met regeringspartijen die de allocatie van posten in overheidsinstanties, media en staatsbedrijven al decennialang strategisch beïnvloeden. "Deze gevestigde machtsstructuren stellen beide partijen in staat grotendeels te regeren los van de wil van hun leden en de meerderheid van de bevolking," zei Heinisch.

Crouch herinnert ons eraan dat een intacte democratie geen vanzelfsprekendheid is en bij nader inzien waarschijnlijk nooit is geweest. Als we dus verwerpen de "spook van de post-democratie" en willen leven in een democratie, op basis van het algemeen welzijn, een van belangen en sociale compensatie is uitgelijnd en in de juiste daadwerkelijk afkomstig is van de burgers, dan is het waarschijnlijk van essentieel belang om het dienovereenkomstig te gebruiken.

Conclusie voor de post-democratie van Crouch

Of de post-democratie van Crouch volledig empirisch verifieerbaar of van toepassing is op Oostenrijk of niet, er ontbreken ook in Duitsland geen democratische tekorten. Of het nu gaat om de feitelijke ondergeschiktheid van het parlement aan de federale regering of onze 'volksvertegenwoordigers' van de partijlijn, de ineffectiviteit van referenda of het gebrek aan transparantie van politieke beslissingen en competenties.

Crouch herinnert ons eraan dat een intacte democratie geen vanzelfsprekendheid is en bij nader inzien waarschijnlijk nooit is geweest. Als we dus verwerpen de "spook van de post-democratie" en willen leven in een democratie, op basis van het algemeen welzijn, een van belangen en sociale compensatie is uitgelijnd en in de juiste daadwerkelijk afkomstig is van de burgers, dan is het waarschijnlijk van essentieel belang om het dienovereenkomstig te gebruiken.

Dit besef is waarschijnlijk ook de drijvende kracht achter de talrijke democratie-initiatieven die in Oostenrijk werken, zowel voor de juridische uitbreiding als voor het toenemend gebruik van directe democratische instrumenten. Als een democratiebewuste burger moeten we in staat zijn om onze handtekening te petitioneren, deze initiatieven ondersteunen door middel van onze tijd, energie of donatie, of op zijn minst hun gedachten en eisen aan onze persoonlijke omgeving doorgeven.