Keuze
Licence to Clear, een nieuw rapport van Greenpeace International, dringt er bij nationale en regionale overheden op aan om een vluchtige kans te grijpen om in te grijpen in een groot gebied dat is aangewezen voor ontbossing door palmolie in de provincie Papua. Sinds 2000 heeft het voor plantages goedgekeurde bosgebied in de provincie Papua een oppervlakte van bijna een miljoen hectare - een gebied dat bijna twee keer zo groot is als het eiland Bali. [1]
Het zal voor Indonesië bijna onmogelijk zijn om zijn verplichtingen uit de Overeenkomst van Parijs na te komen als de naar schatting 71,2 miljoen ton boskoolstof die is opgeslagen in de plantageconcessiegebieden die zijn gereserveerd voor ontbossing in de provincie Papua, wordt vrijgegeven. [2] Het grootste deel van dit bos blijft voorlopig intact. Daarom zou het omkeren van deze stap door permanente bescherming te bieden voor niet-opgeëiste bosgebieden en de gebruikelijke landrechten van Indonesië te erkennen, het belangrijkste moment kunnen zijn om later dit jaar naar de VN-conferentie van de partijen te gaan.
Het rapport constateerde systematische schendingen van vergunningsregels wanneer plantages gedwongen werden in beboste gebieden. Tot overmaat van ramp hebben de maatregelen die de nationale regering heeft genomen om bossen en heidevelden te beschermen - zoals het bosmoratorium en het oliepalmmoratorium - de beloofde hervormingen niet waargemaakt en worden ze gehinderd door een slechte uitvoering en een gebrek aan afdwingbaarheid. In feite kan de regering de recente afname van de ontbossing in Indonesië nauwelijks waarderen. In plaats daarvan is de marktdynamiek, waaronder de vraag van consumenten naar aanleiding van het verlies aan biodiversiteit, branden en mensenrechtenschendingen in verband met palmolie, grotendeels verantwoordelijk voor de achteruitgang. Helaas is er een ramp op handen, aangezien de palmolieprijzen stijgen en plantagegroepen in West-Papua enorme, niet-opgeëiste bosbanken hebben.
De pandemie maakte de zaken alleen maar erger toen de regering de controversiële Omnibus Job Creation Act invoerde, ontworpen door oligarchische belangen om milieu- en gezondheids- en veiligheidsmaatregelen te ontmantelen. Bovendien is er geen vooruitgang geboekt bij het erkennen van de rechten van inheemse volkeren. Tot dusverre is geen enkele inheemse gemeenschap in West-Papoea erin geslaagd om formele wettelijke erkenning en bescherming van hun land als inheems bos te verkrijgen (Hutan Adat). In plaats daarvan hebben ze gezien dat hun land aan bedrijven werd overgedragen zonder hun vrije en voorafgaande toestemming.
Kiki Taufik, wereldwijd hoofd van de Indonesische boscampagne bij Greenpeace Zuidoost-Azië, zei: “Systemische boshervormingen zijn niet doorgevoerd ondanks de kansen die zijn ontstaan door een decennium lang bosmoratorium en de internationale bosbeschermingsfondsen die al beschikbaar zijn gesteld, en ze bieden aanzienlijk meer. Voordat er meer middelen worden vrijgemaakt, moeten internationale partners en donoren duidelijke en strikte criteria definiëren, waarbij volledige transparantie een eerste vereiste is. Dit zou ervoor zorgen dat ze de effectieve uitvoering van de inspanningen van Indonesië voor goed bosbeheer ondersteunen en een verslechterende klimaatcrisis voorkomen.
“Ons onderzoek bracht sterke relaties en overlappende belangen aan het licht tussen Indonesische politieke elites en plantagebedrijven in de provincie Papua. Voormalige ministers van het kabinet, leden van het Huis van Afgevaardigden, invloedrijke leden van politieke partijen en hoge gepensioneerde militairen en politieagenten zijn geïdentificeerd als aandeelhouders of directeuren van plantagebedrijven die in de casestudies van het rapport worden vermeld. Dit maakt een cultuur mogelijk waarin wetgeving en beleidsvorming worden verstoord en rechtshandhaving wordt verzwakt. Ondanks de belofte van een herziening van de palmolievergunning, hebben bedrijven nog steeds vergunningen voor primaire bosgebieden en moerassen waarvan de bescherming is verwijderd, en het lijkt erop dat geen enkel gebied opnieuw is ingevoerd in het bosgebied. "
Eind februari adviseerde een vergunningenteam onder leiding van de gouverneur van de provincie Papua Barat om meer dan een dozijn plantagevergunningen in te trekken en de bosgebieden duurzaam te beheren door hun inheemse eigenaren. [3] Als de leiding van de naburige provincie Papoea neemt een evenzo stoutmoedige houding aan en de nationale regering steunt beide provincies, de onschatbare bossen van West-Papoea zouden de decimering kunnen vermijden die bossen elders in Indonesië heeft getroffen.
Het volledige rapport hier
Opmerkingen:
[1] Het goedgekeurde bosgebied voor plantages bedraagt 951.771 ha; Bali heeft een oppervlakte van 578.000 hectare.
[2] Dit cijfer komt overeen met bijna de helft van de jaarlijkse CO2-uitstoot van de internationale luchtvaart in 2018 (Die).
[3] Gezamenlijk persbericht van de provincie Papua Barat en de Commissie voor corruptiebestrijding
Die
Foto's: Greenpeace
