പ്രയാസകരമായ ഉയരങ്ങളിൽ - മീര കോലെൻക്കിന്റെ നിര

ഡോ വില്യം മാസ്റ്റേഴ്സ്: "അവരുടെ കൊടുമുടി ഒമ്പത് സെക്കൻഡിനുശേഷം എന്റെ അളവുകൾ എടുത്തു."
വേശ്യ: "അവനെ നിയമിച്ചു."
ഡബ്ല്യുഎം: "നിങ്ങൾക്ക് രതിമൂർച്ഛ ഇല്ലായിരുന്നു?"
പി: "നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഗുരുതരമാണോ?"
ഡബ്ല്യുഎം: "അതെ, തീർച്ചയായും. നിങ്ങൾക്ക് രതിമൂർച്ഛയുണ്ടെന്ന് നടിച്ചോ? വേശ്യകൾക്കിടയിൽ ഇത് ഒരു സാധാരണ രീതിയാണോ?
പി: "ഒരു കന്ത് ഉള്ള എല്ലാ ആളുകൾക്കും ഇത് ഒരു പതിവാണ്. സ്ത്രീകൾ രതിമൂർച്ഛയിൽ അഭിനയിക്കുന്നു, മിക്കവാറും എല്ലാം ഞാൻ പറയും.
ഡബ്ല്യു.എം: "എന്നാൽ ഒരു സ്ത്രീ എന്തിനാണ് അത്തരമൊരു വിഷയത്തിൽ നുണ പറയുന്നത്?"
1950, 1960 വർഷങ്ങളിൽ മനുഷ്യ ലൈംഗിക പെരുമാറ്റരംഗത്തിന് തുടക്കമിട്ട രണ്ട് അമേരിക്കൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരായ വില്യം മാസ്റ്റേഴ്സ്, വിർജീനിയ ജോൺസൺ എന്നിവരെക്കുറിച്ചുള്ള "മാസ്റ്റേഴ്സ് ഓഫ് സെക്സ്" എന്ന പരമ്പരയുടെ തുടക്കം ഈ ഡയലോഗ് അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.

"ഈ വിഷയത്തിൽ" ഒരു സ്ത്രീ എന്തിനാണ് നുണ പറയേണ്ടത് എന്ന ചോദ്യം 50 വർഷങ്ങളിലെ വിവേകപൂർണ്ണമായ അമേരിക്കയിൽ തുറന്നുകാട്ടാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല. അടിസ്ഥാനപരമായി, ലൈംഗികത എന്നത് അടച്ച വാതിലുകൾക്ക് പിന്നിൽ നടന്നതും വൈവാഹിക ചുമതലയേക്കാൾ ആസ്വാദ്യകരവുമായിരുന്നു. സാമൂഹിക ചട്ടക്കൂട്, ഒരു പുരുഷനും സ്ത്രീയും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം, പലപ്പോഴും മറ്റ് സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങൾ സാധ്യമാക്കുന്ന ഒരു അലിബി ഫംഗ്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. തികച്ചും സ്വാഭാവികമായും ഇരട്ടത്താപ്പ് ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു സമൂഹം അതിന്റെ ഫലമായിരുന്നു. യൂറോപ്പിൽ, കാര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമായി കാണുന്നില്ല.
വിവാഹേതര ലൈംഗികബന്ധത്തിന് മുമ്പുള്ള ലൈംഗികബന്ധം സാമൂഹികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല, എന്നാൽ ഇത് നിയമവിരുദ്ധമായി പ്രധാനമായും ബാധിച്ച സ്ത്രീകളെ, ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണ കാരണം വന്നതാകണം. എന്നിരുന്നാലും, ലൈംഗിക പങ്കാളി സ്വവർഗരതിയില്ലാത്ത കാലത്തോളം ശിക്ഷിക്കപ്പെടാത്ത നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കാൻ പുരുഷന്മാർക്ക് കഴിഞ്ഞു. വളരെക്കാലം സ്വവർഗരതി ഉൾപ്പെടുത്തേണ്ട ലൈംഗിക അസ്വാഭാവികത (മാസ്റ്റേഴ്സും ജോൺസണും പോലും തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഭേദപ്പെടുത്താവുന്ന ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയിൽ നിന്നുള്ളവരായിരുന്നു) ലളിതമായ പ്രത്യുൽപാദന പ്രവർത്തനത്തിനപ്പുറമുള്ള എല്ലാം.

"രതിമൂർച്ഛയ്‌ക്ക് ഒരു സ്ത്രീക്ക് പുരുഷനെ ആവശ്യമില്ല അല്ലെങ്കിൽ അവനില്ലാതെ കൂടുതൽ തീവ്രമായ രതിമൂർച്ഛ അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും എന്നത് ലൈംഗിക വിമോചനത്തിനിടയിലും സ്ഫോടനാത്മകത ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും നഷ്ടപ്പെടാത്ത അസുഖകരമായ സത്യമാണ്."

സ്ത്രീ മോഹം വളരെക്കാലം കാര്യമായ പങ്ക് വഹിച്ചില്ല. ഇത് ഭാര്യമാരെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതല്ല. പുരുഷ മേധാവിത്വമുള്ള ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ അനുഭവപ്പെട്ട (അല്ലെങ്കിൽ അനുഭവിക്കേണ്ട) ഒരേയൊരു സ്ത്രീ വേശ്യയായിരുന്നു. അവളോടൊപ്പം മറ്റൊരു ലൈംഗികത അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും, അത് വിലക്കുകളുടെ സ്വാധീനം കുറവായിരുന്നു.
മിക്ക കേസുകളിലും, ലൈംഗികബന്ധം ഒരു വൈവാഹികത്തിലോ വാണിജ്യപരമായ പശ്ചാത്തലത്തിലോ ഉള്ള ഭാര്യക്ക് വലിയ സന്തോഷമായിരുന്നില്ല എന്നത് ഡോക്ടർമാർക്കും ശാസ്ത്രജ്ഞർക്കും ഇടയിൽ ഒരു പ്രശ്‌നമായിരുന്നില്ല.
വേശ്യയുമായി സംഭാഷണത്തിൽ മാസ്റ്റേഴ്സ് തുറന്നതിനാൽ - ഒരു വേശ്യാലയത്തിൽ അദ്ദേഹം ആദ്യത്തെ പഠനം നടത്തി - നടിച്ച രതിമൂർച്ഛയുടെ കുറ്റസമ്മതത്തെക്കുറിച്ച്, അതിനാൽ, ഒരു പുതിയ ലോകം.
തുടക്കത്തിൽ വിശാലമായ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുള്ള തന്റെ സെക്രട്ടറി മാത്രമായിരുന്ന ജോൺസൺ, വ്യാജ രതിമൂർച്ഛയുടെ ചോദ്യത്തിന് വളരെ ഉചിതമായി ഉത്തരം നൽകുന്നു: "ഒരു പുരുഷനെ ക്ലൈമാക്സിലേക്ക് വേഗത്തിൽ കൊണ്ടുവരാൻ, അങ്ങനെ അവൾക്ക് (സ്ത്രീക്ക്) വീണ്ടും ചെയ്യാൻ കഴിയും, അവൾ ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് വരെ." ഇന്ന്, ഒരുപക്ഷേ ഇപ്പോഴും സാധുവായ ഉത്തരം, കാരണം "രതിമൂർച്ഛ നുണ" എന്നത് ഇപ്പോഴും ഒരു സ്ത്രീയുടെ ലൈംഗിക ജീവിതത്തിന്റെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ്.

ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന്റെ ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് ഒരു സ്ത്രീക്ക് പാരമ്യത്തിലെത്താൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ ലൈംഗിക അപര്യാപ്തത ഉണ്ടാകുമെന്ന് മാസ്റ്റേഴ്സും ജോൺസണും ധരിച്ചു. ഈ സ്ത്രീകളിൽ പലർക്കും സ്വയംഭോഗത്തിലൂടെ എളുപ്പത്തിൽ വീണ്ടും പാരമ്യത്തിലെത്താൻ കഴിയുമെങ്കിലും. എന്നിരുന്നാലും, ലൈംഗിക പണ്ഡിതൻ ഷേർ ഹൈറ്റ്, ഇന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നത് 70 ശതമാനം സ്ത്രീകൾക്ക് ക്ലാസിക് ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലൂടെ രതിമൂർച്ഛയിലേക്ക് വരാൻ കഴിയില്ല എന്നാണ്. അതിനാൽ ഇത് ഒഴിവാക്കലേക്കാൾ നിയമമാണ്.

രതിമൂർച്ഛയ്‌ക്കുള്ള ഒരു സ്ത്രീക്ക് പുരുഷനെ ആവശ്യമില്ല അല്ലെങ്കിൽ അവനില്ലാതെ കൂടുതൽ തീവ്രമായ രതിമൂർച്ഛ അനുഭവിക്കാൻ കഴിയുന്നത് അസുഖകരമായ സത്യമാണ്, ലൈംഗിക വിമോചനം സ്ഫോടനാത്മകത നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ലെങ്കിലും. ഒരുപക്ഷേ നേരെമറിച്ച്. നമ്മുടെ ഇന്നത്തെ ലിബറലിറ്റി ദീർഘകാലമായി സ്ഥാപിതമായ സ്റ്റീരിയോടൈപ്പുകളും തെറ്റായ വിവരങ്ങളും യാന്ത്രികമായി റദ്ദാക്കില്ല. ഒരേസമയം രതിമൂർച്ഛ ഒരു റൊമാന്റിക് ആശയമാണ്, പക്ഷേ ഇത് ഒരു മാനദണ്ഡമല്ല. ഈ നിശ്ചിത ആശയത്തിൽ നിന്ന് നാം സ്വയം സ്വതന്ത്രരാകണം.

ഫോട്ടോ / വീഡിയോ: ഓസ്കാർ ഷ്മിത്ത്.