in ,

Clicktivism - نامزدی با کلیک

Clicktivism

شکل نسبتاً جدید مشارکت شهروندان باعث می شود این دور تحت عنوان "Clicktivism" برگزار شود. این در اصل به معنای سازماندهی اعتراضات اجتماعی با استفاده از رسانه های اجتماعی است. پیوند با این پدیده به اصطلاح "slacktivism" است ، کلمه کلیدی که حتی آن را به لیست آمار کلمات سال در آکسفورد دیکشنری تبدیل کرده است. این ترکیبی از کلمات انگلیسی slacker (faullenzer) و فعال (فعال) است و به سطح پایینی از تعهد شخصی که به این شکل از مشارکت مدنی نیاز دارد اشاره می کند. بنابراین ، مفهوم منفی کلمه به سختی جای تعجب ندارد ، زیرا فرضیه "فعالان دیجیتال" است ، با تلاش حداقلی و بدون تعهد شخصی برای به دست آوردن وجدان روشن و یک نفس رضایت بخش.

دستاورد ها: بزرگترین موفقیت جامعه مدنی در سالهای اخیر به دلیل کلیک گرایی است: اولین طرح شهروندان اتحادیه اروپا (EBI) "Right2Water" در یک چهارم از کل کشورهای عضو اتحادیه اروپا مجبور شد یک میلیون هوادار پیدا کند تا کمیسیون اتحادیه اروپا با این موضوع سر و کار داشته باشد. غالباً از طریق طومارهای آنلاین ، سرانجام امضای افتخار 1.884.790 جمع آوری شد. به همین ترتیب ، مقاومت عظیم در برابر توافق های تجارت آزاد مورد بحث و گفتگو CETA و TTIP به فعالیت دیجیتالی سازمان های غیردولتی اروپایی اعتبار می یابد: شهروندان عظیم اروپایی 3.284.289 علیه آن صحبت کرده اند.

انتقاد به شکل دیجیتالی فعال گرایی در همین جا متوقف نمی شود. منتقدین می گویند ، بدست آوردن شکستی در زندگی واقعی تأثیر چندانی نخواهد داشت و حتی تعامل سیاسی "واقعی" را در احزاب ، انجمن ها یا ابتکارات شهروندان محلی جابجا می کند. از آنجا که اعتراضات مجازی غالباً دارای تخصص بالایی در بازاریابی هستند ، فرض بر این است که آنها جنبش های اجتماعی را نیز به عنوان تبلیغات تبلیغاتی صرف درک می کنند. فست فود دموکراتیک. آخر اینکه ، آنها شکاف دیجیتالی را در جامعه تقویت می کنند و از این طریق گروه های حاشیه نشین سیاسی را با محرومیت بیشتری به حاشیه رانده می کنند.

Clicktivism - دستاوردهای جامعه مدنی

از سوی دیگر ، موفقیتهای چشمگیر وجود دارد که در عین حال این شکل از تعامل مدنی را نشان داده است. به عنوان مثال ، آزادی یک فعال حقوق بشر Ai Weiwei توسط مقامات چینی در سال 2011 ، سازمان تحریم علیه سوپر مارکت ارگانیک Whole Foods یا از طرف دیگر ، کمپین های شلوغی موفقیت آمیز مانند kiva.org یا kickstarter را انجام داد. دومی موفق شد یک میلیارد دلار برای پروژه های فیلم ، موسیقی و هنری در سال 2015 بسیج کند.
به همین ترتیب ، جنبش جهانی stop-TTIP از طریق رسانه های اجتماعی شبکه سازی شد و این اتحاد را قادر ساخت تا بیش از سازمان های 500 در سراسر اروپا تشکیل دهد. و نکته آخر ، کمکی که به کمک پناهندگان در اروپا صورت می گیرد ، در درجه اول از طریق رسانه های اجتماعی سازماندهی می شود و توانسته است ده ها هزار کارگر داوطلب پناهنده را بسیج کند و هماهنگی های لازم برای کمک به فرد را انجام دهد.

در رژیم های سرکوبگر ، فعالیت دیجیتالی قدرت انفجاری سیاسی بیشتری را به همراه دارد. بنابراین ، نقش او در ظهور بهار عربی ، جنبش میادان یا اشغال پارک گزی در استانبول به سختی قابل کاهش نیست. در حقیقت ، سازماندهی اعتراضات اجتماعی بدون رسانه های اجتماعی به سختی قابل تصور و یا امیدوار کننده تر است.

فعالیت دیجیتال از مدتها پیش به یک جنبش جهانی تبدیل شده است. دو سیستم عامل بزرگ برای درخواست های آنلاین (change.org و avaaz.org) به طور مشترک نزدیک به میلیون ها کاربر 130 دارند که می توانند با یک کلیک ماوس یک دادخواست امضا کنند و یکی با دو نفر دیگر ایجاد کنند. به عنوان مثال ، Change.org باعث شده است که حدود شش میلیون انگلیسی به درخواست آنلاین درخواست امضا کنند. طبق گفته اپراتورهای این پلتفرم ، تقریبا نیمی از درخواستهای 1.500 که هر ماه در انگلستان آغاز می شود ، موفقیت آمیز هستند.

Clicktivism - بین بازاریابی و فعالیت

علیرغم پویایی جهانی و موفقیت های این جنبش ، جمعی از دانشمندان علوم سیاسی و جامعه شناسان هنوز در حال تعجب هستند که آیا فعالیت های آنلاین بطور واقعی مشارکت سیاسی به معنای دموکراتیک است یا خیر.
از جمله بدبینان برجسته این جنبش میکاه وایت بنیانگذار جنبش اشغال وال استریت و نویسنده پرفروش "پایان اعتراضات" است. انتقادات وی عمدتاً علیه مرز مبهم بین بازاریابی و فعالیت است: "آنها می پذیرند كه تبلیغات و راهبردهای تحقیق بازار كه برای توزیع كاغذ توالت استفاده می شود ، برای جنبش های اجتماعی اعمال می شود." او حتی خطر سنتی بودن سیاسی تر را نیز می بیند. از این رو ، فعالیت و ابتکارات شهروندان محلی حتی برکنار می شوند. وایت می گوید: "آنها این توهم را می فروشند که گشت و گذار در شبکه می تواند جهان را تغییر دهد."

طرفداران فعالیت دیجیتال از سوی دیگر ، به مزایای بی شمار این شکل کم آستانه مشارکت شهروندان اشاره می کنند. به گفته آنها ، طومارهای آنلاین و تالار گفتگوها ، مردم را آسانتر می کنند تا نارضایتی یا تشویق خود را به صورت علنی بیان کنند و برای برخی موارد مخالف باشند. بنابراین صرفاً مقرون به صرفه ، کارآمد و مؤثر است.
در حقیقت ، از زمان تحقیقات بسیاری ثابت شده است که فعالیت دیجیتالی رقابتی برای اعتراضات دموکراتیک کلاسیک از طریق دادخواستها ، جمع آوری امضاها ، اعتصابات و تظاهرات نیست. در عوض ، فناوری های رسانه های اجتماعی یك كمك به ظهور جنبش های اجتماعی و سیاسی هستند.

Clicktivism جوان عامل

گذشته از این ، نه مهم اما مهم ، فعالیت های آنلاین قادر است گروهی را نادیده گرفته و کم تحرک و سیاسی نشان دهد که با موفقیت در گفتمان سیاسی: جوانان. گروهی که به همان اندازه مسائل سیاسی احساس نمی کنند که سیاستمداران از آن روبرو هستند. به گفته مجید مارتینا زاندانلا ، روانشناس اجتماعی در موسسه تحقیقاتی SORA ، عدم رعایت سیاست بسیار متشکل از جوانان یک پیش داوری آشکار است: "جوانان بسیار متعهد هستند ، اما به معنای سیاسی حزب سنتی نیستند. تحقیقات ما نشان داده است که سیاست برای جوانان صرفاً متفاوت است. به عنوان مثال ، آنها اقدام به مدرسه را مشارکت سیاسی نمی دانند ، که ما خیلی خوب انجام می دهیم. "
اینکه نوجوانان به لحاظ سیاسی علاقه دارند ، همچنین مشارکت آنها را نشان می دهد. از زمان 2013 ، نوجوانان در اتریش از سال 16 در نظرسنجی ها پذیرفته شده اند و تنها در سه سال با میانگین جمعیت ، به همان میزان رای دهندگان رسیده اند. "برای جوانان ، موضوعات بیکاری ، آموزش و عدالت اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آنها فقط از سیاست روزانه ناامید شده و احساس نگرانی سیاستمداران فعال را ندارند. " برای آنها ، Clicktivism قطعاً نوعی مشارکت دموکراتیک است و آنها از رویکرد کم آستانه ای که درگیری دیجیتال ارائه می دهد استقبال می کنند. "از دیدگاه دموکراتیک ، فقط در صورت عدم دسترسی دسترسی ، مانند مثال با نسل قدیمی ، مشکل ساز خواهد بود."

این پژوهشگر جوان آلمانی و نویسنده مطالعه "آلمانی های جوان" ، سیمون اشنتزر اعتقاد ندارد که جوانان می توانند با کمک رسانه های اجتماعی در گفتمان سیاسی سنتی ادغام شوند. به گفته وی ، در عوض ، "فضای سیاسی جدیدی پدید می آید که دقیقاً به همان اندازه افکار است ، اما ارتباط چندانی با حوزه عمومی کلاسیک به عنوان یک فضای سیاسی ندارد. بین این دو اتاق هنوز چند پل وجود دارد. "
از این واقعیت که جوانان آلمان احساس نمی کنند که به اندازه کافی توسط سیاستمداران واقعی نشان داده شوند ، اما هنوز هم می خواهند در شکل گیری افکار اجتماعی شرکت کنند ، سیمون اشنزر مفهوم اعضای دیجیتال را توسعه داد: "این نمایندگان نمایندگان در خانه های نماینده هستند ، رفتار رای گیری آنها مستقیماً از طریق اینترنت شهروندان علاقه مند کنترل می شوند. به عنوان مثال ، نمایندگان دیجیتال می توانند یک درصد آرا را به دست آورند و به عنوان فشارسنج جمعیت عمل کنند. نمایندگان مجلس دیجیتال راهی ممکن برای تصمیم گیری های سیاسی با مردم خواهد بود. "

عکس / ویدئو: شاتر.

نوشته شده توسط ورونیکا جانوریوا

1 Kommentar

پیام بگذارید

Schreibe einen Kommentar