Bobby Langer
Sorburuaren eremuaren ikerketa txiki bat
Gerrak ez dira bat-bateko hondamendiak. Azken batean, ez da hondamendia. Erupzio bolkaniko baten aurretik ere istorio luze bat dator, barruko istorio bat, bere txingarretan. Gerra ez da ezberdina.
Ai, uholdea ez da dika apurtzen hasten. Hondartzako drainatze-kanal txiki eta beteen gurpil ahularekin hasten da. Eta ezin dugu ezer egin ilargia lurraren inguruan mugitzeari uzten ez badiogu.
Baina arreta jarri eta entzun diezaiokegu gerraren gurpil lasai honi entzun bezain laster: irrati eta telebista kateetan, editorialetan eta prentsaurreko federaletan, jarrera aldaketa politikoetan, sermoi eta tertulia-saioetan, anaitasun harrigarrietan, baina ohikoen mahaietan ere Jolastokiak hondartza ertzean, eztabaida sutsuetan kutxako lerroan. Eta bai, gerrak gure neuronetan eta arteria koronarioetan ere gurg egin dezake.
Bere iturburuak errazen antzematen ditugu geure baitan.Leuntasuna ahultzen zaigunean eta gizadia hauskortzen denean, indar berri batek bereganatzen gaituenean, sakrifizioaren justiziaren eta egokitasunaren ilusioa; keinua egiten dugunean eta han egotea eta besteek pentsatzen duten moduan pentsatzea ondo sentitzen denean. Orduan gerrak ia irabazi zuen. Beranduenez, ordea, bere esanahia gehiago zalantzan jartzen ez dugunean. Arrazoi onak aurkitzen hasten garenean eta hilketa bat-batean justifikatua iruditzen zaigu eta jada ez dugu bakerik nahi, apur bat gehiago besterik ez.
Orduan ezkatak erortzen zaizkigu begietatik eta jada ezin dugu ulertu zein ergelak ginen, edo inozoak behintzat bakean sinesten genuenean. Sinesteko garaia amaitu da, orain ezagutza da. Informatuta gaude eta badakigu arrazoi dugula. Eta zein ona den hainbeste garela, zeren asko garenean bakarrik daukagu gaitzaren kontrako aukera, eta gero eta gehiago gabiltza. Izen handiak ere badaude, gizon-emakumeak, zintzotasunaren liderrak, dakigunez: orain ez badugu borrokatzen, injustiziari eta indarkeriari uholdeak irekiko dizkiogu; orain ez badugu borrokatzen, etsaiak erraz pasako du, orduan galduko gara. Baina ez dugu hori onartuko, gure herria eta gure herria eta gure seme-alabak babestuko ditugu. Oso soil gaude. Bai, badakigu gerra bat ez dela gauza polita, ez gaitezen engaina, baina hala izan behar du. Sakrifizioak egin behar dituzu kausa on baten alde. Baina azkenean, azkenean garaipena eta askatasuna daude. Borrokatzeak merezi ez badu, zer da?
PS:
Galdera bat gehiago daukat. Egia esan, zergatik ez dira gerra-jaunak beraiek gerrara joaten, gizonaren kontra? Askoz merkeagoa izango litzateke. Eta haien mezua sinesgarriagoa irudituko litzaidake altzairuzko ekaitzaren abangoardian egongo balira eta beren herriaren alde sakrifikatuko balira bere jendea bere burua sakrifikatzera bidali beharrean. Norentzat?
Post hau Aukera Komunitateak sortu zuen. Sartu eta bidali zure mezua!
